Сэлфі: творца пра твор № 30 / 1313 за 2017-07-29
Жыццё як сюррэалізм
Працягваючы цыкл артыкулаў “Калі карціна... заіграла”, які апавядае пра дзеячаў культуры, чыім “дадатковым” прызваннем стаў жывапіс, “К” выправілася ў госці да Леаніда БАРТКЕВІЧА — пад Мінск, у вёску Валяр’янава. Адзін з тых, хто будаваў вялікія “Песняры”, прыняў прадстаўнікоў газеты ў сваім утульным катэджы. На заўвагу, што ў такім выдатным доме павінен жыць не заслужаны артыст Беларусі, якім Леанід Леанідавіч і з’яўляецца, а народны, ён толькі ўсміхнуўся: “Не ведаю чаму, але пакуль для гэтага звання я не дарос”. Мы падбадзёрылi маэстра надзеяй, што праз пару гадоў, акурат да 70-годдзя, знакамітага выканаўцу яно не абміне. І нагадалі: наша сустрэча з ім прысвечана не яго музычнаму лёсу, а іншай грані таленту — выяўленчаму мастацтву.
Далей
|
№ 28 / 1311 за 2017-07-15
Жаночае хараство балота
Жаночае хараство балота
Мяне нярэдка запытваюць: як ты, Алесь, дайшоў да такога жыцця, што стаў натхняцца балотам? А ўласна — чаму не? Балота глыбока ўнуранае ў народную падсвядомасць. Нехта і наогул лічыць яго нацыянальным брэндам. А якія ў слова “балота” ў нашай мове ёсць каларытныя сінонімы: дрыгва, багна, твань, морач, дрыдзя, коржава, гало, дыхля, патрапеча, багрына, тань, выр… Паэзія!
Вось і мяне гадоў гэтак пяць таму нешта ўскалыхнула на стварэнне серыі жывапісных твораў “Песні дрыгвы”. І яно нядзіўна: “Мы жывем каля балотаў // як каля свайго мінулага…” — пісаў у адным вершы Віктар Шніп.
Далей
|
№ 27 / 1310 за 2017-07-08
Праўда і міфы “Айчыны”
Мы ўжо пісалі пра адно з найпапулярных сёлетніх выданняў — кнігу “Айчына: маляўнічая гісторыя. Ад Рагнеды да Касцюшкі”, якая, сярод іншых, прадстаўляла нашу краіну на фестывалі “Красная плошча” ў Маскве. Сваім поспехам гэты фаліянт абавязаны як тэкстам вядомага пісьменніка Уладзіміра Арлова, так і шыкоўным ілюстрацыям Паўла ТАТАРНІКАВА — недарэмна ж ён названы не афармляльнікам, а менавіта суаўтарам кнігі. Менавіта яны дазваляюць не толькі даведацца пра падзеі і постаці нашай мінуўшчыны, але і стварыць у свядомасці іх маляўнічы вобраз. Аднак узнікае пытанне, чым жа натхняўся сам графік, які здолеў адрадзіць для сучаснікаў сівую даўніну?
Далей
|
№ 19 / 1302 за 2017-05-13
Як запрашалі да “Стала”
Сёння пачынаецца 57 Венецыянская біенале сучаснага мастацтва. Нашу краіну на выставе прадстаўляе праект “Стол” мастака Рамана Заслонава, прадзюсара Віктара Лабковіча і рэжысёра Сяргея Талыбава. Нацыянальны беларускі павільён ужо адкрылі 11 мая — у яго першай зале змешчана інсталяцыя, у другой дэманструецца відэапраекцыя. Акцёры, якія ўдзельнічалі ў здымках, распавялі “К”, што ж за відэашэраг паказваюць беларусы ў Венецыі.
Далей
|
Хто "кіруе" Амелі, Ніколь і Анджалінай?
Праект “Беларускія ўікэнды” атрымаў падтрымку мінчан. Серыя кінапаказаў у беларускай агучцы перабралася ў адну з найвялікшых сталічных кіназалаў і там таксама збірае аншлагі. Удзельніца праекта, актрыса Беларускага дзяржаўнага тэатра лялек Святлана ЦІМОХІНА нагадвае, што не так даўно агучкай на роднай мове займалася і тэлебачанне. Як гэта было? Дарэчы, голас Святланы па-беларуску гучаў з вуснаў Ніколь Кідман у “Прыгодах Падзінгтана”, Анджаліны Джалі ў “Містар і Місіс Сміт”, Адры Тату ў “Амелі”, Вайноны Райдар у “Доме духаў”, Элен Пампеа ў “Анатоміі Грэй”, Леціцыі Каста ў “Блакітным ровары”, Хэйдан Панэцьер у “Героях” ды іншых папулярных персон сучаснага кіно.
Далей
|
№ 15 / 1298 за 2017-04-15
Пражываць ці дзейнічаць?
На адкрыцці фотавыставы “Валянцін Елізар’еў. Рэпартаж з цяперашняга часу” мастацкая галерэя “Універсітэт культуры” з цяжкасцю ўмяшчала ўсіх ахвотных павіншаваць героя падзеі з хуткімі 70-мі ўгодкамі. Цікавы факт: разгорнутае фотапрысвячэнне народнаму артысту СССР, знакамітаму балетмайстру і слыннаму педагогу падрыхтаваў малады фатограф Мікіта ФЯДОСІК. Таленавіты юнак распавёў аглядальніку “К”, як эксперыментальны фотарэпартаж нечакана для ўсіх ператварыўся ў маштабную экспазіцыю.
Далей
|
№ 11 / 1294 за 2017-03-18
Артыстызм скульптара
Лаканічныя, вытрыманыя скульптуры чакаюць… Прыходзіць моладзь, фатаграфуе. Застаецца некалькі хвілін да сустрэчы з аўтарам “Эвалюцыі +”. Я вырашыла ў цішыні паназіраць за мінакамі ў вялізнае акенца. Мужчына, які гутарыў па тэлефоне, няўпэўнена заглядваў у акно Нацыянальнага цэнтра сучасных мастацтваў (зала на праспекце Незалежнасці), моладзь проста крочыла з усмешкай на твары — у дзень сустрэчы павеяла сапраўднай вясной. У той момант задумалася: хто глядач? Быццам бы я. А можа, жыхары горада?.. Нечакана пачуўся звонкі голас Максіма Петруля, які, быццам акцёр, выйшаў, як мне падалося, з-за куліс да гледачоў.
Далей
|
№ 25 / 1255 за 2016-06-18
На Магілёўскім рубяжы
Сёння ў рубрыцы “Сэлфі: творца пра твор” жывапісец Уладзімір Уродніч распавядае пра сваю новую карціну “Вогненны Днепр 1941-га”.
Далей
|
№ 16 / 1246 за 2016-04-16
“Гэта там, дзе птушкі і калядоўшчыкі?”
Кажуць, нельга ўвайсці ў адну раку двойчы. Але калі вада насамрэч жывая і гаючая ўжо багата часу? Прызнацца, я быў адначасова і здзіўлены, і ўзрушаны, калі мне спачатку сказалі, а потым нават прынеслі здымкі з выявай таго роспісу, які давялося выконваць у далёкім і знакавым 1991 годзе. Жнівень, я працую на рыштаваннях, а недзе ўнізе па радыё транслююць заяву ДКНС…
Далей
|
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|