Соцыум № 17 / 1456 за 2020-04-25
Прыярытэтная формула каштоўнасці
Частка сродкаў, заробленых на Рэспубліканскім суботніку, пойдзе на патрэбы нашай культурнай скарбніцы — Нацыянальнага мастацкага музея Рэспублікі Беларусь. Захоўваць матэрыяльныя культурныя каштоўнасці краіны для наступных пакаленняў — гэта, бадай, галоўная функцыя музеяў. Асабліва тых, што маюць у назве гордае слова “Нацыянальны”. А гэта накладае асаблівую адказнасць на спецыялістаў рэстаўрацыйнай справы. Вось і вырашылі мы з гэтай нагоды пагутарыць з кіраўніком рэстаўрацыйнай службы Нацыянальнага мастацкага музея Сяргеем Уладзіміравічам Вечарам.
Далей
|
№ 16 / 1455 за 2020-04-18
Эпоха, што сканцэнтравана ў будучыні
Адбылася чарговая рэканструкцыя сталічнай плошчы Перамогі. Рэстаўратары папрацавалі над бронзай і гранітам манумента, абнавілі смальту на Ордэне Перамогі, які вянчае абеліск. У лепшы бок змяніўся падземны паверх мемарыяла. Структурай і аздобай ён цяпер нагадвае музейную залу. Зменены камунікацыі, што адпрацавалі свой тэрмін. Яшчэ раней на адлегласці праспекта ад плошчы Незалежнасці акурат да плошчы Перамогі замянілі ліхтарні стандартнай формы на тыя, што больш адпавядаюць стылістыцы сталінскага ампіру, паводле канонаў якога пабудавана гэтая частка праспекта Незалежнасці.
У асноўных рысах архітэктурнае аблічча плошчы Перамогі склалася ў канцы 50-х гадоў. Мы так да яго прызвычаіліся, што падаецца нібыта іншым яно і быць не магло. А між тым, ва ўрадавай пастанове 1946 года, дзе абвяшчаліся ўмовы конкурсу на помнік палеглым у Вялікай Айчыннай вайне за вызваленне Беларусі, месца для ягонай пабудовы называлася “Галоўная плошча цэнтральнага ансамбля горада”, якая яшчэ толькі праектавалася. Пазней гэта плошча атрымала назву Цэнтральная, сёння мы яе ведаем як Кастрычніцкую.
Далей
|
№ 15 / 1454 за 2020-04-11
Будучыня спадчыны залежыць ад кожнага
Пытанні аховы гісторыка-культурнай спадчыны ўсё часцей выклікаюць зацікаўленасць у нашым грамадстве. У розных кутках краіны пастаянна з’яўляюцца новыя ініцыятывы і неабыякавыя энтузіясты, якія ўсведамляюць, што хочуць прымаць удзел у вызначэнні лёсу помнікаў і традыцый, дапамагаць дзяржаве ў іх захаванні, аднаўленні і выкарыстанні. Як скіраваць такі імпэт у належнае рэчышча, якімі рамкамі мусіць рэгулявацца актыўнасць такога кшталту, і чым кожны з нас можа быць карысны ў гэтай справе?
Далей
|
Карэктывы? Але ж яны часовыя...
У сённяшніх умовах, у сувязі са скарачэннем колькасці наведвальнікаў у многіх установах культуры, не толькі ў Мінску, але і ў рэгіёнах Беларусі адбываецца паступовы пераход у анлайн-фармат. Натуральна, у раёнах да гэтай віртуальнай працы, якая часам не толькі дапаўняе, але і нават замяняе традыцыйныя формы работы, паставіліся з разуменнем і адчуваннем неабходнасці падобных крокаў. Як сёння працуюць супрацоўнікі сферы культуры ў розных гарадах краіны — даведалася “К”.
Далей
|
№ 14 / 1453 за 2020-04-04
“Сонца” адхілілі, “Полымя” не прынялі?
Станцыя метро “Кавальская слабада”, размешчаная ў звычайным для Мінска “спальніку”, будзе куды больш насычаная арт-аб’ектамі за тры свае “сястрычкі”. У апошніх прадугледжаны толькі паасобныя скульптуры, тут жа — цэлая канцэпцыя мастацкага аздаблення, якая ахоплівае абодва ўзроўні станцыі. Выканаў яго ў самых розных тэхніках аўтарскі калектыў пад кіраўніцтвам Паўла Вайніцкага, які гэтым разам выступіў не толькі скульптарам, але і куратарам ды ініцыятарам.
Аднак не ўсё з задуманага ўдалося рэалізаваць. Ужо на даволі позняй стадыі — літаральна за паўгода да здачы — паміж архітэктарамі і мастакамі ўзніклі рознагалоссі. Зрэшты, пра ўсё па парадку.
Далей
|
Вярнуць артэфакт
Сёння ў Беларусі ўсё часцей уздымаецца пытанне рэстытуцыі — вяртання на радзіму гісторыка-культурнай спадчыны, якая з розных прычын і ў розныя часы апынулася за мяжой. Не сакрэт, што да гэтага прывялі, не ў апошнюю чаргу, шматлікія войны, якія пракаціліся па нашай зямлі за ўсю яе доўгую гісторыю. Стагоддзямі чужынцы вывозілі адсюль прадметы мастацтва і матэрыяльныя сведчанні нашай даўніны — але і самі пакідалі ў сваіх культурах памяць аб знаходжанні ў Беларусі.
Далей
|
№ 13 / 1452 за 2020-03-28
Партрэт алхіміка ў старажытным Траецкім
Сталічная аптэка № 88, якая належыць да РУП “Белфармацыя”, знаходзіцца ў гістарычным цэнтры горада — на Старажоўскай вуліцы ў Траецкім прадмесці. На першы погляд, дзякуючы такому размяшчэнню, яна добра вядомая многім мінчукам і нават гасцям горада. Але не многія ведаюць, што тут ужо дзесяць гадоў дзейнічае своеасаблівы музей — кабінет гісторыі фармацыі.
Прыцягвае ўвагу і аптэчны інтэр’ер — нават не самы дасведчаны наведнік можа заўважыць, што аздоблены ён нешараговым чынам. Усё — ад гатычнага шрыфту шыльды над уваходам у аптэку да тамбура, вазаў з кветкамі і мэблі ў гандлёвай зале — нагадвае аб старадаўніх традыцыях аптэкарскай справы і аднаўляе атмасферу ранейшых стагоддзяў.
Далей
|
Як не баяцца вірусаў, або Таямніцы зёлкавых напояў
Стварыць пазнавальны брэнд сёння даволі складана. Ці ўсё ж такі проста? Адказ на гэтае пытанне будзе, мяркую, самым розным у кожным раёне Беларусі. Бо некаторыя раёны маюць падобных брэндаў з дзясятак, а ў іншых мясцінах добра, калі і адзін ці два знойдуцца.
Далей
|
№ 11 / 1450 за 2020-03-14
Беларуская “фішка”, або Як аб’яднаць культуру і агратурызм?
Турыстычны бізнес у вясковым антуражы — гэта крута, прэстыжна і прыбыткова. Прынамсі, менавіта на гэтых аспектах дзейнасці ўладальнікаў сельскіх аграсядзіб засяроджвалі ўвагу ўдзельнікі круглага стала, што адбыўся днямі ў Доме прэсы. І, натуральна, без культработнікаў развіццё гэтай сферы сёння немагчымае. Але аб усім па парадку.
Далей
|
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|