Соцыум № 26 / 1152 за 2014-06-28
Пад заваламі свіранскага “цунамі”
Стагоддзе з гакам таму ідэі, выказаныя ў знакамітай прадмове да “Дудкі беларускай”, выглядалі нейкім дзівацтвам, як і наогул прэтэнзіі нашай нацыі на самастойнасць. Але гісторыя, урэшце, расставіла акцэнты, і сёння папулярныя ў той час канцэпцыі “краёўства” або “западноруссизма” актуальныя перадусім для даследчыкаў, а вось Францішак Багушэвіч стаў сапраўдным мэйнстрымам. Без сумневу, з нагоды Дня Незалежнасці парафраз той самай прамовы неаднойчы прагучыць з розных рэальных і віртуальных трыбун. Адпаведна, само свята — добрая нагода сказаць: “Дзякуй табе, браце Бурачок Мацею!”.
Далей
|
№ 25 / 1151 за 2014-06-21
З Будзёнаўкай зусім бяда?..
Насуперак песімістычным прагнозам, дзяржаўная кампанія па продажы незапатрабаваных гістарычных сядзіб пакуль што прыносіць неблагія вынікі: звесткі пра паспяховыя аўкцыёны з’яўляюцца рэгулярна, а некаторыя з новых уласнікаў (на жаль, далёка не ўсе) ужо прыступілі да аднаўленчых работ. Адпаведна, лік “нічыйных” маёнткаў, унесеных у Дзяржаўны спіс гісторыка-культурных каштоўнасцей, паступова скарачаецца. Але застаецца і яшчэ адна праблемная катэгорыя: сядзібы, што не маюць адпаведнага статусу. З імі — зусім бяда.
Далей
|
№ 23 / 1149 за 2014-06-07
Маўляў, яго не зразумеюць…
Другі Адкрыты форум пластычных тэатраў Беларусі “ПлаSтформа-2014” скончыўся яшчэ ўзімку. І раптам, як вельмі аддалены па часе водгук, — “круглы стол”, прысвечаны і самому фестывалю, і, шырэй, эксперыментальнаму тэатральнаму руху, развіццю пластычнага мастацтва ўвогуле. Хтосьці быў здзіўлены: ці не зарана яшчэ піярыць трэці фэст? І што гэта за такое “абмеркаванне”: не адразу, “па слядах” мерапрыемства, а калі апошняга ўжо, як кажуць, і след прастыў?..
Далей
|
Каб зладзіць баль у палацы, а не ў хаце
Мабыць, кожны жыхар краіны можа назваць тое, што вылучае беларусаў сярод іншых народаў. Але ж, зразумела, традыцыйная культура нашай краіны не зводзіцца толькі да драўлянай хаты селяніна, саматканай ільняной вопраткі, вышытых ручнікоў ды дранікаў з салам. Бо была ў нас не толькі сялянская, але і багатая гарадская ды шляхецкая культура, на якую, на жаль, вельмі часта забываюцца.
Далей
|
№ 21 / 1147 за 2014-05-24
Страты сапраўды непазбежныя, але — "дэдлайн"!
Лёс старога будынка Музея гісторыі Вялікай Айчыннай вайны не так даўно канчаткова вызначыўся: ён дажывае свае апошнія дні. Установа, якая была яго гаспадаром, рыхтуецца “перарадзіцца” ў новых сценах і сучасным фармаце. Але мала хто ведае, што дом на Кастрычніцкай плошчы быў родным таксама і для іншага музея: цягам амаль паўстагоддзя ён служыў асноўным фондасховішчам Нацыянальнага гістарычнага. Ягоная калекцыя — самая вялікая на Беларусі. Настолькі вялікая, што гэта нават спараджае пэўныя праблемы з яе захоўваннем.
Далей
|
Не-рэспект
Рэспубліканская мастацкая выстаўка “Under 35” (“Да 35-ці”) справакавала ў мяне ўспаміны пра ўласную маладосць. Прыгадалася другая палова 1980-х: як я з сябрамі ездзіў у Вільнюс на Трыенале маладзёжнага мастацтва прыбалтыйскіх рэспублік. Ішла “перабудова”, якую называлі “другой рэдакцыяй “адлігі” і якая моцна пахіснула маналіт савецкага грамадства. У другой палове 80-х “сацыялістычны рэалізм”, што зусім нядаўна выконваў ролю ідэйнага стрыжня савецкай культуры, ператварыўся у аб’ект даволі агрэсіўнай крытыкі. Палітызаванае і сацыялізаванае мастацтва лічылася праявай кепскага густу, стаўленне да рэалізму (прынамсі, у яго артадаксальных формах) увогуле было ці не зняважлівым... У Прыбалтыцы, з яе традыцыйным азіраннем на Захад, гэтая тэндэнцыя праяўлялася нават больш выразна, чым у іншых частках СССР. Я не кажу, дрэнна гэта было ці добра, але поле творчага эксперыменту насамрэч пашырылася.
Далей
|
№ 20 / 1146 за 2014-05-17
Канчыта Свету. Старога
Вось хочаш напісаць яшчэ некалькі сказаў аб Тэа на “Еўрабачанні”; хочаш адзначыць яго стыльны, інтэлігентны, мінімалістычны, але пры гэтым канцэптуальны нумар, афарбаваны, адштурхоўваючыся ад зместу песні “Cheesecake”, у жартаўлівы, іранічны колер; хочаш сканцэнтраваць увагу на своеасаблівай “дарожцы” крокаў, уплеценай у канву выступлення, якая прымусіла ўспомніць знакамітую "месяцовую паходку" Майкла Джэксана; хочаш аддаць належнае самой кампазіцыі — зусім не громападобнаму хіту, але рэчы, складзенай і аранжыраванай вялікім прафесіяналам; хочаш прызнаць вакальныя вартасці; хочаш адкрыта сказаць пра тое, што даўно так не хваляваўся за роднага канкурсанта; хочаш паклікаць сабе ў саюзнікі велізарную колькасць простых беларускіх грамадзян ды тых, хто мае дачыненне да шоу-бізнесу, тых, хто ўпершыню за шмат гадоў нашага ўдзелу ў форуме адчуў гонар за айчыннага выканаўцу… — як узяла ды перамагла на фестывалі “то ли девушка, то ли виденье”... А мо бачанне-еўра?
І даводзіцца скланяць на ўсю моц гэтага, у мінулым, беднага, ва ўсіх сэнсах, аўстрыйца Томаса Нойвірта — зараз ужо багатую аўстрыйку Канчыту Вурст...
Далей
|
Дайце ў рукі мне гітару! Або лепш... мабільнік?
Наколькі запатрабавана сёння ў публікі акустычная гітара? У ЗША нават навучанне на ёй у некаторых установах закрываецца: не карыстаецца попытам, у адрозненне ад электраінструментаў, прыдатных у джазе... Дый нядаўнія Міжнародныя дні мандалінна-гітарнай музыкі “Mandolinissimo” ў рамках цыкла канцэртаў "Мінская вясна-2014” у Беларускай дзяржаўнай філармоніі абышліся зусім без гітары. Няўжо ўсё так дрэнна? І з чым сутыкаецца музыкант, калі вырашае зладзіць свой гітарны сольнік у нас ці, скажам, у суседняй Расіі? Тым больш, што прыкладаў такіх хапае.
Далей
|
№ 17 / 1143 за 2014-04-26
Крытычная сітуацыя на ўзроўні “быць або не быць”
Сёлета Міжнародны дзень аховы помнікаў і памятных мясцін па ініцыятыве арганізацыі-заснавальніка ICOMOS быў прысвечаны помнікам мемарыялізацыі. Тэматычны спектр даволі шырокі, і Беларускі камітэт згаданай арганізацыі вырашыў асабліва сакцэнтаваць увагу на праблематыцы гістарычных некропаляў. Менавіта ёй быў прысвечаны “круглы стол”, які прайшоў з нагоды свята ў Дзяржаўным літаратурным музеі Янкі Купалы і ў чарговы раз засведчыў, што тэма і сапраўды вельмі шматгранная, прычым кожны з яе аспектаў вымагае асобнага стаўлення. Як абараніць ад “чорных капачоў” археалагічныя помнікі? Як захаваць закінутыя фамільныя капліцы шляхты і каменныя крыжы — праўдападобна, найстаражытныя надмагільныя помнікі на Беларусі? Але найбольшая ўвага гэтым разам была нададзена найбольш распаўсюджанаму тыпу гістарычных могілак — звычайным пагостам, што спаконвеку месцяцца на ўскраіне кожнай вёскі або мястэчка...
Далей
|
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|