Штотыднёвая грамадска-асветнiцкая газета
Выдаецца з кастрычнiка 1991 года
11 верасня пачаўся чарговы этап кампаніі па выбарах Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь
11 верасня пачаўся чарговы этап кампаніі па выбарах Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь — перыяд перадвыбарчай агітацыі і прапаганды. А 16 верасня ў онлайн-канферэнцыі на сайце БЕЛТА прыняла ўдзел старшыня Цэнтральнага выбарчага камітэта па выбарах і правядзенні рэспубліканскіх рэферэндумаў Лідзія Ярмошына.
Форум чацвёрты...
15 — 17 верасня працаваў IV Форум бібліятэкараў Беларусі “Гуманітарна-асветніцкая дзейнасць бібліятэк у кантэксце агульначалавечых каштоўнасцей і беларускай дзяржаўнасці”. У рабоце мерапрыемства прынялі ўдзел больш за дзве сотні спецыялістаў з усёй рэспублікі.
Нават крыху экзотыкі
12 верасня ля сталічнага Палаца спорту стартаваў ІХ Рэспубліканскі фестываль нацыянальных культур. Спалучаны з Днём горада Мінска ён дадаў у каларыт агульных святкаванняў крыху экзотыкі і замежных матываў. Так, культуру нашых паўднёвых суседзяў на гала-канцэрце прэзентаваў фальклорны ансамбль украінскага абраду і песні “Ватра”, а індыйскую — ансамбль танца “Наваратна”.
Восеньскія матывы
17 верасня ў будынку раённага Цэнтра культуры Узды, летась уведзенага ў эксплуатацыю, было зладжана абласное свята мастацтваў “Мелодыі Уздзенскай восені”. У праграме мерапрыемства — святочны гала-канцэрт камерных калектываў Нацыянальнага акадэмічнага канцэртнага аркестра Беларусі “Міншчына — крыніца талентаў”, майстар-клас народнага артыста краіны, кіраўніка аркестра, прафесара Міхаіла Фінберга, адкрыццё выстаўкі сучасных мастакоў “Цуды зямлі Уздзенскай” ды “Забаўляльны фестывальны канцэрт”.
Турызм на мяжы: 50/50
Турызм у прымежнай зоне — гэта штосьці рэальнае ці з галіны фантастыкі? Як уплывае статус такой тэрыторыі на прыцягальнасць і даступнасць турыстычных аб’ектаў? З гэтымі пытаннямі мы выправіліся на Лідчыну і Воранаўшчыну, каб наведаць некаторыя гістарычныя помнікі на мяжы з Літвой.
Свята для “цяжкіх падлеткаў”?
Раней сярод многіх мінчан была завядзёнка з’ехаць на дзень свайго горада куды падалей, каб схавацца ад тлумнага натоўпу. Але з году ў год сітуацыя мяняецца, і не надта актуальны для сталіцы фармат “шашлыкі пад музло” паступова саступае месца сапраўды цікавым для гараджан імпрэзам. Адначасова эвалюцыянуе і публіка. Таму выправіўшыся з дзецьмі, скажам, на рыцарскі фэст, ты ўжо не рызыкуеш апынуцца ў натоўпе п’яных тынэйджараў з прадмесцяў. Вось я і выправіўся.
Пад знакам Полацка Скарыны
Гэты будынак нас, юных палачан, прыцягваў заўсёды. Па-першае, сваім старадаўнім абліччам, якое захавалася праз сотні гадоў, па-другое, тым, што ён стаяў на стромым беразе Заходняй Дзвіны насупраць велічнага сабора, камяніцу якога таксама захаваў час, нягледзячы на тое, што будыніна была прыстасавана пад нейкія гаспадарчыя патрэбы.
Абанемент — гэта класна!
Сёлета наш калектыў пашырыў колькасць абанементаў, іх стала чатыры — палова з усіх, якія прапаноўвае філармонія. Раней былі толькі дзённыя, прызначаныя для дзяцей і сямейных наведванняў. У гэтым сезоне далучаюцца яшчэ два вячэрнія, разлічаныя на публіку рознай ступені падрыхтоўкі.
Прэстыжнае беларускае слова
Нядаўна я ўдзельнічаў у першым пасяджэнні Каардынацыйнага савета па справах беларусаў замежжа пры Міністэрстве замежных спраў Рэспублікі Беларусь. У гэтым пасяджэнні бралі ўдзел 32 прадстаўніка беларускіх суполак з 18-ці краін свету. Была прынята сумесная дэкларацыя, а таксама абмяркоўваліся самыя разнастайныя праблемы беларусаў замежжа. І тое, што ідзе падобнае супрацоўніцтва, нас цешыць…
“Буйным планам” ды “не ў натоўпе”
12 верасня ў Мінску ля храма-помніка ў гонар усіх Святых адбылася Рэспубліканская акцыя “Харавое веча”. З усіх куткоў краіны ў сталіцу з’ехаліся і цягам дзвюх гадзін выступалі больш за 60 харавых калектываў — прафесійных, вучэбных, аматарскіх — агульнай колькасцю ў 2 тысячы чалавек. Прысутных віталі міністр культуры Беларусі Барыс Святлоў, старшыня Мінскага гарадскога Савета дэпутатаў Васіль Панасюк і настаяцель храма айцец Фёдар. Пра тое, як рыхтавалася “Харавое веча”, яго ініцыятар і мастацкі кіраўнік Тамара Слабодчыкава распавядала ў мінулым нумары “Культуры”. Сёння ж мы друкуем водгукі і меркаванні ўдзельнікаў акцыі.
Не “…Базарам” адзіным
Напярэдадні “забегу” па ўстановах культуры Віцебска жонка акцёра Нацыянальнага акадэмічнага драматычнага тэатра імя Максіма Горкага Сяргея ЖБАНКОВА нарадзіла дачушку, якой далі прыгожае рэдкае імя Ясенія. Але Сяргей, нягледзячы на турботы з недасыпам, усё ж склаў мне кампанію ў наведванні тых устаноў, з якімі былі звязаны яго юнацкія гады.
Што купляюць у беларусаў?
Акрамя таго, што Ягелонскі кірмаш ў Любліне — гэта свята творчасці, магчымасць абмену вопытам між майстрамі, сродак наладжвання дыялогу паміж Польшчай і яе суседзямі з усходу, вельмі істотны камерцыйны бок імпрэзы. Галоўная мэта кірмашу традыцыйна — гандаль. У той жа час некаторыя майстры кажуць, што ў першую чаргу хацелі паказаць выстаўку сваіх вырабаў, прэзентаваць на кірмашы культуру Беларусі. А гандаль, маўляў, — справа дзясятая. Іншыя распавядаюць, што большую частку прывезеных вырабаў распрадалі ўжо ў першы дзень. Неаднаразова адзначалася, што пакупнікоў прываблівае прадавец, апрануты ў традыцыйны строй, ахвочы да размоў. Па суб’ектыўных назіраннях, часта шмат людзей збіралася ля кропак, дзе гандлююць ежай, керамікай, упрыгожваннямі. Некалькі майстроў падзяліліся з “К” сакрэтамі камерцыйнага поспеху сваіх вырабаў.
Класік і класікі
Казаць пра сталую цікавасць да беларускай літаратуры за мяжой, напэўна, пакуль не выпадае. Але ў плане экспарту свайго “інтэлектуальнага прадукту” Дзяржаўны літаратурна-мемарыяльны музей Якуба Коласа можа даць фору многім айчынным таваравытворцам. Акурат цяпер сінхронна працуюць выстаўкі ў Вільнюсе і Санкт-Пецярбургу, наперадзе — Калінінград... Па словах дырэктара ўстановы Зінаіды КАМАРОЎСКАЙ, такая насычаная міжнародная дзейнасць стала ўжо завядзёнкай. Адзін з яе сакрэтаў — уменне выбудаваць паралелі паміж беларускім Песняром і тымі творцамі, што жылі ў іншых краінах ды і ў іншыя эпохі. Зінаіда Мікалаеўна мяркуе, што ў большасці выпадкаў гэта магчыма.
Што? Дзе? Калі? без смокінгавага “прыкіду”
...Бліжэй да фіналу калектыўнага інтэрв’ю Алесь Мухін для праверкі нашых камандна-індывідуальных інтэлектуальных магчымасцей задаў пытанне, каб мы паспрабавалі па вольным часе знайсці на яго адказ: “Чарапаха — зялёная, а кот?” Арэшак гэты мы раскалолі на працягу хвіліны ў найбліжэйшай ад месца сустрэчы, якая толькі што скончылася, “кропцы” фастфуду, дзе злёгку перакусвалі і дзяліліся ўражаннямі ад зносін з Алесем Васільевічам. Гэта значыць, што нашу васьмёрку можна спакойна прымаць у элітарны тэлеклуб “Што? Дзе? Калі?”, які ў пачатку верасня адзначыў 40-гадовы юбілей. Прадзюсарам і вядучым беларускай версіі гульні і з’яўляецца Алесь Мухін. “Паядынак” у “пытанні-адказы” са знакамітым знаўцай, уладальнікам Крыштальнай савы, капітанам адной з каманд найпапулярнага ў свеце тэлепраекта, — сціплым кіраўніком вядомай айчыннай кампаніі па продажы гарбаты і кавы, мы і прапануем вашай увазе. Так, а вам слабО адказаць правільна? І не карыстаючыся інтэрнэт-пошукавікамі, як гэта зрабілі мы?..
“Анімаёўка” як сутыкненні часу
Міжнародны фестываль анімацыйнага кіно “Анімаёўка”, які прайшоў сёлета ўжо ў васямнаццаты раз, завяршыўся перамогай іспанскага кіно. Графічная антыутопія Джосі Маліса “Бенедыто машына V: Націснуць на курок” сталася кропкай судакранання міжнароднага журы, геаграфія якога сёння дасягнула Амерыкі. “Малы” конкурс — “Я не чараўнік, я толькі вучуся…”, у якім ацэньваюцца стужкі, створаныя дзецьмі, сёлета “падрос” да 51 фільма і зноў патрабаваў працы асобнага журы. У ім уладальнікамі “Малых крыштальных алоўкаў” сталі выхаванцы дзіцячых студый мультыплікацыі “Пошук” з Новасібірска і "Да" з Санкт-Пецярбурга (Расія) — стужкі “О! Сава!”, “Вялікая памылка”, “Алакай” з Шымкента (Казахстан) — “Легенда аб жэтыгене”, “Хто тут галоўны”, і “Вяснянка” з Днепрапятроўска (Украіна) — “Азірніся на дом свой” і “Вайна і голубы”.
Што відаць за завядзёнкай?
Раз на два гады ў Беларусі адбываецца Нацыянальны фестываль архітэктуры. Сёлетні — адзінаццаты. Першая такая імпрэза прайшла ў Брэсце ў 1999 годзе і да 2003-га ладзілася штогадова ў розных гарадах краіны. А з 2005-га ўсталяваўся двухгадовы цыкл і вызначылася пастаяннае месца правядзення — Мінск. Фестываль складаецца з наступных мерапрыемстваў: Рэспубліканскага конкурсу лепшых архітэктурных твораў за апошнія два гады, Міжнароднага біенале маладых архітэктараў “Леанарда”, Рэспубліканскага конкурсу дыпломных праектаў выпускнікоў вышэйшых і сярэдніх спецыяльных архітэктурных школ краіны, конкурсу дзіцячай мастацкай творчасці на архітэктурную тэматыку, агляду твораў нацыянальных саюзаў архітэктараў постсавецкай прасторы ды іншага замежжа. Зразумела, што праектныя арганізацыі і прадпрыемствы, задзейнічаныя ў нашым будаўнічым рынку, скарыстоўваюць фестываль для рэкламы паслуг, тавараў і тэхналогій. Гран-пры фестывалю атрымлівалі такія будынкі, як сталічны аўтавакзал “Маскоўскі”, Чыгуначны вакзал Мінска, Нацыянальная бібліятэка Беларусі, культурна-спартыўны комплекс “Мінск-Арэна”… Сёлета архітэктурны Гран-пры атрымаў Беларускі дзяржаўны музей гісторыі Вялікай Айчыннай вайны.
Каханыя-родненькія нашы купалаўцы
95-цігадовы ўзрост, магчыма, адчувальны для чалавека, але ні ў якім разе не для тэатра. Купалаўскі сёння — свежы, бурлівы, самаўпэўнены, нібы падлетак. У той жа час па-даросламу іранічны, поўны лоску, годнасці і лірыкі.
Пра Цітовічава “парцейнае” і ягоны след на столі
А потым у калгасным клубе вёскі Вялікае Падлессе ўрачыста адзначылі саракагадовы юбілей мясцовага хора, які праславіўся на ўвесь СССР. Вядома ж, Генадзь Іванавіч быў там, што называецца, “зоркай першай велічыні”. Хор, у якім былі яшчэ і ўдзельнікі Дэкады 1940-га, праспяваў пад яго дырыжыраваннем сваю “фірменную” песню:
Тры паверхі крэатыву
У Пружанскай ЦРБ імя М. Засіма напярэдадні Дня бібліятэк Беларусі ўпершыню праведзена бібліятэчна-грамадская акцыя “Бібліятэчныя прыцемкі: і жартам, і сур’ёзна”. Гэта былі цэлых чатыры гадзіны весялосці, гумару і задавальнення.
Дуды
За амаль сорак гадоў падарожжаў па Беларусі самае вялікае ўражанне пакінулі не буйныя гарады і не вёскі, якіх наведаў, бадай, тысячы, а нашы мястэчкі. Гэтым разам згадаю паездку ў цудоўны куток нашай радзімы — вёску Дуды Іўеўскага раёна.
“Фармаліст, але малайчына!..”
Калі фармальна вызначыць тэму “Гастэлы”, дык гэты твор — пра вайну. Пра героя вайны. Больш складана вызначыць філасофска-маральны аспект, ідэйны сэнс кампазіцыі, яе сталую сучаснасць, дзякуючы якой яна ўзрушвае наступныя пакаленні. Тут з дакладнай глыбінёй выяўлена вечная, а значыць, у вышэйшай ступені сучасная праблема чалавечага жыцця — патрэба чалавека быць неабходным Радзіме, усяго сябе аддаваць дзеля Перамогі. Інакш кажучы, гэта праблема неўміручасці смяротнага чалавека.
Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by

Новы нумар

Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"

© 2007 - 2024 «Культура». Зроблена ў «Вэбпрофі»