22 студзеня, у дзень, калі Нацыянальная акадэмія навук Беларусі адзначала сваё 80-годдзе, Нацыянальная бібліятэка Беларусі пад час адкрыцця кніжна-ілюстрацыйнай выстаўкі правяла літаратурна-творчую сустрэчу “Вялікі талент, вялікая работа, вялікае сэрца” з лаўрэатамі прэміі “За духоўнае адраджэнне” і спецыяльных прэмій Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь дзеячам культуры і мастацтва 2008 года. Больш за дзесяцігоддзе гэтыя высокія ўзнагароды з’яўляюцца сведчаннем дзяржаўнага прызнання заслуг навуковай і творчай інтэлігенцыі, гуманітарнай і творчай дзейнасці. Удзельнічалі ў сустрэчы і прадстаўнікі аўтарскага калектыву дзесяцітомнага выдання “Беларусы” Інстытута мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору імя Кандрата Крапівы Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі. З дырэктарам установы і кіраўніком творчай групы, доктарам архітэктуры і гістарычных навук, членам-карэспандэнтам НАН Беларусі, прафесарам Аляксандрам ЛАКОТКАМ і сустрэўся наш карэспандэнт.

Народны мастак, прафесар, лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Беларусі Васіль ШАРАНГОВІЧ сваё 70-годдзе адзначыў буйной персанальнай выстаўкай у Музеі сучаснага выяўленчага мастацтва. Графічныя лісты, акварэлі, малюнкі пранізвае шчымлівая любоў да роднай зямлі, аднавяскоўцаў, чыя паўсядзённасць напоўнена цяжкай працай і жыватворным гумарам. Але настальгія — моцная і яркая памяць аб дзяцінстве — усё ж не галоўная рыса творчасці мастака. У яго работах прываблівае моцны, жыццядзейны творчы дух беларусаў, будзённыя судакрананні з зямным хараством і заўсёдная вера ў новае, лепшае.

Кандыдат мастацтвазнаўства, аўтар шматлікіх навуковых прац, прарэктар па навуковай рабоце Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў, лаўрэат спецыяльнай прэміі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь у галіне крытыкі і мастацтвазнаўства Міхаіл БАРАЗНА прызначаны старшынёй Рэспубліканскага мастацка-экспертнага савета па манументальным і манументальна-дэкаратыўным мастацтве пры Міністэрстве культуры Рэспублікі Беларусь.

У гэтым годзе ў народнага мастака Беларусі, прафесара дзяржаўнай Акадэміі мастацтваў Мая ДАНЦЫГА двайны і вельмі значны юбілей. Роўна 50 гадоў таму яго творы ўпершыню экспанаваліся ў Маскве на Усесаюзнай мастацкай выстаўцы “40 гадоў ВЛКСМ” і VI Усесаюзнай выстаўцы дыпломных работ студэнтаў мастацкіх ВНУ СССР. І ў тым жа годзе, адразу пасля абароны дыплома ў Маскоўскім мастацкім інстытуце імя В.І. Сурыкава, Май Вольфавіч стаў выкладчыкам малюнка і жывапісу на мастацкім факультэце Беларускага дзяржаўнага тэатральна-мастацкага інстытута. Юбілей майстра — вельмі рэдкі, проста унікальны ў сучаснай мастацка-педагагічнай практыцы, калі ўлічыць, што Май Вольфавіч у свае 78 гадоў амаль штодзённа працуе: і ў майстэрні над новымі палотнамі, і вучыць студэнтаў таму, як стаць не толькі высокапрафесійным мастаком, які ўмее самастойна мысліць, разважаць, але і сапраўдным Чалавекам — патрыётам сваёй краіны.

Цягам амаль васьмі гадоў Уладзімір ШЧАСНЫ ўзначальвае Нацыянальную камісію па справах ЮНЕСКА. Таксама ён з’яўляецца Паслом па асобых даручэннях Міністэрства замежных спраў Рэспублікі Беларусь. Працаздольнасць ягоная здзіўляе і захапляе. Падаецца, як можна ахапіць неабдымнае? А ў яго, здаецца, атрымліваецца. Зрэшты, кажуць, што пра асобу трэба меркаваць не па пашпартных даных, а па яе біялагічным — сапраўдным — узросце. Дык вось, паводле яго, Уладзімір Шчасны — малады, поўны жыццёвых сіл, натхнёны творчы чалавек.

Да несумненных плюсаў фестывалю “Лістапад” можна аднесці яго незвычайную для вялікіх кінафорумаў дэмакратычнасць: у фае кінатэатраў, у кіназалах кожны можа сустрэць вядомых акцёраў і рэжысёраў, аператараў і мастакаў, завесці гутарку, папрасіць аўтограф, задаць пытанне. Напрыклад, у нядзелю Кшыштаф Занусі асабіста прэзентаваў сваю апошнюю стужку “Чорнае сонца”, у панядзелак Святлана Дружыніна і Леанід Мазгавой адказвалі на пытанні гасцей творчай сустрэчы, а ў сераду французскі рэжысёр, літаратар, мастак і фатограф Алан Флешэр шчыра дзяліўся сваім досведам з беларускімі кінаманамі… Сустрэч адбылося нямала, але своеасаблівай вяхой у гісторыі “Лістапада”, падаецца, стаў візіт Аляксандра Сакурава — знакамітага рэжысёра, народнага артыста Расіі, удзельніка і лаўрэата шматлікіх міжнародных фестываляў, творцы, чыё імя Еўрапейская Акадэмія ўключыла ў лік ста лепшых рэжысёраў сусветнага кіно, аўтара вядомай кінатрылогіі “Малох”, “Цялец”, “Сонца”, кінастужак “Рускі каўчэг”, “Аляксандра” і іншых экранных работ…

Грандыёзны саракапавярховы бізнес-цэнтр на месцы гатэля “Беларусь”, адміністратыўны будынак у дваццаць пяць паверхаў на праспекце Пераможцаў, трыццаціпавярховая вышыня адміністратыўна-дзелавога комплексу па вуліцы Кальварыйскай... Ні для кога не сакрэт, што сёння ў архітэктурным абліччы Мінска адбываецца “высотны” паварот.

14 кастрычніка, акурат на Пакровы, беларусы адзначылі Дзень маці. З гэтым светлым святам шчыра павіншаваў жанчын Прэзідэнт краіны Аляксандр Лукашэнка. Наша сённяшняя субяседніца — заслужаная артыстка Рэспублікі Беларусь і Аўтаномнай Рэспублікі Крым, актрыса Нацыянальнага акадэмічнага тэатра імя Янкі Купалы Зоя БЕЛАХВОСЦІК — і “дзіця” тэатральнай дынастыі Глебавых-Белахвосцікаў, і сама маці-прадаўжальніца слынных традыцый. Дачка актрысы Валянціна Гарцуева скончыла не так даўно Беларускую дзяржаўную акадэмію мастацтваў і арганічна ўлілася ў трупу Купалаўскага тэатра. Якраз пра маці і мацярынства на сцэне ды і ў жыцці мы гутарым з Зояй Валянцінаўнай.

“Беларускую ікону ўбачылі 17 тысяч масквічоў”