Суботнія сустрэчы № 11 / 1450 за 2020-03-14
Георгій Пятрэнка: “Я іграў самога сябе”
На наступным тыдні, 19 сакавіка, у пракат выходзіць новы беларускі мастацкі фільм, пра які цягам апошняга года мы неаднойчы чулі, якога з цікавасцю чакалі — “Авантуры Пранціша Вырвіча”. Гэта касцюміраваная, прыгодніцкая карціна — што ўжо рэдкасць для прадукцыі “Беларусьфільма”, здымаліся ў ёй толькі беларускія акцёры — такім было прынцыповае рашэнне прадзюсараў, у аснове — папулярны ў беларускага чытача гісторыка-прыгодніцкі раман Людмілы Рублеўскай “Авантуры Пранціша Вырвіча, шкаляра і шпега”. Такім чынам, фільм па многіх пунктах можна назваць сапраўды беларускім. Пранціша Вырвіча сыграў малады акцёр Георгій Пятрэнка — для яго гэта першая галоўная роля ў вялікім кіно. Але зусім невядомым Георгія не назавеш — у паслужным спісе ўжо нямала серыялаў, асобныя гледачы нават пазнаюць яго ў твар. Аднак хіба можа гэта параўнацца з сапраўдным, поўнаметражным фільмам, ды яшчэ з такой цікавай і значнай роллю? І пра фільм, і пра асаблівасці жыцця беларускіх акцёраў мы пагаворым з Георгіем Пятрэнкам.
Далей
|
№ 10 / 1449 за 2020-03-07
Лямец: эфектна і натхняльна
Ад перашытых са старых джынсаў дзіцячых куртачак у часы татальнага дэфіцыту і безграшоўя — да арыгінальных касцюмаў самай гучнай мінулагодняй прэм’еры ў маскоўскім Вялікім тэатры оперы і балета: такі шлях за 30 гадоў прайшла мінскі дызайнер Ганна Строцава. Апошніх гадоў сем яна працуе з лямцам, і цалкам ім захоплена: можа і многае расказаць, і стварыць з яго дзіўныя і прыгожыя рэчы. Аказалася, што адзенне з лямца прыдатнае не толькі для звычайнага жыцця, але і для тэатральнай сцэны, і для розных іншых мастацкіх спраў. Рэдкія майстры ў Беларусі працуюць на такім узроўні, ды й іх увогуле няшмат. Ганна Строцава — і майстар, і дызайнер, і страсны прыхільнік лямца.
Далей
|
№ 9 / 1448 за 2020-02-29
Тамара Міронава: “Тры разы збіралася кідаць тэатр…”
На вуліцах яе пазнаюць, дзякуючы кіно і серыялам — у апошнія гады іх было нямала. А за спінай ужо вялікае жыццё, і гэта — жыццё ў тэатры. Заслужаная артыстка Беларусі Тамара Міронава адзначыла 70-гадовы юбілей, і адзначыла на сцэне роднага Купалаўскага тэатра. На яе яна выходзіць амаль 20 гадоў, іграе ў многіх папулярных і знакавых спектаклях. А да таго была шматгадовая праца ў тэатры Бабруйска, бліскучы творчы перыяд і міжнародныя ўзнагароды ў мінскім эксперыментальным тэатры “Дзе-Я?”. Ва ўзросце 50 гадоў яе чакаў новы ўзлёт кар’еры — і запрашэнне ў славуты тэатр імя Янкі Купалы, і пачатак кінакар’еры. Тамара Васільеўна і сама кажа, што ёй трэба кнігі пісаць — столькі ўсяго цікавага адбывалася! Хаця б частку цікавага з Тамарай Міронавай мы зараз згадаем — і павіншуем яе з юбілеем, які праходзіць, дарэчы, у няспыннай працы. Але ж для акцёраў гэта — шчасце.
Далей
|
Ілья Міцько: “О суперхіт, прыйдзі!”
Не так многа беларускіх груп, якія могуць пахваліцца міжнароднай вядомасцю і папулярнасцю. Адна з іх — “Лепрыконсы”. Сапраўды, гэтыя песні ведаюць на ўсёй постсавецкай прасторы, хіты 20-гадовай даўніны гучаць, і дагэтуль выклікаюць практычна тыя ж эмоцыі, што і некалі. Але перыядычна ўзнікаюць пытанні — а што адбываецца з “Лепрыконсамі”, дзе яны, чаму пра іх так мала чуваць? Бліскучым напамінам пра колішнюю папулярнасць каманды стаў яе ўдзел з песняй “Халі-галі” ў цырымоніі закрыцця ІІ Еўрапейскіх гульняў на мінскім стадыёне “Дынама” — калі разам спявалі тысячы і тысячы гледачоў. Аказваецца, у “Лепрыконсаў” усё ў парадку — калі меркаваць хаця б па колькасці канцэртаў. Група актыўна гастраліруе, рыхтуе новы альбом, і абяцае дажыць як мінімум да свайго 50-гадовага юбілею. З нязменным лідарам калектыву, фронтмэнам і аўтарам песень Ільёй Міцько гаворым пра дзень сённяшні, і пра тое, ці не зарана “Лепрыконсы” прыпісалі сябе да рэтра.
Далей
|
№ 8 / 1447 за 2020-02-22
Нарадзіцца пад кроснамі
Гранітныя прыступкі лесвіцы (у будынку старой архітэктуры былога рэдакцыйнага корпуса Дома друку) да нашага холдынга, што знаходзіцца на чацвёртым паверсе, палохаюць сваёй стромкасцю многіх. Прынамсі, пару перапынкаў, каб аддыхацца, той-сёй робіць. Яўген Сахута ўзняўся да нас з лёгкасцю, у добрым тэмпе і без задышкі з адпачынкамі. Гонкі, высокі, жыццярадасны. На 75, словам, ну ніяк не выглядае. З фізічных здольнасцяў і пачалі гутарку.
Далей
|
№ 7 / 1446 за 2020-02-15
Тэа і Оля. Музыка, сям’я, каханне
Абаяльныя, усмешлівыя, добразычлівыя — закаханыя! — сапраўдныя сонейкі на нашай сцэне: Вольга Рыжыкава і Тэа. Акрамя абаяння, якое моцна дапамагае ім у кар’еры тэлевядучых, вядучых музычных фестываляў і канцэртаў, артысты маюць і несумненны музычны талент — не толькі спяваюць, але і пішуць песні — для сябе і многіх іншых артыстаў. І песні гэтыя падабаюцца слухачам, гучаць па радыё і тэлебачанні. Тэа — Юрый Вашчук — як сольны выканаўца 6 гадоў таму ўдзельнічаў у конкурсе “Еўрабачанне”: сольную кар’еру ён працягвае, але цяпер ёсць ужо і папулярны дуэт — Тэа і Вольга Рыжыкава, а ў дуэта свой багаты рэпертуар — з прыгожымі, лірычнымі песнямі пра шчаслівае каханне. Прыкладна год таму артысты сталі бацькамі, і гэта яшчэ больш натхняе іх на творчасць. Яны — госці нашых “Суботніх сустрэч”.
Далей
|
№ 6 / 1445 за 2020-02-08
Naviband хапае ўдачу за хвост
Ксюша Жук і Арцём Лук’яненка з Naviband — сапраўдныя любімцы публікі. Здаецца, што калісьці ім даволі лёгка ўдалося заваяваць сімпатыі слухачоў і гледачоў — абаяльнасцю, шчырасцю, жыццёвым аптымізмам, гісторыяй кахання… Але гісторыя Naviband — гэта і гісторыя сапраўднай працы: увесь час трэба браць новыя вяршыні. Тры гады таму такой вяршыняй быў конкурс “Еўрабачанне”, а зараз гэта — новы студыйны альбом з назвай Naviband, які з’явіўся напярэдадні Новага года: менавіта ў яго ўвайшоў леташні хіт усіх беларускіх радыёэфіраў “Галилео”. Група змянілася, змяніліся песні і гучанне, і гэта крок наперад. Naviband, поўны творчай і жыццёвай энергіі, на старце новага гастрольнага тура.
Далей
|
№ 5 / 1444 за 2020-02-01
Юлія ШПІЛЕЎСКАЯ: “У мяне ў руках журавель, а не сініца”
“Мне падабаецца такая магія лічбаў і супадзенняў — у 2000-м я прыйшла ў Купалаўскі тэатр, у 2020-м пачаўся мой 20-ты сезон, і як падарунак да дня нараджэння, што быў 17 студзеня, я атрымала пачэснае званне заслужанай артысткі Беларусі”, — гаворыць актрыса і тэлевядучая Юлія Шпілеўская. На пачатку года на адну заслужаную артыстку ў нашай краіне стала болей. І асабліва прадстаўляць яе не трэба — не толькі тэатральнай публіцы, якая, канешне ж, сочыць за спектаклямі і Купалаўскага — роднага для Юліі тэатра, і за пастаноўкамі “Тэрыторыі мюзікла”, у якіх яна іграе і спявае, але і самай шырокай — бо многа гадоў Юлія Шпілеўская літаральна не пакідае экранаў тэлевізараў: вядзе ранішняе шоу на канале СТБ, вядзе вялікія фестывалі, напрыклад, “Славянскі базар у Віцебску”, і гэтак далей. Усмешлівая, пазітыўная, энергічная — такой яе ведаюць тэлегледачы. А тэатральныя ролі, вядома ж, бываюць розныя. Пра сцэну і жыццё мы гутарым з артысткай з нагоды такой прыемнай падзеі.
Далей
|
№ 3 / 1442 за 2020-01-18
Цэнтр, які заўжды ў цэнтры падзей
Дырэктар Рэспубліканскага цэнтра нацыянальных культур Вольга АНТОНЕНКА распавядае “К” пра таямніцы аўсянага кіселя і пра тое, што беларусы — ніяк не рахманыя…
Далей
|
·
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 .. 44
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! аКно ў свет: замежны культурны вопыт Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці 75-годдзе пачатку Вялікай Айчыннай вайны
|