Культура - Праз гасцінец

Наведайце таксама старонкi:

Штотыднёвая грамадска-асветнiцкая газета
Выдаецца з кастрычнiка 1991 года

14 жніўня ў Палацы мастацтва адкрылася выстава, якую не будзе перабольшаннем назваць доўгачаканай. Гэта выстава работ, што трапілі на рэспубліканскі конкурс “Трыенале маладых мастакоў”, які праводзіцца ўпершыню. Да арганізацыі конкурсу спрычыніліся Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь, Нацыянальны гістарычны музей, Беларуская дзяржаўная акадэмія мастацтваў, Беларускі саюз мастакоў. Намінацыі конкурсу — “Жывапіс”, “Графіка”, “Скульптура”, “Манументальнае і манументальна-дэкаратыўнае мастацтва”, “Куратарскі праект у сферы выяўленчага мастацтва”, “Мастацтвазнаўства і мастацкая крытыка”, “Навацыя”. Як ўжо павялося, акрамя лаўрэатаў, якіх вызначыць журы, будуць і ўшанаваныя прызам глядацкіх сімпатый. Кожны наведвальнік выставы можа аддаць свой голас за ўпадабаны твор. А галасаванне пачалося ўжо на вернісажы. Да акрыцця выставы быў аператыўна падрыхтаваны каталог. Ён адкрываецца вітальным словам міністра культуры Рэспублікі Беларусь Юрыя Бондара да ўдзельнікаў Трыенале. У прыватнасці, у ім сказана: “Самаадданасць беларускай моладзі справе мастацтва, глыбіня творчых пошукаў, рэалізацыя асабістага таленту дзеля ўзбагачэння нацыянальнай культуры, разнастайнасць жанраў, формаў і напрамкаў сведчаць аб росквіце беларускай культуры, высокім прафесійным узроўні майстэрства, надаюць імпульс стваральнага развіцця”.

Галоўная / Праз гасцінец

Праз гасцінец

№ 48 / 1383 за 2018-12-03

“Фанфары” і ціша Парэчча

Па ступені сваёй чыстасардэчнасці гутаркі з кіраўнікамі ўстаноў культуры Парэчча занялі першыя месцы ў маім рэйтынгу самых пранізлівых размоў з людзьмі гэтай сферы. Ніякіх рэтушы і “фоташопа”, усё шчыра, прама, адкрыта, часам — з болем і скрухай. А як можа быць па-іншаму, калі чалавек не проста праседжвае свае належныя гадзіны з 9.00 да 18.00, а шчыра перажывае за справу, даручаную яму, і не шкадуе на яе ўласных сіл? Калі ад справы гэтай, ужо прабачце за пафас, залежыць сучаснае і будучае краіны? Давайце знаёміцца і з культурай аграгарадка, і з тымі, хто ёй кіруе.

Далей

№ 47 / 1383 за 2018-11-24

Свята сваімі рукамі

Цэнтральная вуліца аграгарадка ўсё не сканчалася і не сканчалася. Нават стаў турбавацца, — а дзе ж яго ўстановы культуры, якія я меў намер ашчаслівіць сваім візітам? Ага, размясціліся яны, аказваецца, амаль ля самага выезду. Хоць, можа, я проста не з таго боку ў Жырмуны заехаў? І знаходзяцца яны акурат на ўездзе — бы гэткія візітоўкі? Хай так яно і будзе!

Далей

№ 36 / 1371 за 2018-09-08

“Поле цудаў” і яго ягадкі

Чаго толькі ў Губічах няма з агменяў прыгожага: і Дом культуры, і бібліятэка, і Дом рамёстваў! Для аграгарадка з паўтысячным насельніцтвам — “поўны кампрэс”, як сказаў бы адзін з герояў савецкага кiнабаевіка “Шосты”. Ёсць тут нават уласны Філіп Кіркораў! Зрэшты, “раскатваць” Губічы будзем мы па парадку.

Далей

№ 35 / 1370 за 2018-09-01

Калі рэй вядзе практык

Стаўбун вядомы на ўвесь край як адзін з цэнтраў аўтэнтычнага абраду пахавання стралы. Пра яго “К” ужо не так даўно пісала. Таму гэтым разам, згодна з нашай завядзёнкай — не пра “разынкі” і святы, а пра самыя што ні ёсць будні культурнага жыцця аграгарадка. Менавіта сваёй натуральнасцю, непрыдуманасцю, “без пылу ў вочы”, гэтым “як ёсць, так ёсць”, культура Стаўбуна і мілая. Ці тыповая яна для нашага сяла? У нейкай ступені, так. Ці шмат такіх “стаўбуноў” у краіне? Хапае. Дзе дом культуры і бібліятэка — гэта і ёсць усе “агмені мастацтва”. Установы, у якіх ідзе звычайная, руцінная праца — без узлётаў у выглядзе эксклюзіўных праектаў (абрады я ў разлік не бяру) і без падзенняў, за якія бэсцяць на кожнай нарадзе ў раёне. Карацей, жыццё як жыццё.

Далей

№ 34 / 1369 за 2018-08-25

Пастаральная казка і будзённая быль

Культура Чабатовiчаў анансуецца на ўездзе ў вёску скульптурай... лапця і бота. Выгляд гэтага твора манументальнага мастацтва сведчыць за тое, што яго стан адсочваюць не па святах, а рэгулярна. А далей заезджага чалавека чакае цэнтральная вуліца — з упрыгожанымі калодзежамі, платамі, невялікімі скульптурамі. І прылеглая да лесу сядзіба Цэнтра народнага побыту. Здаецца, варта кінуць чароўны клубочак — і ён прывядзе па зялёнай дарожцы ў казку. Але я вам буду распавядаць, як звычайна, пра быль.

Далей Каментарыі (3)

№ 27 / 1362 за 2018-07-07

Эфект залюстроўя

Так і не вызначыўся я з якасцю паслягуст’я ад знятай мною пробы з культуры гэтага аграгарадка. Адчуванне падобна таму -- з савецкіх часоў, калі нярэдка прыстойны тавар ўпакоўваўся ў такую абгортку, што купляць тое, што знаходзілася ўнутры, не было ніякага жадання. Як і штосьцi ў фанціку прыгожым, якое ляжала на прылаўку побач: асадак распаўсюджваўся і на гэта. Вось і ў Хаціславе ўстановы культуры не прастойваюць, забаўляюць людзей і навучаюць, аднак жа настолькі мяне ўразіла зона перад адной з іх, што дакладнае меркаванне пра ўбачанае і пачутае я не сфармуляваў для сябе і па гэты дзень.

Далей

№ 26 / 1361 за 2018-06-30

Што загарыцца з іскраў?

У Батчы мне трэба было з’ездзіць хоць бы затым, каб пачуць, як спявае, вобразна кажучы, культавая фігура не толькі для гэтага месца, але і для фальклорнай Беларусі ў цэлым. Вярнуўшыся дадому, я пракруціў некалькі песень пары вядомых айчынных этна-калектываў — тых, што змешваюць у сваёй творчасці аўтэнтыку з сучаснымі тэхналогіямі. “У адны вароты” яны прайгралі. “А што ў гэтым аграгарадку “на кані” ў культуры ўвогуле?” — спытаеце вы. Адказваю.

Далей

№ 25 / 1360 за 2018-06-24

Яблонаўка пры дарозе

Жыхары гэтай вёскі называюць яе па-рознаму — хто Яблонаўка, хто Яблынаўка. “Блытаніне” спрыяюць і дарожныя ўказальнікі: тыя, што па баках трасы М1 (на ўчастку Мінск — Брэст), паведамляюць пра знаходжанне населенага пункта, у назве якога пасля літары “л” ідзе літара “о”; той, што хаваецца на ўездзе-выездзе самой вёскі, абвяшчае, што за “л” — “ы”. Праўда, апошні вельмі пацёрты часам, таму і я буду прытрымлівацца афіцыйнага “ойконiма”.

Далей

№ 24 / 1359 за 2018-06-16

Прысмак беларускай кнігі

Гледзячы на сённяшні Моталь, цяжка паверыць, што калісьці адміністрацыйна-тэрытарыяльна ён з’яўляўся вёскай. Ва ўсялякім выпадку, цэнтр яго мала чым адрозніваецца ад невялікага горада. У крокавай, а то і меншай даступнасці тут — Дом культуры, дзе знаходзяцца і бібліятэка, і Музей народнай творчасці, і гасцініца, і кафэ... Рай для прыезджых, што жадаюць правесці тут час культурна. І з карысцю для страўнікаў, бо месца гэта — радзіма знакамітага міжнароднага кулінарнага фэсту “Мотальскія прысмакі”. А таксама радзіма першага Прэзідэнта Дзяржавы Ізраіль Хаіма Вейцмана. Але за прысмакамі “К” адправіцца сюды налета — на чарговы форум. Пакуль жа “праінспектавала” дзве ўстановы культуры аграгарадка.

Далей