Адыходзячы год выдаўся як ніколі багатым на харэаграфічныя падзеі. Найперш гэта дзівосны збег юбілеяў, важнейшы з якіх — 70-годдзе славутага харэографа Валянціна Елізар’ева.
Як бы хацелася неверагодную канцэнтрацыю кастрычніцкіх і лістападаўскіх музычных праграм, якія адлюстроўваюць розныя грані сучаснай творчасці, нарэшце назваць доўгачаканым бумам.
На пачатку снежня Беларускі музычны тэатр паказаў прэм'еру фолк-рок-мюзікла «Трыстан і Ізольда». інтарэс да спектакля падаграваўся тым, што аўтар музыкі Алан Сімон -- сучасны французскі кампазітар. Ён прыязджаў у Мінск, прысутнічаў на апошніх рэпетыцыях а прэм'еры. Вынікам застаўся задаволены.
Зрэшты, трэба разумець, што арганізатар, творца і галоўны кулінар гэтага торта — зусім не спадар Башмет, а беларускі піяніст і дырыжор Расціслаў Крымер.
У межах святкавання 500-годдзя беларускага кнігадрукавання ў парыжскай «Ля Мадлен» адбыўся канцэрт Маладзёжнага сімфанічнага аркестра Беларускай акадэміі музыкі. Выступ быў арганізаваны прадстаўніцтвам Беларусі пры ЮНЕСКА, самой Акадэміяй музыкі пры падтрымцы Міністэрства замежных спраў і Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь, а таксама Беларуска-французскай музычнай асацыяцыі «Жыццё ў музыцы».
Шчыра кажучы, нават і не згадаю, калі і дзе пазнаёміўся з паўлам, з якім мы даўно на «ты». Здаецца, было тое ў Тбілісі, куды ў 1986 годзе ўпершыню ў СССР прыехалі джазавыя выканаўцы з сацыялістычных тады краін, у тым ліку і з Польшчы.
СТАРАЖЫЛЫ ЯШЧЭ ПАМЯТАЮЦЬ ТОЙ ЧАС, КАЛІ ЭЛЕКТРОННАЯ МУЗЫКА ЎЯЎЛЯЛАСЯ МАСТАЦТВАМ БУДУЧЫНІ — НЕЧЫМ МАЛАДЫМ І ШАЛЁНА ПРАГРЭСІЎНЫМ.