Дзяжурны па нумары № 19 / 1145 за 2014-05-10
Пірамідка з зоркай — помнік гісторыі
У Мінску, непадалёк ад праспекта Незалежнасці, захаваліся старыя могілкі, якія называюць Вайсковымі. У дзяцінстве (а жыў я тады на Даўгабродскай, побач з гэтым містычным месцам) быў упэўнены: назва прыдалася гэтаму абшару таму, што тут пахаваны чырвонаармейцы, палеглыя пры вызваленні Мінска ў 1944 годзе. Такую тапанімічную версію я чуў ад дарослых, і яна лічылася фактам, які не падлягае сумневу. Падставай для бясспрэчнага меркавання была тая акалічнасць, што значную частку тэрыторыі могілак займаюць пахаванні часоў Вялікай Айчыннай.
Далей
|
№ 17 / 1143 за 2014-04-26
“Байцы” на прывале. Пакуль?..
Напачатку — доўгае і нелiрычнае адступленне ад тэмы. Усе вы, вядома ж, з панядзелка па чацвер, недзе апоўначы знаходзіце час, каб паглядзець на тэлеканале “Беларусь 2” справаздачы аб тым, як у Мiнску праходзілі адборачныя туры да міжнароднага музычнага конкурсу “The Global Battle of the Bands” (іранізую, вядома ж, у пэўнай ступені). І ўсё б нічога, каб не адно “але”. Выступленні гэтыя адбыліся ў адным са сталічных клубаў амаль… год таму. Больш за тое: ужо ў лютым было вядома, што гурт-пераможца “Inomarki” (якi практычна адразу ж пасля лакальнага трыумфу змяніў назву на “Vox Mira”) прадставіў нашу краіну ў Тайландзе, дзе заваяваў 5 месца (дарэчы, найлепшы вынік у гісторыі ўдзелу Беларусі ў гэтым фестывалі альтэрнатыўнай музыкі).
Далей
|
№ 16 / 1142 за 2014-04-19
Прыдбаць каня і маслабойку…
Сёння — пра самадастатковасць. Вельмі люблю гэтае слова. Яно — стрый слову “незалежнасць”. Як там Янка Купала казаў? “…Незалежнасць можа даць і праўдзівую свабоду, і багатае існаванне, і добрую славу нашаму народу”. Самадастатковасць як прага самаадукацыі ды навучання на чужых памылках — найвышэйшая праява прафесіяналізму і адноснай незалежнасці ад знешніх абставін.
Далей
|
№ 15 / 1141 за 2014-04-12
Кантракт з гасцямі "пры ўмове..."?
Вам не здаралася назіраць, як пасля антракту на тэатральнай пастаноўцы зала відавочна радзее? Звыклая справа: не спадабалася — можна і сысці. Пажадана, у перапынку, а не пасярод дзеі. Але што рабіць, калі сыходзяць тыя, хто запрошаны акурат для таго, каб ацаніць “плюсы” ды “мінусы” прагледжанага? Менавіта такую сітуацыю назірала я, на жаль, неаднойчы, на нядаўнім тэатральным форуме.
Далей
|
№ 14 / 1140 за 2014-04-05
Дзеля якой “птушачкі” фестывалім?
Разам з веснавой цеплынёй у нашай краіне паступова абуджаецца і фестывальны сезон. За лета ў Беларусі праходзяць дзясяткі, калі не сотні, разнастайных адмысловых святаў, фестываляў рознага ўзроўню — ад міжнародных і рэспубліканскіх да раённых і вясковых.
Далей
|
№ 13 / 1139 за 2014-03-29
Пра ўзаемную любоў. У новай раме
Запытаўся неяк ў знаёмай, якая вярнулася з вандроўкі ў Парыж, чым запомнілася ёй сталіца Францыі. І яна распавяла пра тое, як для іхняй турыстычнай групы зладзілі шпацыр па начным Манмартры. Адна з новых славутасцей гэтай легендарнай мясцовасці — сцяна, на якой больш як на 300 мовах свету напісана фраза “Я кахаю цябе”. “ І вось, пакуль я шукала на гэтай сцяне надпіс на роднай мове, на мой мабільнік з Мінска прыйшла SMS-ка “Я кахаю цябе!”. Вось самае моцнае ўражанне ад Парыжа...”
Далей
|
№ 12 / 1138 за 2014-03-22
Заснуць і прачнуцца беларусам
Я — не пра настальгію як захворванне. Я — пра мінулае як банк доўгатэрміновых укладаў уласнага практычнага досведу. Жыву за пастаянна “набягаючыя” пасля пераасэнсавання працэнты учарашніх успамінаў, што іншым разам дапамагаюць здзейсніцца заўтрашнім марам. Ці проста выжыць, яшчэ раз пераканацца, супакоіцца і рушыць далей з новымі сіламі.
Далей
|
№ 11 / 1137 за 2014-03-15
Дарэчы, пра валёнкі і “чырвонае святло"...
Неаднойчы даводзілася чуць размовы пра тое, што культура павінна зарабляць. Толькі за апошнія гады праводзілася вялікая колькасць нарад, на якіх гучала пытанне: як атрымліваць годны прыбытак ад выкарыстання нашай нематэрыяльнай і матэрыяльнай спадчыны, дзейнасці ўстаноў культуры, у тым ліку размешчаных далёка за межамі Мінскай кальцавой?
Далей
|
№ 10 / 1136 за 2014-03-08
Глядзіце пад ногі!
Колькі гадоў таму мне давялося размаўляць з мінскім архітэктарам, які праектуе малыя архітэктурныя формы, або, інакш кажучы, займаецца дызайнам гарадскога асяроддзя. Ён не без гордасці паведаміў, што за кошт даволі высокага ўзроўню гэтага чынніка культуры Мінск адрозніваецца ў лепшы бок, напрыклад, ад Масквы. Тая, безумоўна, — цудоўны горад, але пры велізарных маштабах будаўніцтва, якое вядзецца, у маскоўскіх архітэктараў часта проста не даходзяць рукі да такой “драбязы”, як добраўпарадкаванне прылеглых да гмахаў тэрыторый. Між тым, як у нас гэтаму надаецца ўвага.
Далей
|
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|