А.Гаявой. “Галандскі нацюрморт (парафраза)”. |
На выстаўцы “Чарадзейныя сны” становіцца зразумелай атмасфера ўнутранага жыцця двух аўтараў, якая ўвасабляецца потым у тым ці іншым вобразе, рашэнні. Жывапіс — нешта накшталт іх інтымнага дзённіка. Таму выстаўляюць яны яго вельмі рэдка.
Блізкасць вобразнага ладу — рамантычнага, падчас з ухілам у містыку, — выяўляе, у той самы час, рознасць жывапісных манер і схільнасцей абаіх “знаўцаў сноў”.
Аляксей Гаявой, з яго больш жорсткім графічным стылем, малюе профілі асірыйскіх цароў і сілуэты Вавілонскай вежы з захапленнем майстра кватрачэнта.
Ганна Балаш растварае нашы пачуцці ў мігценні адценняў, якія нібы навеяны куртуазнымі сцэнкамі Вато і фантасмагорыямі Бекмана. Сярод шэрай мінскай зімы, у глухія снежаньскія ночы разумееш: які ж гэта цудоўны дар — бачыць чарадзейныя сны! Цяпер, дзякуючы экспазіцыі, на нейкі час абстрагавацца ад празаічнай рэальнасці можа і наш глядач.
Дарэчы, 5 снежня ў Дзяржаўным музеі гісторыі беларускай літаратуры адкрылася экспазіцыя аўтарскіх лялек Ганны Балаш разам з творамі фотамастака Данілы Парнюка. Выстаўка называецца “Вобразы і падабенствы”.
Таццяна БЕМБЕЛЬ,
дырэктар Гарадской мастацкай
галерэі твораў Л.Шчамялёва