29 — 30 красавіка на базе Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта культуры і мастацтваў прайшоў рэспубліканскі семінар “Ахова гісторыка-культурнай спадчыны ў Рэспубліцы Беларусь”, зладжаны Міністэрствам культуры краіны. У падзеі ўзялі ўдзел каля 100 кіраўнікоў і спецыялістаў упраўленняў культуры абласных і раённых выканаўчых камітэтаў, а таксама ўстановаў культуры. Першы дзень семінара быў прысвечаны пытанням аховы нематэрыяльных гісторыка-культурных каштоўнасцяў. На адкрыцці з прывітальным словам выступіў намеснік міністра культуры Рэспублікі Беларусь Сяргей Шарамецьеў. Ён звярнуў увагу на неабходнасць прыняцця рэгіянальнымі выканаўчымі і распарадчымі органамі ўзважаных рашэнняў у галіне аховы культурнай спадчыны, а таксама на патрэбу ўважлівага стаўлення да далейшага лёсу, развіцця і выкарыстання аб’ектаў гісторыка-культурнай спадчыны.

Я — чалавек досыць ураўнаважаны, аднак мяне пачынае ажно падкідваць, калі ў чарговым артыкуле вядомай газеты ці папулярнага інтэрнэт-партала бачу тэкст пра “лялечны тэатр”. Ува мне тут жа прачынаецца былы загадчык літаратурнай часткі, які патрабуе тэрмінова патэлефанаваць аўтару і растлумачыць розніцу паміж абраным ім прастамоўным вызначэннем — які не абы-як крыўдзіць прадстаўнікоў гэтага віду мастацтва — і прафесійным тэрмінам “тэатр лялек”. Аднак далей вока выхоплівае “мульцікі” ў цытаце аніматара (слова, якое дыпламаваны рэжысёр ніколі сабе не дазволіць), следам ідуць “цыркачы” ў інтэрв’ю з цыркавым артыстам — і рука ўжо цягнецца ў другім напрамку. Я шукаю адмысловыя беларускія тэрміналагічныя слоўнікі. Вось толькі іх так і не з’явілася.

Да 15 мая ў Музеі-сядзібе Міхала Клеафаса Агінскага ў Залессі пройдзе афіцыйная здача апошняй чаргі рэканструкцыйна-аднаўленчых работ, распачатых яшчэ ў 2010 годзе. Па сутнасці, адкрыццё музейнага комплексу адбылося яшчэ падчас леташняй Ночы музеяў, але тады возера, гідратэхнічныя збудаванні, альтанка і парк яшчэ не былі даведзены да належнага ладу. Цяпер усё гатова.