Выстаўка, складзеная з 50 твораў жывапісу і 17 натурных партызанскіх замалёвак С.Раманава (а ўсяго ў ёй удзельнічаюць 15 творцаў), - яскравы і багаты плён творчага шляху тых, для каго патрыятызм заўсёды быў не пустым гукам, а ўнутраным пачуццём шчырай адказнасці за лёс Радзімы.
У лепшых работах такіх жывапісцаў, як М.Апіёк, У.Уродніч, У.Гардзеенка, Л.Дударэнка, Г.Лойка, П.Данэлія, Г.Паплаўскі, М.Савіцкі, адчуваецца імкненне аўтараў знайсці адпаведныя сродкі для адлюстравання гераічнага шляху нашай краіны, паказу велічы і прыгажосці яе людзей, салдат, палкаводцаў і проста радавых "рабочых вайны" ды іх слаўных нашчадкаў.
Я не скажу, што ўсе творы ўвойдуць у "залаты фонд" нашай выяўленчай культуры. Некаторыя палотны, як вызначылі б прафесіяналы, - не да канца "выпакутаваныя", з налётам нейкай халаднаватай зададзенасці.
Але гаворка зараз не пра гэта. У мастацтве, як вядома, прамых і роўных шляхоў не бывае. Гаворка - пра тое, што ўсе гэтыя творцы (а сярод іх - і народныя мастакі, і заслужаныя дзеячы мастацтва) з'яўляюцца духоўнымі носьбітамі той Праўды быцця, якая так патрэбна нам асабліва сёння, таму што незалежная Беларусь, гераічныя старонкі яе барацьбы, яе зямля, яе працаўнікі і абаронцы - нязменная іх тэма.
Колькі звязана з кожным творам хваляванняў, упартасці, імкнення пранікнуць у самую сутнасць вобраза, характару, жыцця тых, каго ўзяўся адлюстроўваць на палатне той або іншы жывапісец! І гэта ўсё для таго, каб глядач бачыў у мастацтве не толькі і не столькі "мадэлі" творцы, а яго самога, ягоны час - непаўторны, цудоўны, трагічны і гераічны, жывы, незабыўны. Таму палітра ў многіх усё ж больш мажорная, сакавітая. Гэта і не дзіва: яна адлюстроўвае радасць жыцця, якую прынесла тая Перамога 1945-га...