Штотыднёвая грамадска-асветнiцкая газета
Выдаецца з кастрычнiка 1991 года
Адзін, без гурта, ці адразу ў трыа?
Дырэктар і мастацкі кіраўнік Беларускага дзяржаўнага ансамбля “Песняры” Вячаслаў Шарапаў не працягнуў свой кантракт з ім. Скандальнай падаплёкі ў гэтай падзеі няма, бо музыкант ужо даўно вырашыў для сябе, што сваю місію — па захаванні творчага здабытку вялікага калектыву і ўзбагачэнні яго новымі ідэямі — ён выканаў напоўніцу. І вось цяпер надышоў час даць дарогу маладым.
Адваротная эвалюцыя Версаля пад Мінскам
Пра колішні маёнтак Хмараў у Сёмкаве, што непадалёк ад Мінска, гады тры таму мы ўжо пісалі, з радасцю дзелячыся планамі яго аднаўлення, а таксама і першымі захадамі па іх рэалізацыі. У тое, што неўзабаве тут можна будзе пракаціцца на брычцы, прайсціся дагледжаным англійскім паркам і пакаштаваць шляхецкай кухні, верылася тады ахвотна. Ды, як высветлілася, спадзевы аказаліся заўчаснымі: сёлета не толькі ваколіцы, але і самі руіны палаца зараслі вялізным хмыззём, якое ніхто тут ізноў не выкошвае. Лік колішніх шляхецкіх сядзібаў, якія перайшлі ў прыватную ўласнасць, ідзе ўжо на дзясяткі. Лік тых з іх, дзе за прамінулыя з таго часу гады адбыліся хоць нейкія станоўчыя зрухі, — пакуль хіба на адзінкі. Новыя гаспадары альбо проста забываюць пра свае абавязкі (а яны нязменна ідуць у нагрузку да гэтай зазвычай вельмі таннай нерухомасці), альбо заняхайваюць набытыя маёнткі пад ціскам неспрыяльных для сябе абставін. Сёмкава — акурат другі выпадак.
Хіба ты фанабэрысты пакемон?
Вось гавораць: “Рэжысёры! Яны дакладна ведаюць, што патрэбна гледачу”. Хе! А Рэмарк неяк зазначыў, што “… галоўнае — глядач сам не ведае, што ён любіць”. Класік мае рацыю! Дык чаго ж выхваляюцца сабой акцёры? Чаго ж так носяцца з сабой рэжысёры? У адпачынку адольваюць развагі розныя. У тым ліку і пра прафесію…
Мультыпрофіль для канкурэнтаздольнасці
У другі раз Акадэмія мастацтваў набрала курс рэжысёраў музычнага тэатра. Адкрыццё такой спецыяльнасці было маёй марай, і дзякуй БДАМ за тое, што рызыкнулі зрабіць набор! У мяне ж з’явілася новая мэта: можа, калі-небудзь атрымаецца стварыць у Акадэміі кафедру музычнага тэатра. Гэта было б прэстыжна для ВНУ і для краіны.
Па самастойнасць — у абласны
Пры выбары месца для дыпломных пастановак усе мае аднакурснікі абралі сталічныя пляцоўкі, а я адмыслова імкнуўся прайсці шлях ад выбару п’есы да прэм’еры як мага далей ад сталіцы. Мне падаецца, зараз у Мінску рэжысёру цяжка выклікаць зацікаўленасць у акцёраў, публіку ж увогуле даволі цяжка здзівіць. У абласным тэатры людзі жадаюць працаваць, яны адкрытыя да новага і падыходзяць да пачаткоўца ў прафесіі з натуральнай зацікаўленасцю, хаця і не без насцярожанасці: “Цікава, а што ён зробіць?” Я па-сапраўднаму шчаслівы, што паехаў ставіць у Магілёў!
Новыя таямніцы "Скарыны"
Спектакль “Скарына” па п’есе Мікалая Рудкоўскага і Саўлюса Варнаса (ён жа і рэжысёр-пастаноўшчык) пра беларускага першадрукара рыхтуецца ў Магілёве да 500-годдзя выхаду першай друкаванай усходнеславянскай кнігі — “Псалтыра”. Прэм’ера адбудзецца ў Абласным драматычным тэатры ўвосень, але рэпетыцыі ідуць з сакавіка.
"Белы параход" у чаканні аб'ектыўнасці
“Белы параход” заўжды быў адной з “візітовак” Мазыра. Сваёй архітэктурай будынак гэты нагадваў менавіта такую "махіну". А потым — пажар, што зрабіў рэзкую карэктыву ў лёсе трупы даўжынёй ужо не ў адзін год… Але "параход" не спыніў рух. Якое ж зараз жыццё Мазырскага драматычнага тэатра імя Івана Мележа?
Творчыя авансы?
Мы ўсё часцей становімся сведкамі дапамогі творцам з боку сістэмы краўдфандынгу. Пераклад-калька тлумачыць: гэта не што іншае, як масавае фінансаванне, грашовае донарства, дабрачыннасць. Пра тое, як ім карыстаюцца айчынныя музыканты і прадзюсары, “К” пісала ў №20. Цяпер зробім агляд культурных і калякультурных праектаў на адпаведных вэб-рэсурсах.
“Арт Базэль”: дух часу — відэаарт
Адбыўся доўгачаканы арт-кірмаш “Арт Базэль”, які праходзіць штогод, пачынаючы з 1970-га ў Базэлі. І сёлета тут былі прадстаўлены галерэі з 33 краін свету. Карэспандэнт “К” даведаўся, хто з беларусаў наведаў падзею, і задаў гэтым асобам некалькі пытанняў.
“Navi” ў значэнні “індзі”
Cупала так, што гэта “каманднае інтэрв’ю” з лiдарамi маладога беларускага гурта “Navi” мы правялі на наступны дзень пасля выхаду на радыё яго новай песні. Потым музыканты прызналіся, што гэта была самая доўгая размова за ўсю гісторыю калектыву, якому ўсяго тры гады. Яшчэ не так даўно ім былі падуладныя толькі невялікія канцэртныя пляцоўкі, зараз жа нашы госці прымаюць актыўны ўдзел у міжнародных фестывалях. Пра беларускую мову і музыку, пра тое, як усё пачыналася, і пра тое, што будзе далей, “К” гутарыла з Ксеніяй ЖУК (К.Ж.) і Арцёмам ЛУК’ЯНЕНКАМ (А.Л.).
Парадокс у сакваяжы
Заўсёды прыемна згадваць работу калегі па цэху, калі зроблена яна прафесійна і дасканала. Спектакль “Чыё дзіця ў сакваяжы?” у нашым бабруйскім тэатры прыйшоўся даспадобы гледачам і стаў, можна сказаць, хітом сезона.
Рэалізм камусьці надакучыў?
У галерэі “Ракурс” Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі адкрылася выстава, прысвечаная V арт-пленэру “Лета ў правінцыі”, што праходзіў у Смалявічах. Удзельнікі пленэру — педагогі мастацкіх школ, студый, вышэйшых навучальных устаноў Беларусі, Казахстана, Расіі.
Марафон з кавуном
Жнівень, кажуць, такі ж сумнаваты, як і вечар нядзелі. Восень на носе, нібы пачатак доўгага шэрага будня. Затое баравікоў у лесе — процьма. Вось каб так хутка ідэі нараджаліся! Урэшце, хто з работнікаў культуры іх дбайна “вырошчвае”, у таго і свята — нават пасярод працоўнага тыдня. Пра гэта — у чарговым аглядзе чытацкіх лістоў.
Выява на крэсле ў стылі Рэнесанс
У экспазіцыі “Сталовая хата” музея “Замкавы комплекс “Мір” прадстаўлена арыгінальнае крэсла XVII стагоддзя ў стылі Рэнесанс, на спінцы якога знаходзіцца медальён з выявай Георгія Пераможцы, які забівае змея.
Філармонія як школа
Беларускі спявак Сяргей БЕЛАВУСАЎ, вярнуўшыся пасля некалькіх гадоў працы ў Расіі, завяршыў свой першы сезон на сцэне Віцебскай абласной філармоніі — у якасці яе саліста. Яго выступленні адразу сталі прыкметнай з’явай музычнага жыцця рэгіёна. Чым не нагода пазнаёміцца з артыстам бліжэй?
“Шырокаму колу...” — значыць, нікому?
Праз 200 гадоў пасля ўзнікнення кнігадрукавання выдаўцы ўздыхалі: кніг стала так шмат, што іх ніхто не чытае. З гэтай прычыны пачалі шукаць новыя фарматы выданняў. У ХХІ стагоддзі мы зноў прыходзім да пытання ў наступнай плоскасці: як данесці нацыянальныя творы да аўдыторыі. Ці будзе ў айчыннай кнігі зацікаўленае кола прыхільнікаў? Якіх памылак, прынамсі, на ўзроўні першапачатковага знаёмства з выданнем, трэба пазбягаць, каб айчынныя тамы не залежваліся на паліцах крамаў? Аглядальнік “К” разам з загадчыкам кафедры рэдакцыйна-выдавецкіх тэхналогій Беларускага дзяржаўнага тэхналагічнага ўніверсітэта, дацэнтам, кандыдатам філалагічных навук Уладзімірам КУЛІКОВІЧАМ накіраваліся ў сталічную кнігарню, каб выбарачна (на што вока ўпала) пазнаёміцца з прапановамі сучасных выдавецтваў.
Культурныя ініцыятывы грамады
Абвешчаны збор прапаноў для фарміравання праекта “Культурныя ініцыятывы для Беларусі”.
Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by

Новы нумар

Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"

© 2007 - 2024 «Культура». Зроблена ў «Вэбпрофі»