Ска­жу шчы­ра, не кож­ны мас­так ры­зы­куе зі­мою вый­сці на эцю­ды. А сту­дэн­тка архі­тэк­тур­на­га фа­ку­ль­тэ­та БНТУ Ла­ры­са За­ру­бі­на ад­ва­жы­ла­ся ўслед за вы­клад­чы­кам Ула­дзі­мі­рам Рын­ке­ві­чам. Ло­шыц­кі парк — ма­гіч­нае мес­ца для мас­та­коў і гіс­то­ры­каў, для ра­ман­ты­каў і за­ка­ха­ных у жыц­цё апты­міс­таў. Эцюд атры­маў­ся, ня­гле­дзя­чы на ма­роз і за­вею. Але саб­раць увесь мас­та­коў­скі рыш­ту­нак не да­вя­ло­ся, сцям­не­ла. То­ль­кі ра­ні­цай свой лю­бі­мы мас­ты­хін знай­шла ў гур­бе сне­гу.

Хай да­ру­юць мне тыя, хто мае звыч­ку “пра­вя­раць алгеб­рай гар­мо­нію”, вы­во­дзіць ідэ­аль­ныя пра­пор­цыі, вы­бу­доў­ваць ідэ­аль­ныя ма­дэ­лі і не пры­маць рэ­ча­існасць як та­кую, па­ко­ль­кі яна тым ма­дэ­лям не ад­па­вя­дае. Хай да­ру­юць, бо я за­ўжды лі­чыў, што эта­лон­ныя ліч­бы “90-60-90” не ма­юць да­чы­нен­ня да рэ­аль­ных жан­чын. Кож­ны ча­ла­век уні­ка­ль­ны, кож­ны ча­ла­век мо­жа быць пры­го­жым. Для гэ­та­га трэ­ба то­ль­кі рас­крыць той па­тэн­цы­ял, што за­кла­дзе­ны ў нас пры­ро­даю. Та­му мне пад­аба­ецца тэ­ле­праг­ра­ма “Мод­ны пры­суд”, дзе ўдзе­ль­ні­каў не ўпліш­чва­юць у акту­аль­ны ў да­дзе­ны мо­мант эстэ­тыч­ны стан­дарт, але да­па­ма­га­юць ім стаць са­мі­мі са­бою — вы­явіць сваю не­паў­тор­насць з да­па­мо­гаю ад­па­вед­ных кан­крэт­на гэ­тай асо­бе но­ва­га гар­дэ­ро­ба, ма­кі­яжу, пры­чос­кі.

Гэ­та на­зва вы­ста­вы па­вод­ле вы­ні­каў 17-га Між­на­род­на­га пле­нэ­ру па ке­ра­мі­цы “АРТ-Жы­жаль”, што гас­тра­люе па кра­іне і ця­пер ата­ба­ры­ла­ся ў ста­лі­цы, у га­ле­рэі Ле­ані­да Шча­мя­лё­ва. Пра­ца­ваць бу­дзе па 23 сту­дзе­ня.