Культура - Соцыум

Наведайце таксама старонкi:

Штотыднёвая грамадска-асветнiцкая газета
Выдаецца з кастрычнiка 1991 года

Галоўная / Соцыум

Соцыум

№ 18 / 1405 за 2019-05-04

Ці пойдзе на лад штатны расклад?

Пытанне ўвядзення новага штатнага раскладу для ўстаноў культуры Беларусі “К” падымала ўжо неаднойчы. Часам здаецца, што яно — наогул вечнае. Між тым, пэўныя змены ў гэтым кірунку назіраюцца — хоць, мажліва, адбываюцца яны не так хутка, як хацелася б работнікам сферы культуры і асабліва кіраўнікам шматлікіх музейных, бібліятэчных і клубных устаноў Беларусі.

Далей Каментарыі (1)

№ 17 / 1404 за 2019-04-27

Паланэз “Вітанне з Радзімай”

Да 15 мая ў Музеі-сядзібе Міхала Клеафаса Агінскага ў Залессі пройдзе афіцыйная здача апошняй чаргі рэканструкцыйна-аднаўленчых работ, распачатых яшчэ ў 2010 годзе. Па сутнасці, адкрыццё музейнага комплексу адбылося яшчэ падчас леташняй Ночы музеяў, але тады возера, гідратэхнічныя збудаванні, альтанка і парк яшчэ не былі даведзены да належнага ладу. Цяпер усё гатова.

Далей

Ратаванне беларускай перліны

У ноч на 16 красавіка ці не ўвесь свет са слязамі на вачах назіраў за тым, як нацыянальны здабытак Францыі — сабор Нотр-Дам-дэ-Пары — паступова паглынае агонь. На шчасце, пажарным удалося яго пагасіць, хаця ліквідацыя наступстваў катастрофы запатрабуе працяглага часу і каласальных сродкаў. А мне ў тую ноч прыгадаліся падобныя драматычныя падзеі, у якіх давялося браць самы непасрэдны ўдзел. 24 снежня 2002 года здарыўся пажар у Нясвіжскім замку — перліне беларускага дойлідства і адным з сімвалаў нашай краіны. На той час я быў намеснікам Прэм’ер-міністра Рэспублікі Беларусь, і па даручэнні Кіраўніка дзяржавы прыбыў на аб’ект ужо праз дзве гадзіны пасля ўзгарання, узначаліўшы аператыўны штаб па ліквідацыі наступстваў пажару.

Далей

№ 15 / 1402 за 2019-04-13

Фэст, які знаёміць суседзяў

На гэтых выхадных па ўсёй краіне праходзіць дзясяты Фэст экскурсаводаў, традыцыйна прымеркаваны да Міжнароднага дня помнікаў і гістарычных мясцін. Задума, якая ўзнікла ў коле гідаў ды краязнаўцаў у 2008 і была рэалізаваная на наступны год, вылілася ў цікавы і надзвычай папулярны праект. Калі першы фэст у 2009 годзе налічваў толькі 25 экскурсій, то сёлета з 10 да 22 красавіка адбудуцца каля 300 экскурсій, прычым не толькі ў Беларусі, але і за яе межамі — у тым ліку ў Мадрыдзе, Празе, Вільні, Беластоку, Даўгаўпілсе і Маскве. Арганізатарамі фэсту сёлета выступаюць Беларускі камітэт ICOMOS, Нацыянальнае агенцтва па турызме і Беларускі фонд культуры.

Далей

Сквапны плаціць двойчы

Да стварэння аблічча Мінска прыклалі рукі і розум мноства людзей розных прафесій. Але некаторым у гэтай справе належыць выключная роля. Неаспрэчна, у іх ліку і знакаміты Аляксандр Кішчанка, чые мазаічныя пано сталі сапраўднай класікай манументальнага мастацтва. Не так даўно ў СМІ з’явілася паведамленне пра тое, што мазаікі, размешчаныя на тарцах 16-павярховых будынкаў у раёне станцыі метро “Усход”, неўзабаве будуць адрэстаўраваныя. І сапраўды, пільна ўглядзеўшыся ў гэтыя творы, можна заўважыць, што на іх сям-там абсыпаецца смальта, а дзе і цэлыя кавалкі пано. І калі не ўмяшацца, тыя шчэрбіны паступова “з’ядуць” вядомыя ўсім выявы. Чаму ж шэдэўрам, якія з’явіліся ўсяго гадоў 40 таму, так хутка спатрэбілася рэстаўрацыя? Як выявілася, тут тоіцца павучальная для нас гісторыя з нядаўняга мінулага.

Далей

№ 14 / 1401 за 2019-04-06

Звёны ў адным ланцугу

Рознымі культурнымі і забаўляльнымі праектамі ў духу савецкага рэтра сёння нікога ўжо не здзівіш. І атрымаўшы шыкоўны запрашальнік, стылізаваны пад пасведчанне Цэнтральнага выканкама БССР, я чакаў чагосьці падобнага. Аднак выстава “1919. Беларуская рэспубліка” ў Нацыянальным гістарычным музеі вылучалася найперш не атракцыйнасцю (хаця яе элементы таксама ёсць — куды ж сёння без іх?), а найперш канцэптуальным падыходам. Вельмі важная атрымалася выстава, хай сабе і невялічкая, бо ў цяперашніх плошчах музею надта не разгарнуцца.

Далей

Вучыць гуляючы

Тэатр як аматарская студыя — з’ява досыць распаўсюджаная і папулярная. Існуе процьма калектываў у Дамах культуры, прыватных гурткоў, масава сталі з’яўляцца тэатральныя аддзяленні ў дзіцячых школах мастацтваў. Ідэя выхавання малечы мастацтвам сама па сабе, бясспрэчна, цудоўная. Аднак чым больш аматарскіх спектакляў я гляджу, тым больш у мяне ўзнікае пытанняў. І першае з іх: ці не падмяняюць некаторыя педагогі праз сваё імкненне навучыць “як трэба” дзіцячую шчырасць на штучную “правільнасць”? Здаецца, на шляху да выніку ў некаторых губляецца мэта.

Далей

№ 12 / 1399 за 2019-03-23

Нячыстай сіле тут не месца

Іван Кірчук найперш вядомы як музыкант. Без сумневу, група “Троіца” — самая публічная частка яго дзейнасці. Аднак у гэтай асобы ёсць і другая значная іпастась — педагога, фалькларыста, даследчыка. І яна ў яго біяграфіі адыгрывае прынамсі не меншую, а можа, нават і большую ролю. Балазе, многія з яго вучняў і самі ўжо сталі дактарамі і кандыдатамі навук, загадчыкамі кафедраў, кіраўнікамі народных калектываў. Апошнія тры гады Іван Кірчук з’яўляецца выкладчыкам кафедры культуралогіі Інстытута павышэння кваліфікацыі і перападрыхтоўкі кадраў Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта культуры і мастацтваў. Яго памяшканне стала і даволі ўтульнай базай для калекцыі народных інструментаў ды прадметаў народнага побыту, якая збіралася на працягу 45 гадоў. Выкладчык падкрэслівае: калекцыя не музейная, бо яе экспанаты не толькі захоўваюцца, але і працуюць — і для стварэння музыкі, і для навучання. У адзін інстытуцкі кабінет — этна-лабараторыю — мы і зазірнем.

Далей

№ 11 / 1398 за 2019-03-16

Канстытуцыя як з’ява культуры

15 сакавіка мы адсвяткавалі 25-гадовы юбілей Канстытуцыі. За непрацяглы па гістарычных мерках час былі закладзены трывалыя асновы Рэспублікі Беларусь як дэмакратычнай прававой сацыяльнай дзяржавы. Звод законаў не толькі ўсталёўвае фундаментальныя прынцыпы арганізацыі і функцыянавання беларускага грамадства і дзяржавы, але і замацоўвае палітыка-прававымі сродкамі грамадскую згоду і адзінства народа. У паняцце Канстытуцыі мы ўкладаем перш за ўсё юрыдычны змест. Усе людзі, якія маюць прынамсі сярэднюю адукацыю, ведаюць, што Асноўны Закон краіны замацоўвае дзяржаўны лад і асноватворныя правы і свабоды асобы. Але ці мае Канстытуцыя іншыя вымярэнні? Ці можна яе разглядаць як феномен культуры — у самым шырокім сэнсе слова? Як пэўны вынік цывілізацыйнага развіцця?

Далей