Культура - Суботнія сустрэчы

Наведайце таксама старонкi:

Штотыднёвая грамадска-асветнiцкая газета
Выдаецца з кастрычнiка 1991 года

Анімацыйны фільм “Паданне пра гуслі” рэжысёра і мастака-пастаноўшчыка Таццяны КУБЛІЦКАЙ працягвае збіраць прызы на міжнародных фестывалях. Цягам мінулага месяца беларускую стужку адзначылі на фестывалі дзіцячага і сямейнага кіно “Ноль плюс” у Цюмені, на севастопальскім “Залатым Віцязі”, а раней і на іншых фэстах. Падобны пераможны лёс ва ўсіх фільмаў рэжысёра Таццяны Кубліцкай — у гэтую прафесію яна прыйшла 10 гадоў таму, а як мастак-пастаноўшчык свой першы мультфільм зрабіла яшчэ ў 1985 годзе. “Піліпка”, “Сараканожка”, “Вясна ўвосень” — творы не проста папулярныя і любімыя дзіцячай аўдыторыяй, але і высока ацэненыя сусветнай прафесійнай суполкай. “Паданне пра гуслі” — стужка мінулага года, беларуская і па мове, і па выявах, і па гісторыі. З Таццянай Кубліцкай мы пагаворым і пра самы новы фільм, і пра прынцыпы працы — паспрабуем разгадаць сакрэт стварэння яе знакамітых фільмаў.

Галоўная / Суботнія сустрэчы

Суботнія сустрэчы

№ 30 / 1260 за 2016-07-23

Што ён зрабіў акрамя хіп-хопа

Чарговым героем інтэрв’ю-“серыяла”, у якім мы прадстаўляем вам людзей, што некалі змянілі адзін род заняткаў у беларускай культуры на іншы, сёння стане Аляксандр ГОСЦЕЎ — генеральны дырэктар Гомельскага палацава-паркавага ансамбля. Кіраўнік з выгляду строгі, але ў асобе ды гаворцы яго не-не ды прамільгнуць рысы і інтанацыі таго самага Саныча — у канцы 1990-х — пачатку 2000-х лідара айчыннага рэп-гурта нумар адзін “Гарадская туга”. (Або нумар два: суперніцтва з мінскім калектывам “Нестандартны варыянт” за верхнюю прыступку рэп-п’едэстала калісьці месца мела.)

Далей

№ 28 / 1258 за 2016-07-09

Элітарная забаўка?

Каб у сучаснай культурнай прасторы Беларусі былі культавыя імёны (ці, дакладней, каб хтосьці захацеў іх стварыць), кандыдаты ў намінацыі “сучаснае мастацтва” вызначыліся б адразу. Без сумневу, кіраўнік тэатра “InZhest” Вячаслаў ІНАЗЕМЦАЎ апынуўся б у самым “топе”. Тады ён ездзіў бы па свеце, не раўнуючы, бы яго амаль аднагодак Блікса Баргэльд, піў бы дарагія напоі і загадкава пасміхаўся б у адказ на просьбу аб інтэрв’ю. Але сустрэўшыся са Славам у адной з найдэмакратычных мінскіх кавярняў, ты неўзабаве ўсведамляеш, што ён валодае нечым большым за статус культавай персоны — сакрэтам вечнай маладосці. Прынамсі, творчай. Нягледзячы нават на тое, што не так даўно “InZhest” завяршыў свой юбілейны 35-ы (!) сезон. Для беларускага незалежнага тэатра гэты век — папраўдзе рэкордны. Столькі ў нас проста не жывуць.

Далей

№ 24 / 1254 за 2016-06-11

Радыёхімік у жанры, які сыходзіць

Напрыканцы мая гімнастка Беларускага дзяржаўнага цырка Алена КЛІМОВІЧ прывезла на радзіму залаты медаль І-га Міжнароднага дзіцячага і маладзёжнага фестывалю цыркавога мастацтва, які ладзіўся ва Украіне. Яе нумар “Іншая” ў жанры антыпод — жангліраванне нагамі — стаў лепшым ва ўзроставай катэгорыі 18 — 25 гадоў. Супрацоўнікі цырка яшчэ на вахце пачалі ўголас расхвальваць журналісту “К” артыстку: “Пішыце пра яе! Адказная дзяўчына, шмат трэніруецца. І пры гэтым яна вучыцца на дзённым у БДУ! Такіх разумніц — пашукаць!”

Далей

№ 21 / 1251 за 2016-05-21

Джаз-фэст у ДШМ

Гран-пры VI Міжнароднага конкурсу джазавай і эстраднай музыкі ў Салігорску “Jazz-time-2016” здабыў выканаўца на трамбоне 10-гадовы Ілья Кісялёў з гарпасёлка Чырвоная Слабада Салігорскага раёна (педагог Сяргей Дубовік). Іншыя вынікі — на сайце Jazz-time.by. Ну а каманда арганізатараў на чале з дырэктарам мясцовай Дзіцячай школы мастацтваў Алегам ШЧЭРБАВЫМ правяла гіганцкую працу. Пра тое, што засталося амаль нябачным для канкурсантаў і гледачоў, мы і пагутарылі, не абмінаючы праблемныя пытанні.

Далей

№ 20 / 1250 за 2016-05-14

Штуршок да густу

Каб чалавецтва вынайшла дазіметр па замеры ўзроўню таленту, то ў Беларусі гэты апарат час ад часу выходзіў бы з ладу ад такой колькасці неардынарных асоб вакол нас. Хацелася б яшчэ, каб гэтых людзей ведалі ў твар, ганарыліся імі, шанавалі. І не толькі замежнікі, а найперш суайчыннікі. Нядаўна карэспандэнт “К” сустрэлася з беларускім кампазітарам, арганістам, лаўрэатам міжнародных конкурсаў Вольгай ПАДГАЙСКАЙ з пляяды маладых аўтараў Беларусі.

Далей

№ 19 / 1249 за 2016-05-07

Мадагаскарац у Гродне

Савецкі Саюз. У Беларусь прыязджае хлопец з Мадагаскара. За яго плячыма тысячы кіламетраў, ён ляціць па веды, але атрымлівае куды больш: Стэла-Фідзіарылала Ракутуарысуа знаходзіць каханне. Беларуска з рэдкім імем Мая становіцца лёсам іншаземца. А далей новы сюрпрыз: малагасіец едзе ў родны горад жонкі, і тэатр над Нёманам гасцінна расчыняе для артыста свае дзверы. Праз 30 гадоў Гродна для Стэлы ўжо не далёкі, а блізкі, дарагі і любімы, і сцэна таксама свая, хатняя. Гэтага вакаліста любяць за прыгожы голас, яго выступленні на канцэртах гледачы чакаюць з нецярпеннем. Дзе ж яшчэ пачуеш французскую мову ад носьбіта?

Далей

№ 16 / 1246 за 2016-04-16

“Запатрабаваны адноўленыя помнікі”

“Спадчына Беларусі” — той фаліянт, які стаўся знакавым на пачатку 2000-х, змяніўшы ўспрыяцце пра нашу краіну як замежнікаў, так і суайчыннікаў. Прэмія “За духоўнае адраджэнне”, шматлікія перавыданні (сумарны наклад — больш за 45 тысяч асобнікаў), развіццё праекта, які ўключае ў сябе і цыкл тэлеперадач, кнігу “Скарбы Беларусі”... Аўтары праекта, журналісты Алег Лукашэвіч і Аляксандр Аляксееў патрапілі ў чаканні беларускага грамадства як у дачыненні да гісторыі, так і адносна сучаснасці. Але наша размова з Алегам і Аляксандрам закранула і тое, што перашкаджае сёння развіццю турызма ў нашай краіне, што неабходна, каб захаванне і папулярызацыя архітэктурнай і гістарычнай спадчыны Беларусі адбывалася на новым узроўні. Балазе адбылася яна напярэдадні Міжнароднага Дня помнікаў і памятных мясцін — 18 красавіка.

Далей

№ 15 / 1245 за 2016-04-09

“Зараз так не граюць”

Заслужаная артыстка Рэспублікі Беларусь Тамара СКВАРЦОВА, вядучы майстар сцэны, загадчык трупы Нацыянальнага акадэмічнага драматычнага тэатра імя Якуба Коласа, за 45 гадоў творчай працы стварыла больш за шэсць дзясяткаў каларытных вобразаў. Прамінуў і асабісты юбілей цудоўнай актрысы. З усіх гэтых нагод і нарадзіўся кантэкст гутаркі.

Далей

№ 13 / 1243 за 2016-03-26

“Пралангіраваць” легенду

Буйныя творцы, сыходзячы, пакідаюць пасля сябе не толькі духоўную спадчыну, але і вялікі пласт работы з ёю. Для навукоўцаў, даследчыкаў — гэта і задавальненне, і прафесійны інтарэс. Але для сваякоў такой асобы, у першую чаргу, — справа гонару і вялікая адказнасць. Як працуе з вобразам, асобай і творчасцю Кандрата Крапівы, 120 гадоў з дня нараджэння якога адзначалася ў сакавіку, “К” распавяла ўнучка літаратара, кандыдат мастацтвазнаўства Алена АТРАХОВІЧ.

Далей