 |
Л.Густава "Коні" |
Работы Л.Пуцейка характарызуюцца пастаяннай цікавасцю да каларыстычных магчымасцей ткацтва ў спалучэнні са структурнымі эфектамі тканай паверхні. Як правіла, выконваючы габелен сваімі рукамі, яна падкрэслівае блізкасць гладкатцкацтва і "імпрэсіяністычнага" жывапісу, максімальна выкарыстоўвае колер, таўшчыню і фактуру ніткі. Стрыманы, мяккі каларыт яе "тканапісу" заснаваны на спалучэнні разнастайных збліжаных охрыстых, жаўтаватых, тэракотава-чырвоных адценняў, ажыўленых успышкамі сіняга і зялёнага колераў, што дазваляе спрошчаным, стылізаваным формам, плаўным лініям і геаметрычным плоскасцям перацякаць, узаемапранікаць адна ў адну, надаючы адчуванне зменлівасці і, разам з тым, цэласнасці. Характэрна яе імкненне да алегарычных тэм і сюжэтаў, жаданне перадаць не канкрэтны матыў, а, хутчэй, настрой і стан ("Восеньскі вечар", "Вясковае лета", "Вераснёўскі сад"), часцей за ўсё элегічны, удумліва-сузіральны. Кожнаму вобразу адпавядае свая колеравая гама - больш насычаная і яркая ("Святочны") ці больш прыглушаная ("Сакавік").
На жаль, сёння габелен як від мастацтва, нягледзячы на яго унікальнасць, "рукатворнасць", карыстаецца далёка не такой увагай і гледачоў, і спецыялістаў, як ён таго заслугоўвае. Ствараючы ў інтэр'еры - грамадскім ці прыватным - асабістае мікраасяроддзе, гэты глыбока традыцыйны, "першасны" від творчай дзейнасці захоўвае пастаянна жывы дотык рук майстра. І гэтая экспазіцыя служыць цудоўным пацвярджэннем таго, што нават у самым маленькім прамавугольніку, сатканым адораным і неабыякавым мастаком, можа ўвасобіцца ўсё багацце навакольнага свету.
Марына ЭРЭНБУРГ