Дзяжурны па нумары № 4 / 1391 за 2019-01-26
Каб не стаць ныздарамі
А я кажу вам, шо кaжон, хто гнiвайіцьця на свогo брaта напрaсно, той мaе йты пуд суд. А хто скaжэ на брaта свого “ныздaра”, тогo мaе суды'ты высoкый суд, а як хто скaжэ “бызрозyмный” — то мaе попaсты в огoнь пыкэ'лный. Гэта радкі з Евангелля, якое пераклаў на заходнепалескую гаворку навуковец і дыялектолаг Фёдар Клімчук, які пакінуў нас у мінулы кастрычнік. Зусім трохі не дажыўшы да прэзентацыі выдання, якая з аншлагам прайшла ў Мінску 23 студзеня.
Далей
|
№ 50 / 1385 за 2018-12-15
А малая радзіма чакае…
Аб’яўленне 2018-га Годам малой радзімы, напэўна, стала для многіх з нас дадатковай заахвочвальнай матывацыяй хаця б на пару дзён ці гадзін заскочыць у тыя месцы, дзе мы з’явіліся на свет, бегалі ў дзяцінстве па вясковых пыльных дарогах, а ў юнацтве заляцаліся да свайго першага і адзінага, як тады здавалася, кахання.
Далей
|
№ 45 / 1380 за 2018-11-10
“Я — начальнік, ты...”
За свой журналісцкі век змяніў ці не з дзясятак рэдакцый. Справа натуральная: чалавек шукае лепшай долі, а газетчык — максімальнага задавальнення ўласных творчых амбіцый. Артыст, мастак, журналіст — істоты капрызлівыя, у несправядлівасці чэзнуць і ніякавеюць. Не надта пашанцавала мне з другім па ліку галоўным рэдактарам. Аднойчы выклікае мяне, дваццацігадовага, і кажа; “Спрачаешся ты, Яўген, пастаянна, а таго, відаць, не ведаеш, што існуе правіла залатое: “Я — начальнік, а ты — дурань!” Дурнем быць вельмі не хацелася…
Далей
|
№ 44 / 1379 за 2018-11-03
Жменя роднай зямлі
У Нацыянальным мастацкім музеі праходзіць выстава, прысвечаная 80-годдзю з дня нараджэння
Яўгена Куліка (1937 — 2002). Мастак не меў ганаровых званняў, не быў лаўрэатам прэстыжных прэмій, абмінулі яго і ўрадавыя ўзнагароды. Дарэчы, і творчая спадчына Яўгена Куліка ў колькасным вымярэнні не ўражвае: некалькі графічных серый, некалькі праілюстраваных кніг, а ўсё астатняе гэта эскізы, накіды, эцюды — усё тое, што лічыцца падрыхтоўчым матэрыялам. Інструментарый мастака, як на сённяшняе вока, быў вельмі сціплым. Побач з тэхнічна складанымі работамі сучасных графікаў ягоныя творы глядзяцца як стары чорна-белы тэлевізар сярод плазменных экранаў. І ўсё ж ён — адна з самых значных постацей нацыянальнай культуры.
Далей
|
№ 41 / 1376 за 2018-10-13
Раскажы, бабуля, патлумач
Ёсць такая прафесія: бабулек слухаць. І не толькі слухаць, але асэнсоўваць ды захоўваць філасофію вясковага слова і светаўспрымання. Для чаго? Прыкладна для таго ж рэстаўратар аднаўляе фарбы на амаль выцвілай фрэсцы на лядашчай царкоўнай сцяне. Штосьці, безумоўна, крыецца за ўсімі гэтымі напаўзабытымі сімваламі ды знакамі. Карціна сусвету ва ўяўленні беларуса? І гэта таксама. Багацце нашай мовы? Няма сумневу! Адзін з тых, хто ўмее слухаць бабулек — Генадзь Лапацін, вядучы навуковы супрацоўнік Веткаўскага музея стараабрадства і беларускіх традыцый імя Фёдара Шклярава, а таксама — паэт, фалькларыст, этнограф.
Далей
|
№ 33 / 1367 за 2018-08-18
Танцы на бацькоўскай спіне
На тое, што школа ХХІ стагоддзя перакладвае частку сваёй работы на бацькоў, не наракаў толькі гультай. І пра бацькоўскія сходы, дзе настаўніцы пад запіс патрабуюць фіксаваць, якія параграфы неабходна дома вывучыць, і пра хатнія заданні, што без націску дарослых не выконваюцца на неабходным для кантрольных паказчыкаў узроўні, перагаворана шмат. Аднак кепская тэндэнцыя па перакладзе сваёй адказнасці на чужыя плечы пачала пераносіцца і ў сферу харэаграфічнай адукацыі.
Далей
|
№ 31 / 1366 за 2018-08-04
Калі добра ўсім
Гэтым летам у час адпачынку мне пашчасціла наведаць Каталонію. Вандроўку можна назваць здзейсненай марай, якая з’явілася яшчэ ў той момант, калі мне ўпершыню трапілі на вочы выявы твораў двух геніяльных каталонцаў — дойліда Антоніа Гаудзі і мастака Сальвадора Далі. Было тое ў 1970-я гады, і вось нарэшце — Мансерат, Барселона, Фігерас, Пуболь. Мясціны, звязаныя з гэтымі асобамі і іх творчасцю.
Далей
|
№ 25 / 1360 за 2018-06-24
Без свайго поля
Мы прапусцілі рэвалюцыю: у свядомасці жыхароў буйных гарадоў сфарміравалася ўстойлівае разуменне, што за эмоцыямі трэба накіроўвацца ў першую чаргу ў гандлёвыя цэнтры. Пакуль установы культуры прымушалі вучыцца зарабляць у рынкавых умовах, шматлікія гандлёва-забаўляльныя комплексы змянілі карціну размеркавання плыняў глядацкай аўдыторыі.
Далей
|
№ 24 / 1359 за 2018-06-16
Па мастацкім маршруце
Шпацыр па горадзе, літаратура і тэатр — што паміж імі агульнага? Ці можна спалучыць усё гэта
разам і навошта? У які бок скіроўваць экскурсійны рух? Такія думкі перапаўнялі мяне ў час незвычайнай экскурсіі па Мінску “Горад Горвата”.
Далей
|
·
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 .. 27
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|