 |
- У горадзе мала дэкаратыўна-паркавых скульптур, шмат скверыкаў, якія пустуюць. Калі я гуляю па Віцебску, у розных месцах, уяўляю, як добра глядзеліся б скульптуры ў бронзе, у мармуры. Напрыклад, ля Мастацкага музея, я лічу, вельмі вялікае поле дзейнасці для скульптараў.
- Вы ўжо зрабілі аднойчы герб Віцебска "Ісус Збавіцель", які ў 1997-м годзе быў усталяваны на ратушы, а зараз стаіць у сярэдзіне яе. Ці хочаце стварыць новы герб горада - з анёламі?
- Вядома, я хацеў бы зрабіць гэты герб. Лічу, яго трэба выканаць у некалькіх асобніках. Папершае, ёсць звесткі, што ён знаходзіўся на франтоне ратушы, і там жа мог бы паўстаць і цяпер. Па-другое, можна яго паставіць і дзесьці на адным з уездаў у горад.
- Што для вас у занятку скульптурай самае цяжкае?
- Самае цяжкае - нятворчая частка, адсутнасць неабходных фінансаў. Скульптура - гэта від мастацтва, які больш за іншыя патрабуе аўтарскіх укладанняў сродкаў. Таму часам не можаш давесці работу да таго стану, у якім яе жадаеш бачыць. Хто такі скульптар? Гэта не адзін чалавек, а - некалькі. Таму што скульптар, акрамя асноўнага занятку, павінен набываць яшчэ масу ўсялякіх дадатковых навыкаў. Трэба адчуваць колер, з'яўляцца добрым графікам, таму што ўсё пачынаецца з эскіза на лісце паперы, трэба ўмець каркас рабіць, зварваць яго, быць яшчэ і архітэктарам абавязкова. Карацей, з гэтага пункта гледжання, кожны скульптар - знаходка для жанчыны: няма такога скульптара, які не ўмее забіць цвік.
- Што наогул можа зрабіць вас шчаслівым?
- Толькі занятак творчасцю робіць мяне шчаслівым, таму што тады я не адчуваю часу.
Алена АЛІМАВА
Віцебск