Cпектакль атрымаўся не зусім для маленькіх, а, хутчэй, для сямейнага прагляду — яго асноўнай тэмай стала барацьба “лялечнай суполкі” з чалавечай хцівасцю і сквапнасцю. Да таго ж, стваральнікі спектакля засталіся вернымі вядомаму творчаму прынцыпу, што для дзяцей і пісаць творы, і ставіць спектаклі трэба так сама, як і для дарослых, толькі яшчэ лепш. Дастаткова сказаць, што ў прэм’ерным спектаклі занятыя вядучыя акцёры тэатра: непараўнальнай Скарбоначкай-Кнокам стала майстар сцэны Алена Рахмангулава, якая ў каторы ўжо раз даказала, што ва ўвасабленні сцэнічнага вобраза для яе няма нічога немагчымага. Сяргей Карзей выдатна перадаў характар ката Васіла, навучанага людзьмі нікому не давяраць. Запомніцца гледачам праставаты і даверлівы сабака Ануфры ў выкананні Людмілы Рошчынай і лялька Мальвіна Ірыны Кляпацкай. А ролю сквапнага старызніка Хлама ўвасобіў “патрыярх” маладзечанскай сцэны Барыс Донін. Гэты спектакль стаў яшчэ і добрай творчай школай для маладых акцёраў, паколькі рэжысёр падрыхтаваў для спектакля два акцёрскія саставы.
 |
Сцэна са спектакля “Забава”. |
Як зазначыў рэжысёр спектакля Ігар Блінкоў, уся “Забава” разгортваецца вакол сітуацыі, калі людзі згубілі, так бы мовіць, унутраную духоўнасць. Героі спектакля ўвесь час задаюцца пытаннем: ці ёсць дзе-небудзь весялосць, свята, радасць? А можа, іх нідзе няма, і мы павінны самі іх прыдумаць, альбо пачакаць. У нечым гэты спектакль — агульны дыягназ чалавечай бездухоўнасці і бязбожжа. Але фінал пастаноўкі пакідае персанажам шанц не гуляць у жыццё і шукаць у ім забаву, а жыць па-сапраўднаму.
У гісторыі Мінскага абласнога драматычнага тэатра гэта першы сумесны праект, і з’явіўся ён не выпадкова. Для ажыццяўлення праекта спецыялісты інстытута ездзілі і шукалі па тэатрах трох акцераў для гэтай п’есы Мрожака. Было важна, каб яны працавалі ў адным тэатры і мелі высокі прафесійны ўзровень. Такіх акцёраў знайшлі ў Маладзечне і не памыліліся. Яны — Аляксандр Пашкевіч, Алег Чэчэнеў і Андрыян Барткевіч, — як зазначыў рэжысёр спектакля, вельмі добра па-акцёрску ўзброеныя, аналізуюць, разважаюць, думаюць і прымушаюць думаць гледача. І ў выніку прэм’ерныя “гульні розуму” нікога не пакінулі абыякавым, пацвердзіўшы слушную думку, што тэатр не толькі забаўляе, але выхоўвае і прымушае разважаць.
А на падыходзе ўжо новая гучная прэм’ера. Заслужаны дзеяч мастацтваў Рэспублікі Беларусь, мастацкі кіраўнік Нацыянальнага акадэмічнага драматычнага тэатра імя Я.Коласа Віталь Баркоўскі ставіць на маладзечанскай сцэне камедыю “Любоў па-італьянску” па п’есе знакамітага італьянскага драматурга Эдуарда дэ Філіпа “Цыліндр”. Нагадаю, што гэта ўжо другая пастаноўка вядомага рэжысёра ў Мінскім абласным драматычным. За папярэднюю камедыю па п’есе Алены Паповай “Шукаю сапраўднага мужчыну” Баркоўскі атрымаў у 2006 годзе прэмію Рэспубліканскага конкурсу пастановак па класічнай і сучаснай беларускай драматургіі. Галоўная ж ідэя новага спектакля крыецца ў тым, што цыліндр — не проста галаўны ўбор, а адзнака адметнасці і значнасці свайго гаспадара.Таму, у каго ён ёсць, у таго, як кажуць, і “справа ў капелюшы”. Але Баркоўскі разам з драматургам паказвае, што і тут бываюць варыянты...Да таго ж, усіх наведвальнікаў тэатра чакае яшчэ адна “несцэнічная прэм’ера” — выстаўка новых твораў вядомай маладзечанскай мастачкі Антаніны Нявера. Гэта ўжо не першая яе выстаўка ў абласным драмтэатры, дзе яна, дарэчы, некаторы час працавала мастаком. І на гэты раз Антаніна прадставіла гледачам апошняе са створанага: партрэты, пейзажы, габелены, эксклюзіўныя лялькі.
Аляксандр ПЫЦЬКО
Маладзечна