Крок да перамогi № 17 / 937 за 2010-04-24
“Хутчэй бы туды, на Бацькаўшчыну!”
Сёлета спаўняецца 105 гадоў з дня нараджэння народнага паэта БССР Петруся Броўкі. Хацелася б прыгадаць перыяд Вялікай Айчыннай вайны ў жыцці пісьменніка. Вядома, што ў першыя ж дні ліхалецця ён добраахвотна ўступіў у шэрагі Чырвонай Арміі. У 1941 —1942 гг. працаваў інструктарам-літаратарам у газеце “За Савецкую Беларусь” на Бранскім і Заходнім франтах, супрацоўнічаў у партызанскім друку. У фондах Дзяржаўнага літаратурна-мемарыяльнага музея Якуба Коласа захоўваюцца лісты, паштовыя карткі, тэлеграмы Петруся Броўкі да народнага паэта. Тыя, што напісаны ў ваенны час, перапоўнены словамі шчымлівай тугі і жаданнем хутчэй вярнуцца ў Беларусь: “Жадаю ад сэрца бадзёра пражыць да радаснай сустрэчы ў роднай хаце”; “Хутчэй бы туды, на Бацькаўшчыну!”; “Не можа быць, каб у гэтае лета мы не збіралі грыбоў у Беразянцы…” “Культура” прадстаўляе на сваіх палосах невядомыя старонкі перапіскі класікаў беларускага слова з фондаў Коласаўскага музея.
Далей
|
№ 16 / 936 за 2010-04-17
“Хоць бы ў скрыпку бомба не патрапіла!..”
Дзяржаўная акадэмічная харавая капэла Беларусі імя Р.Шырмы адзначыла 70-годдзе. Першы яе канцэрт адбыўся 23 лютага 1940 года ў Доме Чырвонай Арміі ў Беластоку, што ўваходзіў на той час у склад Беларусі. Усяго ж у гады Вялікай Айчыннай вайны Беларускі ансамбль песні і танца пад кіраўніцтвам Рыгора Раманавіча Шырмы (а менавіта так называўся калектыў да 1955 года) даў больш за 840 канцэртаў і пабываў у 580 гарадах і раённых цэнтрах СССР.
Далей
|
№ 13 / 933 за 2010-03-27
“Калючая ружа” — у цэнтры жыцця
У сакавіку народнай артыстцы СССР, прафесару Тамары Ніжнікавай споўнілася 85. 31 сакавіка да яе юбілею ў Нацыянальным акадэмічным Вялікім тэатры оперы і балета Беларусі пакажуць “Севільскага цырульніка” Дж.Расіні — спектакль, у якім яна ўпершыню выйшла на нашу сцэну. Яшчэ раней Тамару Мікалаеўну віншавалі ў Музычнай гасцёўні тэатра. Спявалі яе выхаванкі, салісткі тэатра Алена Шведава і Алена Бундзелева, а яна шчодра дзялілася сваімі багатымі ўспамінамі. Юбілярка і цяпер выкладае ў Беларускай дзяржаўнай акадэміі музыкі. Што ні ўрок — цэлы спектакль, на якім не разбярэш, хто спявае больш: яе вучаніцы ці яна сама, адорваючы ўсё наваколле сваёй бурлівай энергіяй і сонечнымі ўсмешкамі. Гледзячы на яе, не верыш ні ейнаму пашпартнаму ўзросту, ні таму, што за яе плячыма і ваеннае ліхалецце, і цяжкасці пасляваенных гадоў. А можа, гэта менавіта яны надалі ёй тую прагу жыццёвай актыўнасці? Не проста загартавалі, а навучылі глядзець на свет шырока раскрытымі вачыма, з непадробнай цікавасцю і верай, што цуды трэба ствараць уласнымі рукамі.
Далей
|
№ 11 / 931 за 2010-03-13
У ліпені 2009-га...
Неаднойчы ўжо “Культура” пісала пра тыя выпадкі, калі людзі знаходзілі інфармацыю пра сваіх загінулых і зніклых без звестак у гады Вялікай Айчыннай вайны родных і блізкіх праз сайт Аб’яднанай базы даных “Мемарыял”. І сапраўды, праз столькі гадоў невядомасці — нечаканыя і, адначасова, такія доўгачаканыя радкі з адсканіраваных архіўных дакументаў: “загінуў”, “пахаваны”… Словы гэтыя адгукаюцца ў сэрцах і даўнім болем, і шчымлівай тугою расстання. “До той поры в душевной глубине мы не прощались так бесповоротно…” — адразу прыгадваюцца радкі Аляксандра Твардоўскага. Вось і гэты ліст у “Культуру”, атрыманы з Армавіра, распавёў яшчэ адну гісторыю лёсу салдата той вайны. Пісьмо ад аўтара, кубанскага пісьменніка-дакументаліста Уладзіміра Паўлючэнкава, які актыўна даследуе тэму гісторыі Вялікай Айчыннай вайны ў тых мясцінах, перадаў у рэдакцыю намеснік паўнамоцнага прадстаўніка губернатара Краснадарскага края ў Рэспубліцы Беларусь Алег Давыдзюк. Уладзімір Мікалаевіч Паўлючэнкаў прачула распавёў пра свой леташні прыезд на Беларусь, на Віцебшчыну, калі праз 65 гадоў знайшоў месца пахавання свайго бацькі. Ды з нашай зямлёй у яго як старшыні Ар
Далей
|
№ 10 / 930 за 2010-03-06
№ 9 / 929 за 2010-02-27
№ 7 / 927 за 2010-02-13
№ 4 / 924 за 2010-01-23
№ 44 / 913 за 2009-10-31
“Я пазнаю тых байцоў…”
У дні фашысцкай акупацыі стогадовы (унікальны ў гісторыі выпадак!) палескі селянін Васіль Ісакавіч Талаш быў у партызанскіх шэрагах. Сапраўды, у яго характары праявіліся лепшыя нацыянальныя рысы нашага народа: духоўная і фізічная сіла, энергія, няскоранасць. Пра гэта сведчаць не толькі яго расказы, але і архіўныя дакументы. Яшчэ адна нагода, каб сёння згадаць імя слыннага змагара, — чарговыя ўгодкі з дня нараджэння народнага паэта Беларусі Якуба Коласа, якія прыпадаюць на 3 лістапада. Імя пісьменніка пасля напісання ім аповесці “Дрыгва”, што прысвечана Дзеду Талашу, цесна пераплялося з асобай знакамітага партызана.
Далей
| Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|