В.Рускевіч. “Маргарыта”. |
В.Рускевіч называе сябе мастаком камерным. “Мне цікавы канкрэтны чалавек, праз якога я імкнуся адчуць працэсы, што адбываюцца ў навакольным свеце. Як гавораць, бясконцасць можа існаваць і ў акіяне, і ў кроплі вады. Хаця часам я ствараю і эцюдныя творы, пейзажы, нацюрморты — усё залежыць ад настрою, тэмы, якая прыцягнула маю ўвагу”.
Яго героі — у асноўным звычайныя людзі. Мастак часта піша сваіх бацькоў, ганарыцца партрэтам А.Малішэўскага, побач з якім працаваў шмат гадоў у вучылішчы. Шукае нестандартныя, незвычайныя вобразы. Імкнецца адчуць і ўвасобіць на палатне характар чалавека, раскрыць яго сутнасць. Таму, верагодна, яму падабаецца пісаць людзей старэйшага ўзросту, на тварах якіх час пакінуў свой адбітак, або юнакоў, асветленых непрыхаванай радасцю жыцця і марамі аб будучым.
Захапляецца мастак і аўтапартрэтамі. Піша іх да кожнай уласнай юбілейнай даты. Зусім не з-за самалюбавання, зазначае ён, проста “гэта вельмі зручна — пісаць самога сябе: мадэль заўжды, калі спатрэбіцца, “на месцы”.
Экспазіцыя новай выстаўкі мастака засведчыла, што творчы патэнцыял В.Рускевіча вялікі, а яго творчасць, як і раней, жывіць акадэмічная школа.
Н.Ж.