Гродна — сапраўды лідар Беларусі па колькасці гістарычных помнікаў на сваёй тэрыторыі. На жаль, па колькасці звязаных з імі скандалаў — таксама. І калі да баталій вакол рэстаўрацыі Старога замка мы ўжо патрошку пачалі прызвычайвацца, то спрэчкі адносна рамонту на Каложы выбухнулі неспадзявана — рабочыя, пакінутыя без нагляду археолагаў, быццам бы знішчылі культурны слой. Каб зразумець, што насамрэч адбылося каля Барысаглебскай царквы — помніка архітэктуры ХІІ стагоддзя гісторыка-культурнай каштоўнасці нулявой (самай высокай!) катэгорыі, — “К” выправілася ў Гродна.

Ці ведаеце вы імя вынаходніка швейнай машыны? Можа, згадаеце, хто прыдумаў светлафор, пыласос, шаравы кран, запальнічку, хірургічны скальпель, рухомую пажарную лесвіцу? А можа, ведаеце імя аўтара эфектнай афішы, якая спыніла ваш позірк у вулічным тлуме? Наўрад ці, калі вы не ў тэме. Кожны больш-менш адукаваны чалавек нешта чуў пра Шэкспіра ці Рэпіна, хоць можа не чытаць кніг і не хадзіць у музей. А імёны творцаў, што прыдумалі зручныя рэчы, без якіх немагчыма ўявіць наш побыт, якія ствараюць нам станоўчы настрой і дапамагаюць, калі надараецца бяда, выкараскацца з экстрыму, здолее назваць хіба што спецыяліст па гісторыі матэрыяльнай культуры. Каб выправіць гэтую несправядлівасць, мы вырашылі падрыхтаваць блок матэрыялаў пра дызайн і дызайнераў, якім наканавана заўжды застацца невядомымі для грамады салдатамі тэхнічнага прагрэсу. Пра некаторыя чыннікі беларускага дызайну, які яшчэ чакае свайго ўдумлівага гісторыка, некалькі наступных матэрыялаў.

У нумары “К” ад 14 красавіка быў змешчаны мой артыкул “Ці ўтрымлівае збанок архетып?” пра Лагойскі раённы дом рамёстваў. Спадабаліся мне тамтэйшыя майстры вельмі. Але гаворка не пра тое. У пятніцу галоўны рэдактар паклаў мне на стол ліст ад начальніка аддзела ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі Лагойскага райвыканкама Яўгеніі Паляшчук і загадаў: “Рэагуй!” Рэагую.