Візуальныя мастацтвы Студзень 2017г.
Застылы хаос і шкляное дыханне
Чарнобыльская тэматыка даўно падаецца нейкім кан’юнктурным маветонам. І сапраўды, за шматгадовымі напластаваннямі розных дзяжурных выказванняў паступова губляецца сама сутнасць — бо свядомасць настолькі да іх адаптуецца, што ўжо нават і не разумееш, «а ці быў хлопчык».
Далей
|
Вяртанне класікі
Адкрываць спадчыну заходнебеларускай мастацкай школы міжваенных дзесяцігоддзяў у нас пачалі ў юбілейным 2009-м. Тады, да 70-й гадавіны далучэння Заходняй Беларусі да БССР, Нацыянальны мастацкі музей паказаў збор твораў часткі яе прадстаўнікоў.
Далей
|
Празрыстыя развагі
Урачыстае адкрыццё выставы засведчыла шматграннасць таленту Фёдара Кісялёва — не толькі як мастака акварэльнага жывапісу, але і як цудоўнага выкладчыка, вучні якога сталі прызнанымі творцамі і настаўнікамі.
Почырк Фёдара Кісялёва пазнаеш адразу ў любой экспазіцыі.
Далей
| |
Снежань 2016г.
Паўтор пройдзенага
Крыху прэтэнцыёзная назва трэцяга трыенале «FACTUM EST FACTUM» («Што зроблена, то зроблена») досыць выразна адлюстроўвае стан, у якім знаходзіцца сёння беларускае дэкаратыўна-прыкладное мастацтва. Так што ж змянілася ў ім за мінулыя тры гады?
Далей
|
З Ватыкана — у Мінск
Выстава беларускіх абразоў і ўжытковага царкоўнага мастацтва — пашыраны варыянт экспазіцыі, што з 18 мая па 25 ліпеня дэманстравалася ў залах музеяў Ватыкана. Паэтычную назву прыдумаў супрацоўнік аддзела Аляксандр Ярашэвіч, для якога, на жаль, гэты праект стаўся апошнім.
Далей
|
Вёска ў горадзе
Часам пашчасціць пабачыць чыйсьці добры досвед — нібыта пераскочыць праз некалькі прыступак нетаропкіх разваг без уласных высілкаў і страт. Так, лістападаўскі візіт у варшаўскую «Захэнту» парадаваў выставай «Польшча — краіна фальклору?» — крытычным даследаваннем паваеннага польскага народнага мастацтва як ідэалагічнай і эстэтычнай прылады савецкай прапаганды, у тым ліку — сродку ўніфікацыі культуры наогул і руралізацыі гарадской культуры ў прыватнасці.
Далей
|
Містычныя акцэнты гісторыі
Выстава не толькі засведчыла сталасць жывапісца, але і падсумавала складаныя, размаітыя і арыгінальныя вобразна-пластычныя пошукі майстра.
Далей
|
У прасторы адвечнага
«...Пішу як пішацца, і тое, што хочацца пісаць. Не пішу тое, што мне не прыемна, так рэлаксую сама і дапамагаю рэлаксавацць іншым», — кажа Дар’я Сумарава-Копач пра ўласны жывапіс. Яе карціны прачытваюцца як творы-балады.
Далей
|
Атлантыда Віктара Шматава
Як ад даты нараджэння, так і ад дня смерці 2016-ы для Віктара Шматава юбілейны. Мастак мог пражыць і да 80-годдзя, якое справіў бы цяпер, каб не страціў здароўе ў Чарнобыльскай зоне і заўчасна не загінуў.
Далей
| |
Назад
|
|