Штотыднёвая грамадска-асветнiцкая газета
Выдаецца з кастрычнiка 1991 года
"Тут людзі разумеюць, як многае збліжае ўсіх нас..."
Дарагія сябры! Вось і прыйшло да завяршэння цудоўнае свята творчасці і вялікай нашай дружбы. Яно парадавала нас яркімі выступленнямі, прыемнымі падзеямі. Падарыла сустрэчы з любімымі артыстамі і адкрыла новыя таленты.
Вежа для амаль забытых?.. Усё ж не!
Мемарыяльная зала мастакоў адкрылася ў Гомельскім палацава-паркавым ансамблі. Нездарма кажуць: абяцанага тры гады чакаюць. Яшчэ 21 сакавіка 2013 года быў надрукаваны мой артыкул, які заканчваўся так: “Але для чаго я дакорліва пішу гэтыя радкі? Хачу прапанаваць не толькі мясцовым уладам, але і проста энтузіястам добрых спраў адкрыць у палацава-паркавым ансамблі Румянцавых-Паскевічаў або ў Палацы культуры чыгуначнікаў ці ў Галерэі Гаўрылы Вашчанкі мемарыяльную залу мастакоў, якія нарадзіліся або працавалі на Гомельшчыне. Хай у ёй будзе хоць бы па адным творы тых, хто заслужыў такога гонару. Хай будуць і звесткі пра кожнага з іх, фатаграфіі, публікацыі. А ў юбілейныя дні хай збіраюцца там прыхільнікі іх творчасці, каб удзячна ўспомніць ды яшчэ раз самім асэнсаваць непаўторную сутнасць кожнага сапраўднага таленту”. І вось усё здзейснілася. Прыгадаць жа ёсць каго.
Дык ці каціцца з горкі?
Колькі было шчасця малым чытачам пракаціцца з горкі пасярод... бібліятэчнай залы! Мяркую, жыхары сталічных Малінаўкі і Паўднёвага Захаду адразу згадалі пра гасцінную залу для малодшага ўзросту Цэнтральнай дзіцячай бібліятэкі імя Мікалая Астроўскага. Ключавое слова ў выразе “згадалі”: справа ў тым, што адну з інтэрактыўных пляцовак зачынілі...
Паняцце “спеўная нацыя”
Аднойчы гісторык Алесь Смалянчук падзяліўся апавяданнем рэспандэнткі, якое зафіксаваў падчас экспедыцыі па вуснай гісторыі. Сталая жанчына з жалем казала аб маладых: людзі зараз не пяюць. “Надзеўшыся, пад’еўшыся, але не пяюць” — наракала яна.
Калі рамяство, а калі — рукадзелле
Сучаснае беларускае рамяство, безумоўна, існуе. Іншая справа, якія віды рамёстваў і ў якім выглядзе можна назіраць.
“У кіно знімацца ўжо хачу!”
Дзіцем, у адрозненне ад многіх, я не хацеў здымацца ў кіно. Нецікавым мне гэта здавалася. Але любімыя кінагероі, вядома, былі. Напрыклад, Шура Балаганаў. Вось такія тыпажы мне падабаліся.
Змены з тэмай
На базе Маларыцкага раённага цэнтра турызму і краязнаўства дзяцей і моладзі ў вёсцы Олтуш ужо другую лагерную змену рэалізоўваецца культурна-адукацыйны праект “Школа мінулага”.
Формула перамогі: у пошуках “пятага элемента”
На ХХІV Міжнародным фестывалі мастацтваў, што гэтым тыднем завяршыўся ў Віцебску, на ўсе сто спраўдзілася наступная формула: гаворым пра “Славянскі базар…”, а маем на ўвазе Конкурс маладых выканаўцаў эстраднай песні, што праходзіць у яго рамках. І садзейнічала такому падыходу сама драматургія форуму.
Галерэі ў Маладзечне быць. У бібліятэцы
...Дыскусія пра культурнае жыццё Маладзечна паўстала нечакана і проста ў дзвярах мясцовага райвыканкама, выходзячы з якога мы з маім сённяшнім спадарожнікам сустрэлі начальніка аддзела ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі Аляксандра Рамановіча. Аляксандр Грышкевіч загаварыў з ім пра набалелае: пра галерэю, якая, на яго думку, жыццёва неабходная гораду. Бакі пагадзіліся адзін з адным, што такая ўстанова, безумоўна, патрэбная, але пра тое, дзе яна павінна знаходзіцца, меркаванне ў кожнага было сваё. Ды пра гэта пазней…
Класы, “лабы”, а галоўнае — аналіз
Беларус Андрэй КАЦІКАЎ — першы сярод нашых суайчыннікаў, хто праз год скончыць амерыканскі Музычны каледж Бэрклі. Скарыстаўшыся яго прысутнасцю ў Мінску, “К” папрасіла Андрэя распавесці пра падабенствы і адрозненні навучання музыцы ў Беларусі і Злучаных Штатах Амерыкі. Дзелімся з вамі яго маналогамі.
Ярмоленка: менеджар і творца
Гэтым разам журналісты “К” завіталі ў госці да народнага артыста Беларусі, мастацкага кіраўніка Заслужанага калектыву нашай краіны ансамбля “Сябры” Анатоля ЯРМОЛЕНКІ. Пагутарылі ж мы на такую колькасць тэм, што нават сціплы іх пералік даваць, відаць, не мае сэнсу.
Дык давайце даносіць да публікі!
Сярод тых праектаў, якіх няма ў праграме “Славянскага базару ў Віцебску”, але якія маглі б там быць, — харавая сімфонія “Вясна” маладога, але ўжо знанага кампазітара Канстанціна Яськова ў выкананні зводнага хору студэнцкіх калектываў Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта культуры і мастацтваў. Яна была прэзентавана ў Канцэртнай зале сталічнай філармоніі ў рамках штогадовага фестывалю гэтай навучальнай установы — як справаздачны канцэрт кафедры беларускай народна-песеннай творчасці. І сабрала аншлаг, падобны хіба таму, што меў леташні праект кафедры эстрады гэтага ж універсітэта — мюзікл “Дуброўскі”, які пабываў-такі на “Славянскім базары...”.
Трапяткі віртуоз
У залах Палаца мастацтва прайшла персанальная мемарыяльная выстаўка твораў выдатнага беларускага скульптара, прадстаўніка рэалістычна-класічнага накірунку Віктара Мурашова (1935 — 2009), прысвечаная 80-годдзю з дня нараджэння і 50-годдзю яго надта разнастайнай, насычанай, плённай творчай працы.
Кругі на вадзе: пакаленні акварэлістаў
У Нацыянальным мастацкім музеі Рэспублікі Беларусь праходзіць выстаўка “Настаўнік і вучні”, прысвечаная заслужанаму дзеячу мастацтваў краіны, прызнанаму майстру віцебскай школы акварэлі, педагогу, удзельніку Вялікай Айчыннай вайны Івану Сталярову.
Метрыка са сцяны касцёла
Днямі Байнэт скалахнула прыемная навіна: у касцёле вёскі Вішнева на Валожыншчыне падчас правядзення рэстаўрацыйных работ была знойдзена схованка з рознымі старадаўнімі рэчамі. “К” адразу выправілася ў названае паселішча, каб на свае вочы ўбачыць каштоўную знаходку і пагутарыць з тымі, хто спрычыніўся да яе адкрыцця свету.
Sacrum et profanum Будслаўскага фэсту
Нематэрыяльная культурная спадчына выклікае ў нас устойлівыя асацыяцыі з вышыванкамі, карагодамі і рамёствамі. Без сумневу, такое разуменне — няпоўнае. У якасці элемента НКС можна разглядаць любую праяву духоўнай дзейнасці народа, якая стала жывой традыцыяй. Таму наўрад ці выпадае здзіўляцца, што першым беларускім унёскам у прэстыжны Рэпрэзентатыўны спіс сусветнай нематэрыяльнай культурнай спадчыны UNESCO можа стаць фэст у гонар цудадзейнага абраза Маці Божай у Будславе. Асабліва гэта не здзівіць тых, хто сам наведаў невялічкае мястэчка на Міншчыне наконадні першай суботы ліпеня. У іншы сусветны спіс НКС, дзе ўжо прадстаўлены наш абрад “Цары”, Будслаўскі фэст, падобна, не патрапіць ніколі. Больш за дзесяць тысяч пілігрымаў, што сабраліся надвячоркам 3 ліпеня ля прыгожага барочнага касцёла, красамоўна засведчылі, што гэтай традыцыі не патрэбна “тэрміновая абарона” — яна жыве, квітнее і спакваля развіваецца.
Палац рыхтуецца!
"К" ужо распавядала аб падрыхтоўцы шчучынскага палаца Друцкіх-Любецкіх да адкрыцця ў час святкавання Дня беларускага пісьменства. Нашы карэспандэнты зафіксавалі чарговы этап работ і краявіды набярэжнай, дзе помнік і змешчаны.
“Мы былі моцныя духам...”
Дробаў згадвае: “Як партызанскі сувязны я пакуль працягваў жыць у родных Пятровічах. Камандаванне партызанскай брыгады палічыла важным тое, што для сувязі варта мець сваіх надзейных людзей усюды. Сувязь з партызанамі была глыбока заканспіравана. “Лясныя салдаты” заглядвалі да мяне толькі ноччу на кароткі час. Аднойчы мне даручылі адправіцца ў Бабруйск і здабыць там акупацыйную прэсу — газету “Новы шлях”, якую выпускалі немцы на беларускай мове для мясцовага насельніцтва. У ёй час ад часу фашысты друкавалі артыкулы пра свае поспехі ў барацьбе з партызанамі, з якіх няцяжка было ўстанавіць тыя кропкі, дзе дзейнічалі карнікі. Там жа вызначалася і колькасць страт паліцаяў і немцаў, якія ўдзельнічалі ў карных аперацыях. Такая “адкрытая” інфармацыя ў нейкай ступені была вельмі карыснай для партызанскага камандавання.
Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by

Новы нумар

Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"

© 2007 - 2024 «Культура». Зроблена ў «Вэбпрофі»