Культура - Тэма

Наведайце таксама старонкi:

Штотыднёвая грамадска-асветнiцкая газета
Выдаецца з кастрычнiка 1991 года

Галоўная / Тэма

Тэма

№ 20 / 1355 за 2018-05-19

Скансэны на скрыжаванні эпох

Дактарантка Віленскага ўніверсітэта Надзея ЧАРАПАН піша дысертацыю пра досвед наведвальнікаў і сацыяльна-культурную ролю этнаграфічных музеяў на вольным паветры ў Беларусі, Літве і Швецыі. Даследчыца правяла шмат часу ў Беларускім дзяржаўным музеі народнай архітэктуры і побыту, Літоўскім музеі народнага побыту ў Румшышкес і ў стакгольмскім Скансэне — гутарыла з наведвальнікамі, удзельнічала ў экскурсіях, забаўляльных і адукацыйных праграмах, а ў літоўскім музеі нават жыла цэлыя два тыдні. І зараз Надзея гатовая падзяліцца тымі высновамі, да якіх прыйшла.

Далей

№ 19 / 1354 за 2018-05-11

Дубінка — для ўзмацнення эфекту

Тэатр — месца, бяспечнае для гледача? На хвалі памкнення да інтэрактыўнасці з прыцэлам на імерсіўнасць пытанне гучыць ужо не так дзіўна, як можа падацца на першы погляд. Ці помніць рэжысёр, што нават самая высокая мастацкая ідэя не дае падстаў праяўляць у дачыненні да публікі агрэсію? Жаданне разбурыць чацвёртую сцяну і знайсці новае слова ў мастацтве можна адно пахваліць. Вось толькі, руйнуючы муры, як бы не траўміраваць іх абломкамі гледача...

Далей

№ 18 / 1353 за 2018-05-05

“Партызанская мадонна” ў ХХІ стагоддзі

Напярэдадні свята Вялікай Перамогі мы звярнуліся да шэрагу мастакоў, якія ў сваёй творчасці неаднойчы дакраналіся да тэмы Вялікай Айчыннай вайны, з пытаннем, наколькі тая тэма сёння запатрабавана грамадою. Як сродкамі мастацтва распавесці пра пакуты і подзвігі тым, хто на сваё шчасце вайны ніколі не ведаў і, дасць Бог, не зведае? Адказы атрымаліся блізкія па сэнсе, хоць і розныя па словах.

Далей

Раны і маўчанне сцен

Як памяць пра Другую сусветную вайну захоўваецца ў Варшаве, Берліне, Будапешце і Бухарэсце? Жаданне параўнаць практыкі мемарыялізацыі тых падзей у суседніх краінах падштурхнула студэнтаў і выпускнікоў Варшаўскага ўніверсітэта правесці даследаванне “Гарады памяці”. Перакананы, што сёе-тое з убачанага будзе цікавым і для нас.

Далей Каментарыі (6)

№ 17 / 1352 за 2018-04-28

Плакат павінен чапляць

Шпацыруючы міма Купалаўскага тэатра, я — як, напэўна, і многія іншыя мінакі — не раз спынялася, каб паглядзець на плакаты, прысвечаныя яго спектаклям: “Дзве душы”, “Запалкі”, “Каханне як мілітарызм”, “Войцэк”… Кожны з іх прыцягваў увагу сваёй вынаходлівасцю. Але наўрад ці многія з гледачоў змогуць назваць імя іх аўтара. Дызайнер Настасся ПАНЦЭВІЧ, якая тыя плакаты рабіла, цяпер жыве ў Польшчы, але для нашай размовы адлегласць не стала перашкодай — чаго, на жаль, не скажаш пра супрацоўніцтва ў сферы дызайну.

Далей

Старэйшына беларускага дызайну

3 — 4 красавіка 1987 года адбылася знакавая для савецкага дызайну падзея. У Маскве ў Калоннай зале Дома Саюзаў прайшоў Устаноўчы з’езд Саюза дызайнераў СССР. Прысутнічалі 615 дэлегатаў з усіх куткоў “адной шостай часткі сушы”. 25 з іх — з Беларусі. Адзін з іх быў абраны членам Праўлення навастворанага саюза. І менавіта яго аднагалосна абралі прэзідэнтам Саюза дызайнераў тады яшчэ БССР, які быў заснаваны ў Мінску 14 снежня таго ж 1987 года. На жаль, імя гэтага чалавека вядомае толькі прафесіяналам. Затое, яго творамі захапляюцца самыя шырокія масы. Многія мінчукі памятаюць, якое моцнае ўражанне выклікала ва ўсіх з’яўленне на нашых вуліцах тралейбуса чацвёртага пакалення “Вітаўт”. А сваім густоўным і эфектным абліччам ён абавязаны менавіта Аляксандру ДЛАТОЎСКАМУ. 24 красавіка старэйшына беларускага дызайну адсвяткаваў сваё 80-годдзе.

Далей

№ 15 / 1350 за 2018-04-14

Кропка біфуркацыі

Наш тэатр літаратурацэнтрычны? Чаго ніколі не сцерпіць аўтар у перакладанні свайго твора на сцэну? Над гэтымі пытаннямі разважалі ўдзельнікі творчай дыскусіі “Літаратура і тэатр: шляхі ўзаемадзеяння”, якая ладзілася на Камернай сцэне Нацыянальнага акадэмічнага тэатра імя Янкі Купалы. Аглядальнік “К” занатавала самыя цікавыя моманты гэтай размовы.

Далей

№ 13 / 1347 за 2018-03-31

“Звалка” без статусу

Гады чатыры таму я напісаў пра збіральніка якараў з Бешанковічаў Андрэя Трубецкага. Калекцыя ў яго — не абы-якая. Пэўныя экзэмпляры даводзілася даставаць аж са дна Заходняй Дзвіны! Адзін з якараў, пяцілапы, аказаўся ўзростам у 300 гадоў. Да таго ж, у прыватным зборы Андрэя ўжо — амаль чатыры тысячы экспанатаў рабочага рыштунку і самых розных прылад. Трубецкі назваў калекцыю “Інструмент ад неаліту да сучаснасці”. І карыстаецца яна, як кажуць, павышаным попытам у аматараў роднай культуры і гісторыі. Таму з радасцю вырашыў вярнуцца да тэмы прыватнай установы культуры.

Далей

№ 12 / 1347 за 2018-03-23

“Нам трэба ведаць праўду пра тыя падзеі...”

З нагоды стагадовага юбілею падпісання ІІІ Устаўной граматы Беларускай Народнай Рэспублікі, якая абвясціла пра яе незалежнасць, па ўсёй краіне ладзіцца мноства самых розных мерапрыемстваў, прысвечаных гэтай важнай для станаўлення нашай дзяржаўнасці даце. У іх ліку — і шматлікія музейныя выставы, і навуковыя публікацыі, і размаітыя імпрэзы. Тэму ўгодкаў абвяшчэння незалежнасці БНР закрануў падчас сваёй сустрэчы з таленавітай моладдзю Прэзідэнт Рэспублікі Беларусь Аляксандр Лукашэнка. “Нам трэба ведаць праўду пра тыя падзеі, — адзначыў беларускі лідар. — Не заклейваць, не выдзіраць з кантэксту. Але ганарыцца гэтым, калі гэта было так, не трэба. Гэта была сумная старонка, і ў гісторыі многіх народаў падобных сумных старонак была маса”.

Далей