Фрагмент экспазіцыі. |
Нейкім цемрашальствам Сярэднявечча прасякнуты “Танец з агнём”. Ды і іншыя творы не абяцаюць лёгкага сузірання. Наўрад ці можна спакойна ўспрымаць карціны “Адбор”, “Спяваючыя коні”, “Этэрсберг. Галгофа ХХ стагоддзя”, “Наглядчык”, “Летні тэатр”... Аднак і ў Бухенвальдзе былі не толькі пакорліва безнадзейныя ахвяры, аб чым эмацыянальна і па-мастацку пераканаўча сведчаць карціны “Уцёкі”, “Пракляцце”, “Мадона Біркенаў”, “SOS” і іншыя.
З часу стварэння “Лічбаў на сэрцы” прайшло амаль 30 гадоў. Выраслі пакаленні, якія не ведаюць жахаў вайны. Аднак памяць аб ёй — незабыўная. Вось чаму, як бы ні было псіхалагічна цяжка, а паглядзець мастацкія сведчанні бухенвальдскага пекла неабходна. І невыпадкова ці не першымі ў галерэю завіталі выкладчыкі гісторыі школ горада і раёна, якім аднаўляць і захоўваць сувязь часоў.
Нядаўна ў чарговы раз гутарыў з Міхаілам Андрэевічам па тэлефоне. Запрасіў яго прыехаць на адкрыццё выстаўкі ў Светлагорск. Але ён адмовіўся: узрост не той, ды і карціна маштабная трымае ля мальберта.
— Гэта таксама аб вайне, але тэма яшчэ нікім не кранутая ні ў жывапісе, ні ў літаратуры. Праўда, іншы раз перашкаджаюць — прыходзяць параіцца, просяць дапамогі. Як адмовіш?..
— А вы павесьцена дзвярах аб’яву: “Мастака няма — ён працуе”, — пажартаваў я. Міхаілу Андрэевічу гэта, відаць, спадабалася.
— Давядзецца,— сказаў ён і засмяяўся...
Ізяслаў КАТЛЯРОЎ,
дырэктар Светлагорскай карціннай галерэі
“Традыцыя” імя Германа Пранішнікава