Штотыднёвая грамадска-асветнiцкая газета
Выдаецца з кастрычнiка 1991 года
Сімвалізм падвойнага вяртання
30 ліпеня музыка Шастаковіча зноў прагучала ў тых мясцінах, адкуль паходзіць ягоны род. Канцэрт, прысвечаны 111-годдзю з дня нараджэння геніяльнага кампазітара, гэтым разам адбыўся не ў самім Шэметаве, а ў блізкім ад яго колішнім мястэчку Кабыльнік (цяпер — Нарач у Мядзельскім раёне Мінскай вобласці). Адпаведна, ініцыятыва, распачатая год таму з нагоды юбілею, стала добрай традыцыяй. Пагадзіцеся, канцэрт акадэмічнай музыкі ў беларускай вёсцы — гэта пакуль вялікая рэдкасць. Асабліва калі ўдзел у ім бяруць як прафесійныя айчынныя музыканты, гэтак і вядомы габаіст з Францыі. Ды, як выявілася, гульня вартая свечак, а пэўная рызыка — цалкам сябе апраўдала.
Самі з вусамі. Альбо з барадой?
Скразной тэмай гэтага нумара сталі ініцыятывы камерцыйных структур у сферы культуры. Імпэтны прыватнік у Магілёве адкрыў непасрэдна ў сваёй краме мастацкую галерэю, на Чэрвенскім рынку ў сталіцы выстаўляюць дзіцячыя малюнкі і наладжваюць буккросінг, кобрынскі ансамбль выпраўляецца на гастролі дзякуючы спонсарскай падтрымцы вытворцы тэкстылю... Больш за тое, як сведчыць досвед Дзмітрыя Гмызы, часам такое супрацоўніцтва мае ўжо не спарадычны, а сістэмны характар — таму і з’яўляецца патрэба ў медыятарах паміж бізнес-структурамі і культурнымі ўстановамі. І тым не менш, менавіта гэтай сістэмнасці, як падаецца, пакуль што бракуе.
“Я ўвесь час звяртаюся да яго па дапамогу”
“Ігнасіа — гэта мае жыццё!” — кажа Паз ДАМЕЙКА САТАМАЁР (на здымку), праўнучка славутага вучонага, асветніка і гуманіста Ігната Дамейкі, якая прыехала з Аўстраліі ў Беларусь на Міжнародную навуковую канферэнцыю, прысвечаную 215-годдзю яе знакамітага продка. Нашчадніца знанага геолага і даследчыка прысвяціла вывучэнню яго мемарыяльнай спадчыны дваццаць гадоў, наведаўшы за гэты час Беларусь, Польшчу, Літву, Францыю ды Чылі. Гэта трэці візіт спадарыні Паз у нашу краіну, і, бадай, самы плённы.
Трыумф выгнанніка
Даследчыца Валянціна ЛЕБЕДЗЕВА была адной з тых, дзякуючы каму сталася магчымым выданне кнігі Паз Дамейкі на беларускай мове. У свой час гісторык выйшла на праўнучку знакамітага навукоўца і распачала з ёй доўгую перапіску, якая расцягнула на сем гадоў. Вынік яе — станоўчы. Замоўцамі кнігі “Ігнат Дамейка: з Мядзведкі — у Санцьяга-дэ-Чылі (1802 — 1889)” у перакладзе з іспанскай Вольгі Раўчанка сталі Міністэрства замежных спраў і Міністэрства інфармацыі Рэспублікі Беларусь, а ўбачыла свет яна ў выдавецкім доме “Звязда”.
“Жанчына мора”: прапіска магілёўская
Магілёўскі абласны драматычны тэатр па традыцыі завяршыў сезон прэм’ерай. Ды якой! П’еса нарвежскага класіка Генрыка Ібсена “Жанчына з мора” атрымала аўтарскае прачытанне галоўнага рэжысёра тэатра Саўлюса Варнаса.
Вольныя, як матылькі
30 ліпеня коласаўцы закрылі 91-ы тэатральны сезон прэм’ерай “Дарослыя дзеці”. У аснову новай пастаноўкі заслужанага дзеяча мастацтваў Расійскай Федэрацыі Юрыя Пахомава, які на працягу дваццаці гадоў стала кантактуе з Віцебскам, пакладзеная п’еса вядомага амерыканскага драматурга і сцэнарыста Леанарда Герша “Гэтыя вольныя матылькі”. Яна атрымала прызнанне на Брадвеі, была экранізавана і абышла многія сцэны Еўропы. У цэнтры спектакля — гісторыя кахання двух маладых людзей. Але яна не столькі пра каханне ў яго звыклым разуменні, колькі пра чалавечае жыццё і складаныя стасункі тых, чыімі ўчынкамі кіруе Любоў у самых розных праявах.
Аўдыя & Відэа
Ліпеньскія аўдыя / відэаработы айчынных выканаўцаў рэцэнзуюць генеральны дырэктар радыёстанцыі “Пілот-FM” Анатоль ДЗЯНІСАЎ (A.) і спецыяльны карэспандэнт газеты “Культура”, музычны крытык Алег КЛІМАЎ (B.).
Шакалад, шкарлупінавая мазаіка і летняе чытанне
Вось і спёка. Аднак для Клічаўскага краязнаўчага музея ўсё лета было, хоць і ў пераносным сэнсе, але надзвычай гарачым. За мінулы год установу наведалі больш за 10 тысяч аматараў даўніны. План па аказанні паслуг тут выканалі, тэмпы працы не зніжаюць і сёлета. “Час, — кажа дырэктар установы Наталля Храмянкова, — поруч з камерцыйнымі падумаць і пра сацыяльныя праекты”. Падумалі і… атрымалі прааанаўскі грант на стварэнне выставачнай залы для прэзентацыі творчасці людзей з абмежаванымі фізічнымі магчымасцямі з інтэрната для сталых людзей, грамадскага аб’яднання інвалідаў, цэнтра дзённага знаходжання хворых. Сёння на атрыманыя грошы кіраўніцтва музея вядзе закупкі экспазіцыйнага абсталявання. Лепшай арт-тэрапіі не прыгадаць! Не многія могуць пахваліцца такой дабрачыннасцю.
Хто на старым фота?
Гэтаму фотаздымку 105 гадоў. Магчыма, ён быў зроблены на лецішчы Уладзіслава Сталыгвы ў 1912 годзе, якое знаходзілася недалёка ад Варшавы ў Ажарове. Туды амаль штотыдзень прыязджалі беларусы, якія вучыліся і жылі ў горадзе. Свае сустрэчы ў Сталыгваў яны называлі гуртком беларускай моладзі. Фактычна, гэта і быў першы гурток беларусаў у Варшаве ў ХХ стагоддзі: першыя студэнцкія аб’яднанні з’явіліся пры ўніверсітэце толькі ў 1913 — 1915 гадах, ды і насілі яны чыста таварыскі характар, вынікі іх працы былі невялікія. А пазней у Варшаве ўжо арганізоўваецца Беларускі камітэт, які пачаў сур’ёзна пашыраць нацыянальную самасвядомасць сярод беларусаў.
Ніцяных скрыжаванняў абярэг
Чым для сучаснага чалавека з’яўляецца вышыўка? Калісьці ёй надавалі магічнае значэнне, кадзіравалі ў арнаментах пажаданні шчаслівага лёсу чалавеку і спадзяваліся на абярэгавую моц скрыжавання нітак. Для прадстаўніц грамадскіх аб’яднанняў украінцаў у Сінявокай рознакаляровыя шыўкі — непарыўная повязь з роднымі мясцінамі. Сёлета фотаздымкі лепшых узораў творчасці тых майстрых сабралі ў альбоме “Украінская вышыўка — духоўная і культурная спадчына ўкраінцаў у Беларусі”.
Danse macabre Станіслава Парчэўскага
Вечар 3 студзеня 1830 года ў Рыме выдаўся халодным. Сябры Адам Міцкевіч і Антоній Эдвард Адынец, якія тады знаходзіліся ў Вечным горадзе, не высоўвалі носу са сваёй кватэры, сілячыся сагрэцца. Спярша панаапраналі на сябе ўсе цёплыя рэчы, а потым як след растапілі печку. Зразумела, усе вокны і дзверы былі шчыльна зачыненыя. Абодва чыталі і не звярнулі ўвагі, як іх адолела дрымота. Як пісаў потым сам Адынец, прачнуліся б яны з таго сну, пэўна, ужо ў іншым свеце — каб не шчаслівы выпадак. У дзверы раптам пагрукалі. Познім госцем быў зямляк і добры прыяцель паэтаў — каталіцкі святар і перспектыўны літаратар Станіслаў Парчэўскі.
Вы павінны стаць паспяховымі
Сённяшні госць нашай “Лабараторыі” — Дзмітрый ГМЫЗА. Ён — сузаснавальнік адной з мінскіх камунікацыйных кампаній, займаецца камунікацыйнай падтрымкай бізнесу, сацыяльным маркетынгам, наладжваннем дзелавых стасункаў паміж групамі аднадумцаў, эканоміць іх час і дапамагае давесці агульную справу да канкрэтнага ды важкага выніку. Шэраг вядомых ужо на Беларусі арт-праектаў рэалізаваны ці рэалізоўваюцца пры непасрэдным удзеле Дзмітрыя. Да прыкладу, менавіта ён у свой час “ажывіў” рэпрадукцыямі мастацкіх палотнаў сталічную плошчу Якуба Коласа, стаўшы ініцыятарам выставы “Мастак і горад”.
Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by

Новы нумар

Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"

© 2007 - 2024 «Культура». Зроблена ў «Вэбпрофі»