Штотыднёвая грамадска-асветнiцкая газета
Выдаецца з кастрычнiка 1991 года
Пікаса і Далі
Выстаўка скульптуры, керамікі і графікі знакамітых іспанцаў Сальвадора Далі (графічная работа і скульптура) і Пабла Пікаса (ваза і талерка) з прыватнай калекцыі расіяніна Аляксандра Шадрына да 28 чэрвеня будзе працаваць у Нацыянальным гістарычным музеі Рэспублікі Беларусь.
“Мы яшчэ недастаткова выкарыстоўваем патэнцыял нашай культуры”
29 красавіка ў Пасланні беларускаму народу і Нацыянальнаму сходу Прэзідэнт Рэспублікі Беларусь Аляксандр Лукашэнка, у прыватнасці, адзначыў:
"Viva Commedia" ля Ратушы
28 красавіка на сталічнай плошчы Свабоды адбылася тэхнічная рэпетыцыя спектакля Нацыянальнага акадэмічнага драматычнага тэатра імя Максіма Горкага "Viva Commedia". Саму ж пастаноўку можна будзе пабачыць вечарам 1 мая ў рамках адкрыцця Трэцяга Мінскага форуму вулічных тэатраў, які будзе доўжыцца да 3-га мая. У ім прымуць удзел артысты з Беларусі, Польшчы, Прыднястроўя, Расіі і Францыі.
Што наканавана крытыку?
Калі меркаваць пра наша сённяшняе мастацтва па крытычных артыкулах і рэцэнзіях, дык ствараецца ўражанне, што іх аўтары нагадваюць гогалеўскіх губернскіх дам: яны або “проста прыемныя”, або “прыемныя ва ўсіх адносінах”. На жаль, у сучаснай крытыцы ды мастацтвазнаўстве няма думкі, якая вяла б мастакоў за сабой, — саму крытыку часта “вядзе” той або іншы масціты мастак.
“Малавата будзе!”
Шпацыруючы па Мінскім футбольным манежы, дзе ладзіўся XXII Міжнародны спецыялізаваны форум па тэлекамунікацыях, інфармацыйных і банкаўскіх тэхналогіях “ТІВО-2015”, я не пераставаў здзіўляцца тым навінкам, якія тут былі прадстаўлены.
Купалаўцы ў "Другой сусветнай"
Тэма Вялікай Айчыннай — святая для кожнага. Няма сям’і, якую яна не закранула б. Мастацкіх твораў ёй таксама прысвечана багата. Часам нават складаецца ўражанне, быццам ужо ўсё сказана.
Сродак для неўміручасці
Прапанова звярнуцца да творчасці Кандрата Крапівы зыходзіла ад Міністэрства культуры, і гэта сведчыць пра клопат дзяржавы аб нацыянальным мастацтве. Айчынная драматургія ў рэпертуары любога тэатра краіны — рэч заканамерная. Імя ж Крапівы для нашай трупы яшчэ і шмат у чым сімвалічнае.
“Яшчэ больш лепш” або...
Фестывальная спадчына, якую мы сёння маем, нас сапсавала. Да чаго мы прывыклі? Да таго, што практычна кожны хоць трошкі значны ў краіне фестываль, які мае нацыянальнае адценне, ініцыюе ды арганізуе дзяржава. Я ж лічу, што пасыл павінен ісці “знізу”, а не “зверху”.
А што за скокамі?..
Чытаючы інтэрнэт-старонкі, часта знаходжу інфармацыю пра своеасаблівыя густы некаторых дзіцячых танцавальных калектываў, пра, мякка кажучы, зусім не дзіцячыя танцы і скокі ў самых недарэчных для гэтага варунках.
Не цяпер, але ў 2017-м
Сербскі рэжысёр, акцёр, прадзюсар і музыкант Эмір Кустурыца мае рэпутацыю — да апошняга кінаметра, да апошняй ноты — патрыёта і колішняй Югаславіі, і сучаснай Сербіі. Як сцвярджаюць яго крытыкі, “анфан тэррыбль” сучаснага мастацтва, якi некалі спрабаваў зрабіць кар’еру ў Галівудзе, з-за сваіх поглядаў з’яўляецца для апошняга ледзь не персонай нон-грата, да чаго Кустурыца ставіцца з гумарам. Дый сам Эмір калісьці зарокся звязвацца з амерыканскай кінаіндустрыяй. А з беларускай — чаму б і не? Майстар бываў у нас, — і як кінематаграфіст, і з канцэртамі гурта “The No Smoking Orchestra”. Апошні яго візіт прыпаў на панядзелак.
Спрэчка з Канфуцыем і не толькі
Не АЭС, якая будуецца паблізу Астраўца, вабіла ў гэтыя мясціны, а тое, што горад гэты з’яўляецца ну практычна радзімай нашага чарговага V.I.P.-героя. І яшчэ было цікава наведаць мясцовыя ўстановы культуры. На іх мы хацелі зірнуць поглядам сённяшнім і з успамінамі. Адразу зазначу: Астравец і раён далі культуры і мастацтву (ды не толькі) мастака-графіка Віктара Александровіча, знакамітага літаратуразнаўцу, крытыка Адама Мальдзіса, што нарадзіўся ў вёсцы Расолы, вядомым музыкантам, валтарністам быў Іван Карпіцкі…
Пад шрыфтам Песняра
На сёлетняй, ужо чацвёртай па ліку, навукова-практычнай канферэнцыі “Электронная культура”, што прайшла ў рамках XXII Міжнароднага спецыялізаванага форуму па тэлекамунікацыях, інфармацыйных і банкаўскіх тэхналогіях “ТІВО-2015”, айчынныя бібліятэкары, музейшчыкі ды ІТ-спецыялісты дэманстравалі шматлікія інавацыі, якія сёння актыўна выкарыстоўваюцца ў розных як дзяржаўных, так і прыватных установах ды арганізацыях сферы.
Як запоўніць лакуны?
Калі запытацца ў “мудрага” Інтэрнэту, што такое бортніцтва і Старажоўка, хто такія Мацей Бутрымовіч ды Паўлюк Багрым, дык ён спярша накіруе да адпаведных старонак у беларускай Вікіпедыі. Прычым, магчыма, гэтых старонак будзе ажно дзве, бо сёння айчынная вікі-энцыклапедыя ствараецца ў двух варыянтах. І самае цікавае, што “шчыруюць” над гэтым інтэрнэт-даведнікам адно толькі валанцёры. З адным з іх — рэдактарам беларускай Вікіпедыі Вольгай СІТНІК — і пагутарыла “К”.
Вера Вакарчука
Сённяшні выпуск рубрыкі “Рэдакцыя плюс…” незвычайны тым, што яго героем стаў не айчынны творца, а замежнік. Гэта лідар украінскага гурта “Акіян Эльзы”, кампазітар, прадзюсар Святаслаў ВАКАРЧУК. Напярэдадні тура па беларускіх абласных цэнтрах ён знайшоў час, каб адказаць на пытанні журналістаў “К”. Прычым, як мы заўважылі, адным з ключавых слоў у лексіцы Вакарчука з’яўляецца “шчыра” — і яго варыяцыі. Вось на такой хвалі, падаецца, і прайшла гутарка.
Multum in parvo
“Многае ў малым” — так можна назваць выстаўку “Вясна-2015”, прысвечаную 70-годдзю Вялікай Перамогі, якая 28 красавіка адкрылася ў мастацкай галерэі “Універсітэт культуры”. Галоўная канцэпцыя экспазіцыі — адлюстраваць творчы патэнцыял калектыву выкладчыкаў кафедры народнага дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта культуры і мастацтваў, якому, дарэчы, сёлета восенню споўніцца 40 гадоў.
Чацвёртая “...Нявеста”
Сказаць, што “Царскую нявесту” Мікалая Рымскага-Корсакава ў пастаноўцы Міхаіла Панджавідзэ ўсе надта ўжо чакалі, значыць схлусіць. Опера практычна не сыходзіла са сцэны Вялікага тэатра оперы і балета Беларусі на працягу ўсіх гадоў яго існавання і паспела, прызнацца, крыху надакучыць. Якіх жа ўражанняў чакаць ад гэтага чацвёртага па ліку ўвасаблення?
Рух да сюіт
Этна-трыа “Троіца” на чале з Іванам Кірчуком прэзентавала свае новыя кампазіцыі. Яны ўвайшлі ў праграму іх сольнага канцэрта, які адбыўся 27 красавіка ў Рэспубліканскім палацы культуры імя Мікалая Шарко.
Пахавана пад уцяпляльнікам
У Зборы помнікаў гісторыі і культуры Беларусі, у томе, прысвечаным Мінску (год выдання — 1988-ы), ёсць артыкул пра Палац культуры тэкстыльшчыкаў. Палац згадваецца як помнік савецкага дойлідства і характэрны для свайго часу ўзор архітэктуры грамадскіх збудаванняў. Яго ўзвядзенне ішло ў 1954 — 1956 гадах па праекце, ужо скарыстаным раней, у 1960-м было адноўлена па перагледжаным праекце (архітэктары — С.Мусінскі і Л.Каджар), а скончылася ў 1965 годзе.
Маэстра і яго сад у квецені
Вольга Палівода не давала інтэрв’ю 19 гадоў. І пра сустрэчу мы дамаўляліся бадай год. Так доўга шукалі нагоду, каб гутарка набыла канкрэтны вынік па ўшанаванні памяці мужа Вольгі Пятроўны — знакамітага беларускага кампазітара Ігара Паліводы. Папулярызацыяй ягонай творчасці Вольга Палівода займаецца ці не ўвесь гэты час. Яе намаганнямі разам з іншымі неабыякавымі творчымі асобамі зладжаны вечары памяці кампазітара ў Беларускай дзяржаўнай філармоніі, зняты дзве дакументальныя стужкі пра Ігара Ігаравіча, выпушчаны нотны зборнік яго твораў, якія гучаць няхай і не заўжды з вялікіх сцэн, але ж далучаюць да работ маэстра ўсё больш выканаўцаў розных пакаленняў. А яшчэ Вольгай Пятроўнай захаваны архіў рукапіснай і машынапіснай спадчыны Паліводы — музычнай ды літаратурнай, што даступны для даследчыкаў феномену гэтага творцы.
Хронікі ацалелага архіва. Частка ІІ
Больш за год я заняты прывядзеннем да ладу свайго фотаархіва. Сканую плёнкі 1980-х. І мне здаецца, што я сканую не толькі ўласна іх, але і сваю памяць. Дзіўна, як, гледзячы на кадры, пра якія я ўжо даўно забыўся, прыгадваецца ўсё тое, што спадарожнічала здымцы… Гэта падобна на цуд. На маленькі цуд падобна і тое, што гэтыя плёнкі захаваліся...
Вачыма Ларывона-мухі
…А ў сакавіку 1940-га па Мінску распаўсюджваўся верш з подпісам “Іван Зацяты” — відавочны псеўданім. Чэкісты па шрыфце друкарскай машынкі дабраліся да канцылярыі Беларускага радыё: аказваецца, ліст прыйшоў туды. Таму, хто яго ўскрыў, верш быццам абпаліў рукі. Але перш чым перадаць крамольны допіс у “органы”, з яго знялі копіі для распаўсюджвання. Рызыка была вялікая:
Кніжны пракат: выхад на самаакупнасць
Маналог Кацярыны ГРАБЯНШЧЫКОВАЙ, заснавальніка і кіраўніка першага ў Беларусі кніжнага пракату, — пра сапраўдныя папяровыя кніжкі. І — пра магчымасць атрымання прыбытку ад іх чытання.
Як наведаць Мілан?
Не скажу, што вельмі проста. Спярша трэба стаць ансамблем народнай музыкі “Выцінанка” і “прапісацца” ў Столінскім ГДК. Затым цягам двух дзясяткаў гадоў старанна адшукваць, вывучаць, апрацоўваць ды па-майстэрску выконваць мясцовыя песні. І яшчэ адна ўмова: неабходна займець званне Заслужанага калектыву Рэспублікі Беларусь, наведаць з гастролямі Польшчу, Германію, Алжыр…
"Калі скончыцца вайна..."
“Узарваў” Інтэрнэт”… Як часта мы чуем або чытаем гэтую фразу… То відэа панды, якая аблізвае котку, то відэа коткі, якая вымылася ў пральнай машыне, — спрэс разрывы мозгу. А “бомбай” нядаўняй стаў прома-ролік аднаго з украінскіх тэлеканалаў па матывах фільма “В бой идут одни “старики”, прысвечаны 70-годдзю Перамогі над фашызмам ды чарговым угодкам заканчэння Вялікай Айчыннай вайны. Паўтары хвіліны, пад час якіх, упэўнены, сэрца замерла ў кожнага, хто бачыў гэтыя пранізлівыя кадры…
Сайт переехал на новый адрес – kultura-info.by

Новы нумар

Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"

© 2007 - 2024 «Культура». Зроблена ў «Вэбпрофі»