Як вядома, прафесійны рэспубліканскі конкурс “Бібліятэка — асяродак нацыянальнай культуры” — праводзіцца штогод сярод публічных бібліятэк краіны ў два этапы (абласны і рэспубліканскі). Сёлета ў рэспубліканскім этапе конкурсу прынялі ўдзел 35 бібліятэк. 14 мая ў Нацыянальнай бібліятэцы Беларусі ў анлайн рэжыме былі падведзены вынікі ХХVIII рэспубліканскага конкурсу за 2019 год. У склад журы ўвайшлі прадстаўнікі Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь, Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі, абласных бібліятэк, цэнтралізаванай сістэмы публічных бібліятэк сталіцы, грамадскага аб’яднання “Беларускі фонд культуры”. З дапамогай “воблачных” тэхналогій члены журы атрымалі магчымасць азнаёміцца з дасланымі матэрыяламі напярэдадні пасяджэння і пісьмовым галасаваннем вызначыць пераможцаў сярод бібліятэк, размешчаных у горадзе, і бібліятэк, размешчаных у пасёлках гарадскога тыпу, сельскіх населеных пунктах, адзначыць бібліятэкі да заахвочвання. Пераможцамі сталі 22 публічныя ўстановы ў чатырох намінацыях: “За пошукавую і даследчую працу”, “За значны ўклад у выхаваўчую работу з падрастаючым пакаленнем”,“За падтрымку і развіццё чытання”,“За навацыі ў сферы бібліятэчнай справы”. Дзесяць бібліятэк журы прадставіла да заахвочвання.

Пандэмія паўплывала на перабудову дзейнасці выставачнай залы Любанскага раённага Цэнтра культуры. Экспазіцыі цяпер арыентаваны на простых вулічных мінакоў — кожны можа падысці да шкляной вітрыны і ўбачыць тое, што за ёй выстаўляецца. Тым самым у наведвальнікаў адпала неабходнасць заходзіць у памяшканне. Было ўжо арганізавана некалькі такіх выстаў. А цяпер экспануюцца вясельныя фотаздымкі 1920 — 1980-х гадоў мінулага стагоддзя.

Летам 2016-га неяк выпадкова трапіў на Свіслаччыну. І вельмі здзівіўся, калі даведаўся, што тут рыхтуюцца да раённага кніжнага фестывалю. Нічога падобнага раней не бачыў. А дзея абяцала быць маштабнай ды значымай: выставы, тэатралізацыі, спектаклі паводле беларускіх твораў, прысутнасць знакамітых літаратараў і сталічных выдавецтваў. Так і атрымалася. Таму цалкам натуральным падалося тое, што праз год раённы фэст набыў статус абласнога. Летась бібліятэкары Свіслацкага раёна ладзілі другі па ліку абласны фестываль “Кніга і час”. Прайшоў пэўны час. Закарцела даведацца, а што новага прыдумалі на Свіслаччыне “кніжкіны гаспадары”. Вось так гэты артыкул і атрымаўся. Дзякуй дырэктару Свіслацкай раённай бібліятэкі Святлане Піваварчык за тое, што ўсяляк падтрымала і дапамагла.

“Няма мяжы дасканаласці” — гэтае выслоўе часта паўтараў паэт Алесь Пісьмянкоў, калі ў якасці рэдактара “ЛіМа” даводзіў да ладу чужыя тэксты альбо аддаваў іх аўтару на дапрацоўку. Гэтыя словы я згадваю, калі бачу рэч нібыта і не кепскую, але якую відавочна можна палепшыць. Вось мне, прыкладам, даспадобы тое, што зроблена ў Віцебску дзеля вяртання з нябыту імёнаў дзеячаў УНОВИСа і дзеля асэнсавання самой гэтай з’явы ў кантэксце стагоддзя, але пабачыўшы нерэалізаваныя задумы віцебскага дызайнера Аляксандра Вышкі па пераўтварэнні прылеглай да Музея гісторыі Віцебскай народнай мастацкай вучэльні тэрыторыі ў авангардысцкі мемарыял і адначасова прастору творчага сумоўя, падумаў: сапраўды, нават да шэдэўра часам штосьці можна дадаць…

Мсціслаўская зямля — унікальная. Не толькі драўлянай царкоўнай архітэктурай, не толькі таямнічымі загадкамі Успенскага манастыра ў Пустынках і адмысловай старасвецкай забудовай самога Мсціслава. Тут, амаль на мяжы з Расіяй, па нейкіх невядомых законах нацыянальнай дыялектыкі здолелі захавацца носьбіты традыцыйнага беларускага мастацтва. Праўда пэўныя з іх нават не задумваліся, што працяг справы бацькі і дзеда, маці і бабулі — гэта не проста любімы занятак для душы, а гарантыя яе захавання.