Культура - Суботнія сустрэчы

Наведайце таксама старонкi:

Штотыднёвая грамадска-асветнiцкая газета
Выдаецца з кастрычнiка 1991 года

Ва ўрачыста-светлай Зале Перамогі Дзяржаўнага музея гісторыі Вялікай Айчыннай вайны золатам на белым мармуры навечна выбіты імёны тых абаронцаў Айчыны, хто за свой бессмяротны подзвіг уганараваны Зоркай Героя. Усе яны прысягалі Радзіме, не парушыўшы гэтай клятвы… Напярэдадні Дня абаронцаў Айчыны музей традыцыйна наведваюць спадкаемцы герояў, прадстаўнікі маладога пакалення беларусаў, што звязалі свой лёс з пачэснай армейскай місіяй. Мірнага неба над галавой, вам, дарагія!

Шляхам экспазіцый

Міністэрства інфармацыі і Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь сумесна з лаўрэатам прэміі “За духоўнае адраджэнне” Уладзімірам Ліхадзедавым плануюць маштабны культурна-гістарычны праект “Вайна і мір. Беларусь памятае”, прымеркаваны да 75-годдзя Перамогі.

Скажыце ёй: “Люблю!”

Усё правільна, родную мову не выбіраюць, яе любяць і шануюць, як сапраўдных бацькоў. Так што скажыце ёй (сёння, заўтра і заўжды): “Люблю!” І зрабіце гэта па-беларуску. Менавіта так ставяцца да роднай мовы ў нашай культуры.

Нашы акцэнты на Берлінале

Два дні таму — 20 лютага — распачаўся адзін з буйных і найпрэстыжных форумаў свету — Берлінскі кінафестываль, што сёлета ладзіцца ўжо ў 70-ты раз. Сусветныя кінапрэм’еры, развіты кінарынак, безліч сустрэч і паказаў, вядома, зоркі кіно — Берлінале з’яўляецца сапраўдным святам cinema, спрычыніцца да якога за гонар кожнаму, датычнаму да мастацтва дзясятай музы.

Помніць Хатынь

19 лютага ў Музеі мемарыяльнага комплексу “Хатынь” адбылася прэзентацыя жывапіснага палатна Святаслава Федарэнкі “Памятайце! Заклік Хатыні”, прысвечанага трагедыі беларускай вёскі, сёння вядомай ва ўсім свеце.

Статус каштоўнасці вымагае іныцыятывы

Усё больш актыўна ідзе апошнім часам праца па пашырэнні Дзяржаўнага спіса гісторыка-культурных каштоўнасцяў у частцы нематэрыяльных праяў творчасці чалавека. 12 лютага адбылося пасяджэнне Беларускай рэспубліканскай навукова-метадычнай рады па пытаннях гісторыка-культурнай спадчыны, на якім разглядаліся пытанні аб наданні статусу гісторыка-культурнай каштоўнасці цэламу шэрагу такіх элементаў.

Не “проста старыя кнігі”…

Гэтымі днямі ў СМІ ўжо ў каторы раз абмяркоўвалася тэма рэстытуцыі вывезеных за межы Беларусі культурных каштоўнасцяў. Нічога новага пачуць не давялося, а зробленыя ў выніку высновы былі звыкла маласуцяшальнымі. Маўляў, ніхто нам ужо цяпер нічога не аддасць... І раптам, бы першая вясновая маланка, прагрымела навіна пра вяртанне ў Беларусь некалькіх кніг з легендарнай бібліятэкі Храптовічаў. Сюжэт гэты настолькі пазітыўны, што нават апошні песіміст здатны зноў займець веру ў жыццё! Ці часта так здараецца, каб ініцыятыва сыходзіла ад таго, чыім набыткам сталі вывезенныя з нашых земляў каштоўнасці? Зрэшты, як мы зараз пераканаемся, пра пасіўнасць атрымальнікаў у дадзеным выпадку казаць ніяк не выпадае…

Шлюб з беларускасцю

На чорнай-чорнай сцэне стаіць доўгі, праз усю чорную прастору, чорны-чорны стол. Павольна выходзяць людзі — усе ў чорным. Вые вецер. На стале апранаюць нявесту. Ці ж надоўга захаваецца ў тым чорным космасе аблачынка белага вэлюму? Пачынаецца вяселле — “Шлюб з ветрам” у Рэспубліканскім тэатры беларускай драматургіі.

Незвычайна пра звычайнае

Расказаць незвычайную гісторыю праз камеру смартфона запрашаюць усіх, хто хоча паспрабаваць сябе ў ролі кінарэжысёра. Стартаваў ІХ сезон Міжнароднага фестывалю мабільнага кіно VOKA Smartfilm. Сёлета ён праходзіць пад слоганам “Сезон незвычайных гісторый”.

Калі час выходзіць на вялікую сцэну

Член журы нацыянальнага адбору на конкурс “Еўрабачанне-2020”, спявак, якім захапляюцца калегі і арганізатары івентаў, папулярны ў інтэрнэце і на канцэртных пляцоўках выканаўца сусветных хітоў, аўтар песень, што гучаць у беларускіх радыёэфірах, — і пры гэтым пакуль малавядомы шырокай публіцы артыст Юрый Селязнёў напярэдадні Дня ўсіх закаханых выступіў са сваім першым сольным канцэртам “Научи меня летать” у мінскай зале “Верхні горад”.

“Маштаб не ў памеры, маштаб — у мысленні”

Выстава скульптуры Аляксандра Сакалова ў Мемарыяльным музеі-майстэрні Заіра Азгура адкрылася пад куратарствам іншага скульптара — Івана Арцімовіча. І гэта адразу дае гледачу значную перавагу: ад калегі можна не толькі больш даведацца аб працы з матэрыялам і формай, але і зразумець творчасць аўтара як частку мастацкага асяроддзя, ярчэй убачыць індывідуальнасць.

Цудоўна, як…

На ўрачыстым адкрыцці выставы Лазара Хідэкеля ў Нацыянальным мастацкім музеі сярод ганаровых гасцей былі: сын архітэктара, ён і сам архітэктар, Марк Хідэкель з жонкай Рэгінай, доктарам мастацтвазнаўства, прэзідэнтам таварыства Лазара Хідэкеля; траюрадная пляменніца, прэзідэнт Фонду Казіміра Малевіча Івона Малевіч і праўнучка Лазара Лісіцкага Валерыя Лісіцкая,член кансультатыўнай рады Фонду імя свайго дзеда.

Івона Малевіч: “Гэта было amazing!”

На святкаванне 100-годдзя мастацкага аб’яднання УНОВИС прыехала і ўнучатая пляменніца Казіміра Малевіча — Івона Малевіч. Яна лічыць сваім абавязкам захоўваць і папулярызаваць творчую спадчыну геніяльнага продка, займаецца гэтым амаль 40 гадоў. Тым не менш, у Віцебску пані Івона пабывала ўпершыню, і ўсё ўбачанае яе моцна натхніла і ўзрушыла.

І вясковец, і прыроджаны шляхціц!

Генадзю АЎСЯННІКАВУ — народнаму артысту Беларусі і СССР, лаўрэату Дзяржаўнай прэміі нашай краіны, уладальніку медаля UNESCO “Віктор Гюго” — 85! Як звычайна, ён сустрэў свой юбілей на сцэне роднага Нацыянальнага акадэмічнага тэатра імя Янкі Купалы, дзе працуе больш за шэсцьдзясят гадоў, ажно з 1957-га. У свой дзень народзінаў ён сыграў цэнтральную ролю ў спектаклі “Шляхціц Завальня, або Беларусь у фантастычных апавяданнях” паводле аднайменнай кнігі Яна Баршчэўскага.

Дызайн як сэнс жыцця

Не так даўно ў Мінску, у раёне Усход з’явіўся новы шматпавярховы будынак цікавай сучаснай архітэктуры. Будынак пабудаваў колішні выпускнік кафедры дызайну Беларускага дзяржаўнага тэатральна-мастацкага інстытута (цяпер Беларуская дзяржаўная акадэмія мастацтваў) Уладзімір Трафіменка (на здымку). Гмах мае агульную плошчу 8 000 квадратных метраў. Тут месцяцца адміністратыўныя і лабараторныя памяшканні ўнітарнага прадпрыемства дызайн-студыя СЭНС. Уладзімір Трафіменка з’яўляецца заснавальнікам і нязменным кіраўніком гэтага прадпрыемства, якое было створана трыццаць адзін год таму, у 1989-м. Трэба сказаць, што зямельны ўчастак для будаўніцтва новага памяшкання студыі Трафіменку быў выдзелены па загадзе самога Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь. Аляксандр Рыгоравіч Лукашэнка высока ацаніў той унёсак, які прадпрыемства магло даць эканоміцы рэспублікі і вырашыў падтрымаць яго кіраўніка.

Генадзю Аўсяннікаву 85

Прэзідэнт Беларусі Аляксандр Лукашэнка павіншаваў народнага артыста СССР Генадзя Аўсяннікава з 85-годдзем. Аб гэтым паведамілі ў прэс-службе Кіраўніка дзяржавы. “Вы прыналежыце да выдатнай плеяды акцёраў, без якіх цяжка ўявіць сучаснае мастацтва. Створаныя вамі вобразы, шырока вядомыя паклоннікам тэатра і кіно, вызначаюцца глыбокім веданнем чалавечых характараў, хвалююць публіку шчырасцю і бездакорным мастацкім густам”, — гаворыцца ў віншаванні.

У тэзаўрусе Беларусі

14 лютага на 88-м годзе жыцця пайшоў ад нас вядомы беларускі філосаф і культуролаг, доктар філасофскіх навук, прафесар Энгельс Канстанцінавіч Дарашэвіч.

“Пан Мечык, навучыце!”

Цэнтральная фігура гэтага артыкула — самабытны музыка з Арэхаўкі Мечыслаў Багдановіч. Самародак. Асоба. Напісаць гэты матэрыял мяне падштурхнула пісьмо ад скульптара Уладзіміра Церабуна: “Браты Багдановічы былі вядомымі музыкамі на Смаргоншчыне ў пасляваенны час. Памятаю, як яны гралі на вяселлі ў маёй сястры. Аднаногі акардэаніст Мечык адначасова падыгрываў на невялічкай дудцы. Музыка вельмі па-майстэрску рухаў губамі, у выніку мелодыя прыгожа злівалася з акардэонам. Усё гэта дадавала эмоцый. А побач з Мечыкам — яго меншы брат Зыгмунд — на самаробных цымбалах. І атрымлівалася вельмі арганічна, гучна, жыва, гарэзліва… Мне гэта вельмі запомнілася, хоць я на той час быў яшчэ малым хлапцом”.

Галоўная / Суботнія сустрэчы

Суботнія сустрэчы

№ 50 / 1280 за 2016-12-10

Этнограф і фатограф

У мінскім Музеі гісторыі тэатральнай і музычнай культуры прайшла выстава факсімільных фотаздымкаў з фондаў Расійскага этнаграфічнага музея (РЭМ) “Сям’я ў культуры народаў Еўразіі. ХХ стагоддзе”, пра якую “К” пісала ў № 48. На выставе было некалькі фота з тэрыторыі Беларусі, у тым ліку зробленых Аляксандрам Сержпутоўскім. Слынная асоба, ён больш вядомы ў нас як этнограф, чым у якасці фатографа. Пра розныя аспекты яго спадчыны гутарым з кіраўніком міжнароднага праекта “Беларуская этнамузеялагічная спадчына Аляксандра Сержпутоўскага ў зборах Расійскага этнаграфічнага музея”, старшым навуковым супрацоўнікам аддзела народазнаўства Цэнтра даследаванняў беларускай культуры, мовы і літаратуры НАН Беларусі, кандыдатам гістарычных навук Сяргеем Грунтовым.

Далей

№ 49 / 1299 за 2016-12-03

Чым насычаць музей?

Базавая функцыя музеяў — захаванне гістарычнай аўтэнтыкі. Гэта акалічнасць вымагае ад спецыялістаў прагматычнага кансерватызму і насцярожанага стаўлення да навацый, якія могуць тую аўтэнтыку разбурыць або прадставіць у скажоным выглядзе. Скажам, шляхам уключэння яе ў чужародны кантэкст. Але ж музеі існуюць у грамадскай прасторы. І, адпаведна, разам з ёй змяняюцца. Пра сёння і перспектывы Беларускага дзяржаўнага музея гісторыі Вялікай Айчыннай вайны наш карэспандэнт гутарыць з яго дырэктарам Дзмітрыем ШЛЯХЦІНЫМ.

Далей

№ 47 / 1277 за 2016-11-19

Унёсак наперад

Валерый АНІСЕНКА — заслужаны дзеяч мастацтваў Рэспублікі Беларусь, лаўрэат Дзяржаўнай прэміі БССР, спецыяльнай прэміі Прэзідэнта краіны дзеячам культуры і мастацтва і прэміі Кіраўніка дзяржавы “За духоўнае адраджэнне”, прафесар Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў — заснавальнік і першы галоўны рэжысёр Тэатра-студыі кінаакцёра ў Мінску, пад яго кіраўніцтвам набылі новае творчае дыханне беларускі радыётэатр (там рэжысёр ажыццявіў больш за 100 пастановак) і Рэспубліканскі тэатр беларускай драматургіі. Ён вядомы як стваральнік шэрагу тэлевізійных пастановак, мастацкіх і дакументальных фільмаў. Да гэтага трэба дадаць яго шматлікія акцёрскія работы. На працягу апошніх чатырох гадоў творчае аблічча Нацыянальнага акадэмічнага драматычнага тэатра імя Якуба Коласа наўпрост звязана з гэтай асобай. Напярэдадні 90-годдзя славутага калектыву мы сустрэліся з яго мастацкім кіраўніком.

Далей

"Бензін" для “Чарадзея”

Вядома, гэта асабіста маё меркаванне, але жанр рок-оперы і роднасныя яму буйныя формы ад айчыннага вытворцы не карыстаюцца вялікай папулярнасцю ў меламана. Нават у “залатыя” гады “Песняроў” іх пастаноўкі “Песня пра долю” або “Гусляр” гледачы прымалі з меншым захапленнем, чым звычайныя канцэрты гэтага ВІА. З 1970-х нічога не змянілася. Рэдка, але хто-небудзь замахваецца на маштабныя iмпрэзы, аднак цікавасць да іх у публікі зніжаецца пасля некалькіх першых паказаў. Не, у тэатрах па-ранейшаму ідуць спектаклі, якія можна аднесці да дадзенага музычнага кірунку, узяць, да прыкладу, тую ж сапраўды адвечную “Адвечную песню” Рэспубліканскага тэатра беларускай драматургіі. І ўсё ж такі гэтак доўгае яго сцэнічнае жыццё з’яўляецца, на мой погляд, выключэннем. А вядомы рок-музыкант Раман Арлоў (былы ўдзельнік гуртоў “Буржуазія”, “Чэхаў”, “J:морс” і іншых, адзін з заснавальнікаў праекта “У нескладовае”, лідарам якога ён працягвае быць) рызыкнуў пайсці супраць правілаў: 26 лістапада ў вялікай зале Белдзяржфілармоніі адбудзецца прэм’ера яго фольк-рок-оперы “Чарадзей”...

Далей

№ 45 / 1275 за 2016-11-05

Фестывалiлi па-iншаму — з шоу

Дваццаць адзін штат, дваццаць тры гарады, у якіх даваліся канцэрты, пяцьдзясят восем выступленняў, два месяцы без мачанкi — у сухім астатку заакіянскага турнэ беларусаў. У “мокрым” — уражанні ды вынікі ад падарожжа на адваротны бок Зямлі... Гутарым з лідарам "Старога Ольсы" Зміцерам САСНОЎСКІМ.

Далей

Паміж савецкімі стэрэатыпамі і Таранціна

Дзесяць гадоў таму ў кінематографе кіраваў постмадэрнізм. Сёння на змену ягоным гульням прыйшло кіно малых формаў, кіно, у якім рэальнасць і дакументалізм сплецены з мастацкім пачаткам. “Постдок альбо кінематограф квазірэальнасці”, — распавядае пра актуальнае слова ў сучасным сусветным кіно праграмны дырэктар Мінскага міжнароднага кінафестывалю “Лістапад” Ігар СУКМАНАЎ. Якім чынам выглядае беларускае сучаснае кіно ў падобным кінакантэксце — свету і “Лістападу”? Чаму да гэтай пары ў асноўным конкурсе фестывалю няма беларускай карціны? Нацыянальны конкурс — што нам ад яго чакаць? На ўсе набалелыя пытанні адказвае кінааналітык і адзін з галоўных асоб мінскага кінаруху Ігар Сукманаў.

Далей

№ 43 / 1273 за 2016-10-22

“Назваць сваё сваім. І нікога не пакрыўдзіць”

Уладзімір Тоўсцік — вядомы жывапісец, народны мастак Беларусі, творчасць спалучае з выкладчыцкай працай у Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў. Ён прыхільнік фігуратыўнага жывапісу, рэалістычнай школы, але рэалізм трактуе вельмі шырока. У ягоным разуменні гэта не столькі пэўная стылістыка, як філасофія жыцця і форма ўспрымання свету. Мастак неаднойчы выказваў занепакоенасць сучасным станам нашага выяўленчага мастацтва, у прыватнасці размываннем крытэрыяў прафесіяналізму і падменай сапраўдных каштоўнасцей брэндамі-аднадзёнкамі. Пра гэта і іншае мастак гутарыць з карэспандэнтам “К”.

Далей

“Хачу ўвесь час адчуваць сябе хлапчуком, а на юбілеі пахуліганіць”

Знакамітаму спеваку Валерыю ДАЙНЭКА, вядома ж, 65 гадоў не дасі. Але афішы найбліжэйшага канцэрта ансамбля “Беларускія песняры” ў Мінску маюць дадатковую “прывязку” да гэтай даты заслужанага (а па сутнасці – даўно ўжо народнага) артыста Рэспублікі Беларусь. Але пагутарылі мы пра рознае: пра тое, як заставацца хлапчуком у любым узросце і ідэальна падрыхтавацца да канцэрта, на карысць чаго Дайнэка адмаўляецца ад сваіх аранжыровак у “Песнярах” і чаму не спявае “Белавежскую пушчу”. А таксама пра тое, ці будуць на юбілейным выступе танцы, пер’е і дзяўчаты з вялізнымі... вартасцямі. 29 лістапада, акурат у дзень народзінаў Дайнэкі, адбудзецца канцэрт ансамбля "Беларускія песняры" да яго важкай даты ў сталічным Палацы культуры Мінскага аўтазавода.

Далей

№ 42 / 1272 за 2016-10-15

Сутнаснае для культуры

Добрай традыцыяй Міжнароднага фестывалю Юрыя Башмета стала не толькі сусветная прэм’ера беларускага твора (сёлета гэта была партытура “Sleepwalker” Сяргея Бадалава — пра яго ў “К” № 40), але і запрашэнне на свята кагосьці са знакавых кампазітараў сучаснасці, выкананне яго музыкі і творчая сустрэча з майстрам у Беларускай дзяржаўнай акадэміі музыкі. Сёлета такой асобай стаў сусветна вядомы ўкраінскі творца Валянцін СІЛЬВЕСТРАЎ, некаторыя выказванні якога мы публікуем, вылучыўшы іх з надзвычай цікавага дыялагічнага “трыа” ў складзе згаданага Сільвестрава, яшчэ аднаго нашага госця — расійскага піяніста Аляксея Любімава і загадчыка кафедры кампазіцыі БДАМ Галіны Гарэлавай, якая вяла сустрэчу, дапаўняючы размову сваімі арыгінальнымі думкамі.

Далей