Дзяжурны па нумары № 40 / 1218 за 2015-10-03
Пра арнаменты і “Слуцкія паясы”
Беларускія арнаменты сёння ў модзе. Іх можна сустрэць усюды: на вопратцы і машынах, кубках і торбах… З апошніх назіранняў: арнаментальныя выявы з’явіліся ў лагатыпах “Брэсцкага мясакамбіната” і вядомага вытворцы піва. Збольшага выкананы яны не традыцыйнай вышыванай ці тканай тэхнікай, а нанесены фарбай на розныя паверхні.
Далей
|
№ 39 / 1217 за 2015-09-25
“Лістапад” вам у дапамогу
6 лістапада распачнецца XXII Міжнародны кінафестываль “Лістапад”. “Асалода для вачэй” — так гучыць сёлета форумны дэвіз, які быў натхнёны кнігай французскага класіка Франсуа Труфо “Le plaisir des yeux”.
Далей
|
№ 38 / 1216 за 2015-09-19
Свята для “цяжкіх падлеткаў”?
Раней сярод многіх мінчан была завядзёнка з’ехаць на дзень свайго горада куды падалей, каб схавацца ад тлумнага натоўпу. Але з году ў год сітуацыя мяняецца, і не надта актуальны для сталіцы фармат “шашлыкі пад музло” паступова саступае месца сапраўды цікавым для гараджан імпрэзам. Адначасова эвалюцыянуе і публіка. Таму выправіўшыся з дзецьмі, скажам, на рыцарскі фэст, ты ўжо не рызыкуеш апынуцца ў натоўпе п’яных тынэйджараў з прадмесцяў. Вось я і выправіўся.
Далей
|
№ 37 / 1215 за 2015-09-12
Замежная? Родная…
Першага верасня мой пляменнік першы раз пайшоў у школу. Урачыстая лінейка, кветкі для настаўніцы, буквар і першы ўрок — усё было так, як і мае быць. Што здзівіла, дык гэта фраза ад той жа настаўніцы, якая на першым уроку, дзе прысутнічалі і бацькі, зазначыла, што на заняткі па беларускай мове дзецям трэба набыць спецыяльны сшытак, бо, маўляў, “мову дзеці не ведаюць — яна для іх замежная”. Між тым, школа гэта знаходзіцца не ў Мінску, а ў адным з гарадскіх пасёлкаў на Міншчыне, там, дзе калісьці быў ахрышчаны класік беларускай літаратуры…
Далей
|
№ 36 / 1214 за 2015-09-05
Беларусы, mamma mia!
Гэтым летам упершыню давялося пабачыць далёкае замежжа. Кампанія наша скалочвалася доўга, няхутка выбіраўся і маршрут. У выніку было вырашана: мы, пяць дзяўчат, едзем у Італію. На руках меліся сімвалічна-мінімальныя грошы, пашпарты з візамі, білеты на самалёт. Усе астатнія пытанні мы смела пакінулі “на пасля”. А тычыліся яны, між іншым, выбару гарадоў, турыстычных маршрутаў, пошуку жылля ды баўлення часу ўвогуле.
Далей
|
№ 35 / 1213 за 2015-08-29
Амаль патрапілі
Нават у мястэчках, збудваных у чыстым поле паводле тыпавых праектаў, раней ці пазней абавязкова з’яўляюцца аб’екты з арыгінальнымі рысамі. Яны і становяцца архітэктурнымі сімваламі паселішчаў. Бо памкненне вонкава вылучацца з ліку сабе падобных зыходна закладзена ў чалавечай натуры і псіхалогіі супольнасцей ды непазбежна адбіваецца ў ладзе жыцця, які, у сваю чаргу, фарміруе эстэтычны вобраз наваколля. Так што пры жаданні знайсці штосьці вартае ўвагі можна і ў вялікім горадзе, і ў маленькай вёсачцы.
Далей
|
№ 34 / 1212 за 2015-08-22
Ісачоў ды Вашчанка…
Я вельмі нясмела і па магчымасці далікатна — пра мастацкі густ і меру ўсведамлення здольнасцей, сваіх і чужых. Даўно карціць. А нясмела і далікатна — каб, запрамілуй бог, нікога не пакрыўдзіць і не выклікаць на сябе буру абурэння: маўляў, сноб, рэтраград і кансерватар. Праблем і без таго хапае.
Далей
|
№ 33 / 1211 за 2015-08-15
Канцэпцыя не складаецца…
Некалі ў фае нашага Вялікага тэатра натрапіла на столік з дыскамі. Перабіраючы звыклыя кампакты з класічнай музыкай, нечакана ўбачыла дыск “Казкі і байкі ад нашых знаёмых” у выкананні дэкламатара Белдзяржфілармоніі Валерыя Саберава. Змест аказаўся проста шыкоўным! Англійскія дзіцячыя песні ў перакладзе Самуіла Маршака, творы Доктара С’юза, Таццяны Макаравай, Яна Бжэхвы, Генрыха Сапгіра, Юльяна Тувіма, Эдуарда Успенскага і іншых. Дыск ухапіла “на выраст” і не прагадала: літарально штодзень чую з дзіцячага пакоя чароўны голас Валерыя Фёдаравіча. Засмучае толькі, што за шэсць апошніх гадоў наша хатняя аўдыябібліятэка папаўняецца, у асноўным, расійскімі выданнямі. Дзе ж арыгінальныя айчынныя аўдыяспектаклі?
Далей
|
№ 32 / 1210 за 2015-08-08
Мала мець проста брэнд…
У каторы раз хочацца выказацца пра стварэнне і выкарыстанне культурных брэндаў. Ці не кожны айчынны горад ды нават старадаўняе мястэчка маюць сваю “фішку”. Вось толькі адны з года ў год яе “раскручваюць”, у той час як другія або саромяцца нечага, або робяць мерапрыемства не для публікі, а для славутай “галачкі”.
Далей
|
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|