 |
Дух святочнасці лунаў у паветры. Падкрэсліваючы блакіт неба, ляталі букеты рознакаляровых паветраных шарыкаў, а між імі— тры буслы, тры самыя сапраўдныя буслы — быццам узялі ды зляцелі з эмблемы фестывалю.
Будзе і на нашай вуліцы свята. Я памятаю гэтыя словы, напісаныя на плакатах 50-ых гадоў.
Мары збываюцца.
Свята — гэта радасныя твары людзей. Свята — гэта ўсмешкі дзяцей. Свята — гэта фестываль “Сузор’е талентаў” у Глуску.
Мой сябар і аднафамілец Валерый Іваноў, старшыня журы “Залатой пчолкі”, два гады таму патэлефанаваў мне з Клімавічаў і запрасіў прыехаць на фестываль. Прапанова была заманлівая, але я абышоўся жартам: “Хлеб-соль будзе — прыеду”. Архітэктар Сяргей Асташонак быў сведкам размовы, і ягоны “Мерседэс” даімчаў нас у Клімавічы вокаміг. І што вы думаеце? Хлебам-соллю нас сустрэлі на ўездзе ў Клімавічы.
Сёлета журналісцкія шляхі занеслі мяне ў Маскву, і я не змог прыехаць на фестываль “Залатая пчолка”, аб чым глыбока шкадую.
Не паехаць у Глуск я не мог. “Сузор’е талентаў” — абласны фестываль сямейнай
 |
Сямейны ансамбль “Свята” Еўдакімовічаў. |
Скептыкі прарочылі на выхадныя дождж, аптымісты верылі ў цуд, а рэалісты шукалі ў Інтэрнеце прагноз надвор’я. Скептыкі прайгралі, аптымісты і рэалісты — перамаглі.
Два дні Глуск быў пад купалам блакітнага неба.
***
Адкрыццё фестывалю было кранальна-ўрачыстым.
У цэнтральным гарадскім скверы сабраліся, бадай, усе жыхары Глуска. Па ўзмаху рукі Сяргея Ашэйчыка духавы аркестр Асіповіцкага райвыканкама грымнуў марш.
У сваім выступленні віцэ-губернатар Анатоль Глаз паэтычна дакладна назваў фестываль агранёным алмазам, які, быццам брыльянт, ззяе над горадам.
Далей адбылася падзея, пра якую я хачу сказаць асобна. Кумачовая стужка, што была нацягнута ўздоўж гранітныхпліт з партрэтамі герояў, прыцягвала ўвагу прысутных. Старшыня Глускага райвыканкама Аляксандр Багель запрасіў Героя Савецкага Саюза Ульяна Аляксандравіча Рыбака і Героя Сацыялістычнай працы Васіля Іванавіча Барысіка. Яны выйшлі ў суправаджэнні элегантных дзяўчатак, апранутых у чырвоныя сукеначкі, і нажніцамі асцярожна разрэзалі стужку, адкрыўшы Алею Герояў, прысвечаную… самім сабе. Відовішча дзівосна кранальнае. Апладысменты на плошчы былі такімі гулкімі, што заглушылі гукі духавога аркестра. 
Алею Герояў адкрываюць Героі Ульяна Рыбак, Васіль Барысік і старшыня Глускага райвыканкама Аляксандр Багель.
***
Конкурсныя выступленні сямейных ансамбляў праходзілі ў кінатэатры “Арыён”. У доме культуры і зала меншая, дый і ўмовы горшыя.Рэпертуар сямейных ансамбляў зрабіў націск на народныя песні, творы беларускіх кампазітараў не надта ў пашане. Праўда, выключэнне зрабілі для Валерыя Іванова: усё-ткі зямляк, ды і старшыня журы, да ўсяго.
Акрамя музычных конкурсаў, праводзіўся конкурс на лепшую калыханку, на лепшую калыску, і самы складаны конкурс — зварыць сямейную юшку. Для рыбакоў, а іх сабралася каля дзесяці сем’яў, умовы былі больш чым жорсткія: выкарыстоўваючы самыя простыя прылады, трэба было з 5-ці да 8-мі раніцы злавіць рыбу ў Пцічы і зварыць юшку. У прызначаны час усё было гатова. А кампетэнтнае журы самым недарэчным чынам праспала (5 раніцы ўсё-ткі!). Няўрымслівы і няўтомны Алег
 |
Лепшая сямейная юшка — у Салдаценкаў з Краснаполля. |
Свята ёсць свята, і калі твары гледачоў цяплеюць, а вочы слязяцца ад радасці і шчасця, значыць — свята ўдалося. Алег Хмялькоў, дырэктар абласнога метадычнага цэнтра, зрабіў усё, каб фестываль запомніўся. І калі вядучыя павіншавалі: Марыю і Анатоля РУДЗІНСКІХ, якія ў гэтым годзе адзначылі палатнянае вяселле: за 35 гадоў сумеснага жыцця выхавалі двух дзяцей, а зараз дапамагаюць гадаваць унукаў; Вольгу і Вадзіма РУДЗІНСКІХ, якія сёлета святкуюць ружовае вяселле — 10 гадоў; Галіну і Юрыя АЛЁХНАЎ, сям’ю маладую, але якая ўжо выхоўвае траіх дзяцей (паколькі яны абодва спартсмены, то і рэкордна хутка вырашылі дэмаграфічную праблему: спачатку нарадзілася дачка, затым адразу двайняты — Юля і Міхаська); Кацярыну і Сяргея МАТВЕЙЧЫКАЎ, бацькоў васьмярых дзетак (вялікая сям’я для іх — заканамерная з’ява, бо абодва выхоўваліся ў шматдзетных сем’ях: у сям’і Сяргея было трое дзяцей, а ў сям’і Кацярыны — сямёра); Ірыну і Максіма ШПІЛЕЎСКІХ, самую маладую сям’ю ў райцэнтры, якая ўтварылася падчас правядзення фестывалю, — мне ўспомнілася тэлевізійная перадача, якую ў свой час вяла Валянціна Лявонцьева. Эфект быў падобны.
 |
Сямейны дуэт Каковак Тугуліцкага СДК Бабруйскага раёна — самыя старэйшыя ўдзельнікі фэсту. |
Гран-пры атрымала сям’я ЕЎДАКІМОВІЧАЎ з Асіповіцкага раёна. А разам з дыпломам — і маразільную камеру! Першую прэмію і тэлевізар “Віцязь” атрымалі тры сям’і: сям’я КАЗУБОЎСКІХ з Чэрыкаўскага раёна, МАЛАХОЎСКІХ са Слаўгарадскага і сям’я ДУБАШЫНСКІХ з Глускага раёна. Другую прэмію і DVD “Гарызонт” атрымалі сям’я ЗУЖЧЫКАЎ з Горацкага раёна і сям’я ЯКАВЕНКАЎ з Крычаўскага раёна. Трэцюю прэмію і мікрахвалевую печ атрымала сям’я САДКОВЫХ з Касцюковіцкага раёна і сям’я СТЭЛЬМАХАЎ з Быхаўскага раёна.
Уладальнікі тэлефонаў, прасаў, сталовых, чайных і кафейных сервізаў няхай даруюць мне — не называю прозвішчаў за дэфіцытам месца на газетнай паласе…
Вось і ўсё пра свята ў Глуску.
Дапоўняць атмасферу свята фатаграфіі, зробленыя ў гэтыя слаўныя два дні — суботу і нядзелю — 4 і 5 жніўня 2007 года.
Глядзіце і захапляйцеся!
Юрый ІВАНОЎ,
наш спецкар.
Мінск — Глуск — Мінск
Фота аўтара
P.S. Буслы не дарэмна ляталі над Глускам: у Ірыны і Мікалая Дзяшчэняў нарадзіўся сын. Рост — 51 сантыметр, вага — 3 кілаграмы 500 грамаў. Назвалі Мацвеем. Глядзіш — на адзінаццатым фестывалі новы сямейны ансамбль аб’явіцца!