 |
Зрэшты, я ўпэўнены, што акцёрам, і асабліва — тэатральнай моладзі, трэба цесна супрацоўнічаць з драматургамі. Хто ж яшчэ так тонка разумее псіхалогію паводзін персанажа, дакладна патлумачыць матывацыю яго ўчынкаў, як не аўтар?! Тады і сцэнічны характар атрымліваецца больш аб’ёмны, выразны. Між іншым, такі спосаб працы над роляй я перанёс і на кінапляцоўку: калі прыехаў на здымкі “Крапавага берэта”, то найперш пайшоў да сцэнарыста.
Рады, што выбар СТД спыніўся менавіта на ваенным персанажы. Новае пакаленне мала чытае кніг аб тых страшных, апаленых вайной гадах, ды і ўвогуле да ўсяго адносіцца легкадумна. Хочацца верыць, мой Адуванчык зможа данесці да юнакоў і дзяўчат значэнні паняццяў гонару, годнасці, адказнасці, а таксама — шчырай павагі да дзядоў і прадзедаў, якія цаной свайго жыцця падарылі нам мірнае неба.
“Крыштальная кветка” стала для мяне пацвярджэннем таго, што я выбраў правільны накірунак у жыцці.
Вельмі прыемна, калі твае творчыя пошукі заўважаны, асабліва ў самым пачатку шляху. Спадзяюся, прыз стане стартавай кропкай для далейшых дасягненняў у прафесіі...