У 1920-я гады на нашай зямлі паўсюдна даваліся ў знакі брутальныя наступствы Першай сусветнай і сацыяльных узрушэнняў, многім хацелася зазірнуць за далягляд, у светлую будучыну. Для Лазара Хідэкеля яна паўставала ў вобразе Горада-сада, Аэраграда, Горада на апорах і Касмічнага жытла. Зямлю ён хацеў пакінуць прыродзе, а людзям падарыць неба. Малюючы гарады ў паветры, ён казаў: “Чалавек будзе бачыць неба, не падымаючы галавы”.
Лазар Хідэкель жыў нібыта ў двух вымярэннях, у паралельных мірах, якім, паводле Эўкліду, не дадзена перасекчыся. Свет рэчаіснасці і свет мары. Іншая рэч, калі ўзняцца над гарызонтам зірнуць на зямлю з вышыні птушынага палёту. Змяніўшы гледзішча, змяняеш свет.
Фота Таццяны МАТУСЕВІЧ