Жыццё як атрута
Казаць пра тое, што айчынны тэатр аніяк не зацікаўлены сучаснай нацыянальнай драматургіяй, ужо банальна, як і абурацца гэтым сумным фактам. Нягледзячы на паступовыя змены апошніх гадоў (пастаноўкі п’ес Дзмітрыя Багаслаўскага, Паўла Пражко, Андрэя Іванова, Віктара Красоўскага і інш.), «новая драма» ў афішы рэпертуарнага тэатра па бальшыні сваёй — выключэнне.
Далей