Prof-партфоліа № 51 / 1177 за 2014-12-20
Як спалучыць творчае з гаспадарчым?
Калі што і змяніў бы ў далёкім мінулым, дык гэта пагадзіўся б з маці і адправіўся б у музычную школу, у клас гітары. Няскораная, па ўласнай бязглуздасці, вяршыня. Дакладней — нявыкарыстаны шанц. І хто вінаваты? Цяпер як ні стараюся саматужна, а за межы “віртуознага” валодання трыма акордамі ніяк не прасунуся. Усяму свой час… Не магу пра гэта не думаць, бо назіраю за маленькім Цёмам і зайздрошчу яму страшэнна. Гітара ці не з хлопцавы рост, але ў ягоных руках паводзіць сябе прыстойна, не коўзаецца, не вырываецца, нават штосьці спрабуе распавесці…
Далей
|
№ 50 / 1175 за 2014-12-13
Дык хто ж сваё здымае?
Сёлета Дзень беларускага кіно плануецца адзначыць надзвычай шырокім фронтам яшчэ і таму, што на 2014-ы прыпадае 90-годдзе айчыннага кінематографа. Вось і на Полаччыне, радзіме вядомага рэжысёра Юрыя Тарыча, які зняў фільм “Лясная быль”, знакаміты сваім афіцыйным першынствам у спісе кінастужак з беларускай маркай, да падзеі рыхтаваліся цягам некалькіх гадоў. У тамтэйшым кінатэатры “Радзіма” 17 снежня пройдзе фінал першага ў Беларусі Адкрытага конкурса аматарскіх фільмаў “Я здымаю кіно”. Ініцыятары падзеі — полацкі райвыканкам, дырэктар “Полацкай кінавідэасеткі” Феактыст ФЯДОТАЎ і рэдактар полацкага аддзялення рэгіянальнай тэлекампаніі “Скіф” Аляксей ГОЛУБЕЎ.
Далей
|
Калі ў Талачыне камандуюць: “Матор!”
Прапаную ўвазе чытачоў “К” цікавыя, на мой погляд, маналогі Дзмітрыя ІЎЧАНКІ, кіраўніка бадай унікальнай для нашай краіны кінастудыі “Летапіс”. У словах талачынца — дэталі з гісторыі станаўлення аматарскага кінаруху, спецыфіка дзейнасці творчага фарміравання, лёс знятых стужак, тэхнічныя паражэнні і мастацкія перамогі.
Далей
|
№ 49 / 1176 за 2014-12-13
Блінцы для Горада Дзяцінства
20 лістапада ў аграгарадку “Сеніца” прайшоў канцэрт калектываў Мінскага раёна. Выступілі 340 удзельнікаў. Выступілі так, што мерапрыемства ператварылася ў падзею. Шараговы канцэрт становіцца адметным відовішчам, калі яго “выбудоўвае” рэжысёр масавых мерапрыемстваў. Мы, на жаль, мала пра апошніх ведаем, бо іх, яркіх ды непаўторных, па пальцах рукі можна пералічыць. Інакш кажучы, падзея ў Сеніцы стала нагодай для гутаркі з намеснікам дырэктара Мінскага раённага цэнтра культуры Аленай ЛЕДАХОВІЧ — менавіта яна стала рэжысёрам справаздачнай акцыі.
Далей
|
Акалічнасці настаўніцтва
Працягваем узнятую ў мінулым нумары “К” тэму выкладання ў дзіцячых школах мастацтваў. Тады мы закранулі аспекты падыходу як да канкрэтнага курса, так і да сістэмы ды прыярытэтаў у выкладанні наогул. Сёння ж пра асобу выкладчыка мастацкіх дысцыплін і аб прафесійных якасцях разважае выкладчык Гродзенскай дзіцячай мастацкай школы, жывапісец Вікторыя ІЛЬІНА. Дарэчы, яе выстаўка працуе гэтымі днямі ў сталічнай галерэі “Мастацтва”.
Далей
|
№ 48 / 1174 за 2014-11-29
Пункцір стратэгіі курса ў ДШМ
У якім стане сёння выкладанне гісторыі беларускага мастацтва ў дзіцячых мастацкіх школах? Ці магчымае яно ў той поўнай неабходнай меры, што патрабуецца, каб выхаваць у наступным пакаленні беларускіх мастакоў павагу да каранёў, на якіх мацуецца творчасць кожнага з іх? Думаецца, многія выкладчыкі гісторыі мастацтва часта сутыкаюцца з праблемай адсутнасці цікавасці ў вучняў на занятках, прысвечаных беларускаму мастацтву. Калі ж дадзеныя заняткі праходзяць на беларускай мове, можна сустрэць і адмоўнае, нават агрэсіўнае, стаўленне да такіх урокаў. Гэтая рэакцыя, як правіла, першапачатковая і, канешне ж, заканамерная.
Далей
|
Вучням я кажу…
У 1995 годзе ў рамках праграмы, што праводзіў толькі-толькі створаны беларускі “Зялёны Крыж”, я працаваў як мастак-педагог з дзеткамі з чарнобыльскай зоны ў летніку пад Светлагорскам. Аднойчы швейцарскі карэспандэнт Пітэр, які рабіў матэрыялы на пяць заходніх выданняў, напрыканцы інтэрв’ю запытаў: “А колькі я зараблю як кіраўнік студыі пры Цэнтры эстэтычнага выхавання дзяцей і моладзі?” Адказ: “60 у.а.”. Пытанне: “У гадзіну?”. Адказ: “Не, у месяц”. Далей — доўгае шматкроп’е…
Далей
|
№ 47 / 1173 за 2014-11-22
D.I.Y. у музеі-кватэры
У Літаратурным музеі Петруся Броўкі зладзілі кінапрагляд пад дэвізам “D.I.Y.”. Саму імпрэзу я, прызнацца, прахварэла. Але неўзабаве, сустрэўшыся з гаспадынямі паэтавай хаты, пагутарылі пра канцэпцыю невялікага музея наогул. Такім чынам, мае візаві — загадчык філіяла Наталля МІЗОН і малодшы навуковы супрацоўнік Таццяна ТКАЧОВА.
Далей
|
№ 46 / 1172 за 2014-11-15
Пра лічбу “0” і зваротную сувязь
Жаданне выказацца па тэме ў дачыненні да вынесенай у назву рубрыкі тактыкі культурнага развіцця ўзнікала неаднойчы. Прычым хацелася зірнуць на сітуацыю праз прызму культуры абласцей і раёнаў: ці існуе яна, тая зваротная сувязь, у культурнай сферы? Ці адчуваюць пульс запытаў асобны работнік культуры, пэўная ўстанова і прадстаўнікі кіраўнічых інстанцый?
Далей
|
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|