А ўзгадайце кампазітараў старэйшага пакалення! За кожным прозвішчам адразу ўзнікае свой асацыятыўны шэраг. Сёння ж- песні-"блізняты", кампазітары-"блізняты", выканаўцы"блізняты"... Усе арыентуюцца на шоу-бізнес, а эксперымент, без якога мастацтва памірае,- гэта рызыка. Навошта ж рызыкаваць? Лепей ствараць тое, што ўжо прайшло "апрабаванне", што прыносіць рэальныя грошы.
Ёсць і такія меркаванні: маўляў, спачатку трэба крыху зарабіць грошай, а ўжо потым можна і высокім мастацтвам заняцца. Але так не бывае! Нават калі творца або калектыў заробяць у тры разы больш, гэта не гарантыя, што ім не захочацца зарабіць у пяць, у сем разоў болей. Грошы - гэта замкнёнае кола. І выйсце не ў іх!
Дарма наракаць: маўляў, усе беды - у арыентацыі на расійскую эстраду, што, маўляў, зманьвае нашы таленты. Звярніце ўвагу: там задзейнічаны ўсе пакаленні артыстаў. А ў нас больш ці менш раскручаным застаецца хіба тое "сярэдняе пакаленне", якое добра заявіла пра сябе і пачало набіраць новыя абароты акурат у тыя ж 1980-я. Больш старэйшыя пакаленні артыстаў і малодшыя, якія з'яўляюцца цяпер, не маюць той папулярнасці. Гэта сведчыць, што складзеная тады сістэма адбору, які вёўся спецыялістамі, спрацоўвае і дасюль. Дык чаму б яе не аднавіць?
Чаму б не вярнуцца да песенных фестываляў, якія праводзяцца сумесна з тэлебачаннем? Без яго зацікаўленага ўдзелу, што не абмяжоўваецца адно "пракруткай" трансляцыі, гэта не мае ніякага сэнсу. Але які канал захоча сёння ўкладаць у такія праекты грошы? Лепей, зноў-такі, узяць апрабаваныя старыя песні і "праспяваць" іх, хто як можа. Вядома, такія праекты таксама могуць і павінны існаваць! Галоўнае - каб яны не былі адзінымі.