Для паўнавартаснай працы музею патрабавалася пляцоўка, дзе можна арганізоўваць шматпрофільныя перасоўныя экспазіцыі. Пад гэта была выдзеленая спецыяльная зала ў палацы. Пры распрацоўцы яе архітэктурна-мастацкага рашэння стаялі наступныя задачы: магчымасць экспанавання музейных прадметаў у вітрынах, на подыумах, на падваконнях; магчымасць трансфармацыі залы для правядзення выстаў жывапісу; наяўнасць месца для захоўвання экспазіцыйнага абсталявання. Эскізны праект інтэр’ера і абладунку быў прадстаўлены Беларускім саюзам дызайнераў, распрацавалі яго Аляксандр Трусаў, Дзмітрый Сурскі і Аляксандр Данской.
«Мы ўбачылі вялікі пакой з няроўнымі сценамі і дзве дзіўныя калоны пасярэдзіне, што выконвалі адпаведныя функцыі — на іх была размешчана бэлька столі, — згадвае кіраўнік праекта дызайнер Аляксандр Трусаў. — Гістарычных звестак пра памяшканне не існавала, таму і прывязацца было няма да чаго».
Калоны, якія немагчыма было знесці, дызайнеры абыгралі — цяпер яны сталі асноўным канструктыўным элементам. Вакол іх былі змантаваны рухомыя панэлі, што перасоўваюцца па верхніх і ніжніх накіроўваючых. Так заклалася магчымасць трансфармацыі залы для правядзення выстаў рознага кшталту. У разгорнутым выглядзе экспазіцыйная плошча павялічваецца ў тры разы, у згорнутым (панэлі заязджаюць за калоны) утвараюцца дзве шафы, у якіх захоўваецца выставачнае абсталяванне. Такім чынам, зала можа быць падзелена на секцыі ці стаць цалкам адкрытай.
Столь закрылі празрыстымі панэлямі, праз якія прасвечвае складаны малюнак бэлек, карнізаў і кесонаў, выкананы паводле гістарычных аналагаў. Падлогу выбелілі, каб пасавала да столі. На сценах белай глянцавай фарбай на белую ж матавую аснову зроблена трафарэтная набіўка спецыяльна распрацаванага баракальнага арнаменту.
Выставачныя тумбы з нержавеючай сталі зроблены па прынцыпе матрошкі, у адным аб’ёме іх можа захоўвацца 5 ці 6 штук меншага памеру. Тумбы ўніверсальныя, могуць функцыянаваць і як закрытыя вітрыны. Усё абсталяванне пазначана фірмовым знакам Нясвіжскага палаца, сігнатурай «R», якую, як і ўвесь брэндбук, таксама распрацоўваў Саюз дызайнераў.
«Мы імкнуліся зрабіць сучасную, тэхналагічную прастору, нейтральную да таго, што тут будзе выстаўляцца, — тлумачыць дызайнер Дзмітрый Сурскі. — У тэхнічным заданні мы такія задачы і паставілі: стварыць памяшканне для экспанавання самых розных артэфактаў — карцін, касцюмаў, дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва. Таму мы заклалі ў памяшканне максімальныя магчымасці трансфармацыі і ўніверсальнасці, і гэта дапамагло нам замаскіраваць дзве калоны, з якімі трэба было штосьці рабіць. Першая ідэя — абклеіць люстэркамі, а пасля мы выкарысталі тое, што нам дасталося, — і калоны, і нішы, і падваконні, а таксама прадугледзелі магчымасць іх маскіраваць, зачыняць шклянымі панэлямі, ствараючы цэльную прастору.
Працу дызайнера можна параўнаць з працай кампазітара ці нават дырыжора. Мы спалучаем розныя эпохі, рэчы і сэнсы і падначальваем іх дамінуючай задачы. Увядзенне хай-тэку ў гістарычную прастору замка спачатку сустрэла скепсіс з боку навукоўцаў-рэстаўратараў. Наколькі гэта апраўдана і мэтазгодна? Ці ёсць магчымасць рэалізаваць такія складаныя канструктыўныя задачы сіламі айчынных выканаўцаў? І пераканальнай стала якасная ЗD-візуалізацыя, зробленая Аляксандрам Данскім, з усімі варыянтамі трансфармацый, умоў экспанавання, дэкаравання шкла, асвятлення, фурнітуры… Нам паверылі, бо такое інавацыйнае і арыгінальнае вырашэнне, што не мае аналагаў у музейнай практыцы, вельмі пасавала статусу аб’екта. Замоўцы пайшлі на рызыку, далі нам свабоду дзеяння і адпаведнае фінансаванне. З адной умовай: каб мы паабяцалі, што падобнага больш ні ў кога не будзе».
Выставачная зала ў Палацавым ансамблі запрацавала са снежня 2012 года. Дырэктар музея-запаведніка «Нясвіж» Сяргей Клімаў расказвае, што «з яе адкрыццём Музей-запаведнік займеў магчымасць праводзіць значныя праекты міжнароднага фармату і рознага накірунку. Тут праходзілі: выстава “Вера, Надзея, Уваскрэсенне” з фондаў Музея Рокішкскага краю (Літва, горад Рокішкі); выстава старадрукаў “Кніжная спадчына Нясвіжа”, арганізаваная сумесна з Нацыянальнай бібліятэкай Беларусі, Цэнтральнай навуковай бібліятэкай імя Якуба Коласа і Нацыянальнай акадэміяй навук; “Вандроўка ў часе”, арганізаваная сумесна з музеем гадзіннікаў Клайпеды (Літва), ДГКУ “Гомельскі палаца-паркавы ансамбль”, прыватнымі калекцыянерамі; “Вялікі баль у палацы Радзівілаў” — выстава жаночага адзення і аксесуараў канца XIX — пачатку XX стагоддзя. Увогуле Музей-запаведнік “Нясвіж” паспяхова супрацоўнічае з Беларускім саюзам дызайнераў, у планах ажыццяўленне такіх значных для музея праектаў, як распрацоўка архітэктурна-мастацкага рашэння экспазіцыі археалагічных артэфактаў, рэалізацыя сумеснай выставы беларускіх рэчаў, завяршэнне інтэр’ера яшчэ адной крамы».
У музеі створана багатая інфраструктура, ёсць нават рэстаран, кавярня, дзве гасцініцы. Ладзіцца шмат мерапрыемстваў — ад рэгістрацыі шлюбаў да канцэртных вечароў «жывой» музыкі, творчых інтэрактыўных акцый, як, напрыклад, папулярны квэст па пошуках радзівілаўскага скарбу ці археалагічны пікнік. На працягу года праходзіць больш за дзясятак выстаў, у тым ліку і міжнародных, і некаторыя з іх арганізуюцца ў супрацоўніцтве з буйнымі музеямі свету.