Культура - art-блог

Наведайце таксама старонкi:

Штотыднёвая грамадска-асветнiцкая газета
Выдаецца з кастрычнiка 1991 года

Галоўная / art-блог

art-блог

№ 13 / 1347 за 2018-03-31

Прастора мястэчка бы люстэрка вечнасці

“Гісторыя аднаго мястэчка” — такая назва праекта, які прадстаўлены ў Віцебскім мастацкім музеі па выніках 29-га пленэру, праведзенага Культурна-асветніцкім Цэнтрам імя Язэпа Драздовіча. Назва ў чымсьці сумная, і ўжо дакладна лірычная, бо асацыюецца з задуменнай рэтраспекцыяй, з журбой страты чагосьці важнага, карэннага. Нястрыманы бег часу аддаляе ад нас нешта сутнаснае. І творцы спрабавалі зразумець, чаму так здараецца. Усвядоміць антыпрыроду тых з’яў, якія разбураюць сакральную прастору культуры.

Далей

Дзевятнаццаць лакацый для хору

У Беларускай дзяржаўнай філармоніі адбылася прэм’ера “Вясновага канцэрту” Дзяржаўнай акадэмічнай харавой капэлы імя Рыгора Шырмы. Любоў і мацярынства, вясна і абуджэнне прыроды, духоўны пошук і запал — такія музычныя вобразы жанчыны прадставіў знакаміты хор у сваёй першай праграме пад кіраўніцтвам новага галоўнага дырыжора Вольгі Янум. Канцэрт быў падрыхтаваны ўсяго за два месяцы ў творчым партнёрстве з дырыжорам Дзмітрыем Хлявічам і канцэртмайстрам Кацярынай Петрыкавай.

Далей

№ 12 / 1347 за 2018-03-23

Стылістыка сталага аркуша У Нацыянальным мастацкім музеі праходзіла выстава памяці мастака Анатоля Александровіча “Паміж словам і вобразам”. Ён нарадзіўся ў 1953 годзе. Вучыўся ў мінскім тэатральна-мастацкім. Надзвычай плённа працаваў у кніжнай і станковай графіцы, аздабляў перыядычны друк. Пайшоў з жыцця летась. Далей	Тое, што не зрэзаць мастыхінам... Уладзімір Слабодчыкаў чалавек сціплы. Каб хто яму сказаў, што паводле творчага статусу ён класік, што менавіта ён укараніў у беларускую глебу, адаптаваў да нашых рэалій найноўшы сусветны досвед у галіне пластыкі, скульптар хіба безуважна паціснуў бы плячыма і перавёў размову на іншую тэму. А між тым, гэта праўда. Слабодчыкаў узбагаціў беларускую пластыку новым разуменнем формы, пераканаўча давёў, што скульптуры неабавязкова быць фігуратыўнай. І яшчэ засведчыў на ўласным прыкладзе: творцу для самасцвярджэння няма патрэбы кідацца ў крайнасці. Можна гарманічна спалучаць звыклую глядацкай аўдыторыі выяўленчую мову з новым лексіконам на аснове сусветнай lingua franca. Далей	Страчаны рай паводле Ёнэска У сераду ў Магілёўскім абласным драматычным тэатры адкрыўся ХІІІ Міжнародны форум “М@rt.кантакт”. Яшчэ за пару гадзін да афіцыйных прамоў у перадфестывальнай праграме быў паказаны “Ліпень” — свежая пастаноўка п’есы Івана Вырыпаева, ажыццёўленая галоўным рэжысёрам тэатра Саўлюсам Варнасам. Другая яго прэм’ера — “Прага і голад” паводле Эжэна Ёнэска — прайшла менш чым за тыдзень да фэсту, 15 і 16 сакавіка. Зайздросная прага да мастацтва! Далей
Сам сабе Манэ На афішы гэтай выставы — тры вялізныя “Я” побач з імёнамі сусветнавядомых мастакоў. Нацыянальны цэнтр сучасных мастацтваў ці не ўпершыню адчыніў свае дзверы для ўсіх ахвотных — выставіцца, а не толькі паглядзець. Прымалі ўсё. Бадай адзіная ўмова — каб работы змяшчаліся ў тыя самыя дзверы. Далей

№ 11 / 1346 за 2018-03-17

Выйсці з-за “Стала”

Удзел Беларусі ў 57-й Венецыянскай біенале можна ўрачыста лічыць завершаным. Фінальным яго акордам стала дэманстрацыя айчыннага павільёна ў Нацыянальным цэнтры сучаснага мастацтва. Але падрыхтоўка да наступнай, 58-й біенале мусіць распачацца ўжо зараз. Гэтыя словы куратара праекта “Стол” Рамана Заслонава, якія прагучалі на яго фінісажы, падаюцца свайго кшталту рэзюмэ ўсёй гісторыі.

Далей

Дзіця эпохі і Віцебска

Творчае аб’яднанне “Квадрат”, якое не так даўно адзначыла сваё 30-годдзе, не з’яўляецца выключна здабыткам мінуўшчыны — хаця фармальна і спыніла сваё існаванне яшчэ ў 1994 годзе. Пра тое сведчыць і юбілейная выстава ў Віцебскім мастацкім музеі, і плённая дзейнасць многіх “квадратаўцаў”, якія маюць не толькі беларускае, але і міжнароднае прызнанне. “Квадрат” — гэта ўжо міфалогія і брэнд Віцебшчыны. І міфалогія — ва ўсіх без выключэння сэнсах слова.

Далей

№ 10 / 1345 за 2018-03-08

Нажніцы “ПлаSтформы”

VI Адкрыты форум эксперыментальных пластычных тэатраў “ПлаSтформа” засведчыў, што гэты фестываль за гады існавання змог знайсці зацікаўленага гледача. Да ўсяго, расце і яго аўтарытэт сярод патэнцыйных удзельнікаў — што адбілася на насычанасці праграмы. Праўда, колькасць не заўсёды адпавядала якасці.

Далей