Экспазіцыя аб’яднала працы мастака, зробленыя ў розныя перыяды жыцця. У сваёй творчасці ён сумяшчае, здавалася б, узаемавыключальныя рэчы — абстракцыю і фігуратыўнасць. Але менавіта на гэтай супярэчнасці будуецца адмысловы прынцып мыслення аўтара, яго візуалізацыі і інтэрпрэтацыі.
Аляксею Хацкевічу ўдаецца спалучыць дзіцячую непасрэднасць і адхіленае бачанне рэальнасці, пры гэтым ён застаецца іранічна да яе настроеным. Мастак прапануе гледачу акунуцца ў свет вядомых аб’ектаў, якія змяшчае ў рамкі ўласнай супярэчлівай рэчаіснасці.
У некаторых працах аўтар выкарыстоўвае звыклыя і злёгку надакучлівыя выявы жывёл, многія з якіх становяцца знакамі свайго часу. Сам мастак не імкнецца да таго, каб з дапамогай творчасці разважаць пра надзённыя пытанні быцця, таму яго творам уласцівая лёгкасць і дэкаратыўнасць. Такога роду прынцыпы ляглі ў аснову мастацкага кірунку з сімвалічнай назвай D.A.R, вынаходнікам якога стаў сам Аляксей Хацкевіч. Новую манеру пісьма мастак адкрыў для сябе з дапамогай эксперыментаў, якія пашырылі яго творчае поле і знайшлі сваё ўвасабленне ў незвычайных пейзажах і каларыстычных нацюрмортах.
Серыя пейзажных прац, прадстаўленая на выставе «D.A.R», адсылае гледача да імпрэсіянізму з уласцівымі яму лёгкасцю мазка, прастатой успрымання і натуральнасцю ў перадачы выяў. Перад намі паўстае пейзаж на першы погляд яркі і пазнавальны, аднак, угледзеўшыся ў карціну, можна ўбачыць у ёй нешта большае, чым, напрыклад, самотная расліна ў працы «Стары куст» ці лясны гушчар у «Замаразках». Працы Аляксея Хацкевіча грунтуюцца на ірэальнасці. Выявы жывёл і людзей, змешчаныя ў мастацкі кантэкст, могуць інтэрпрэтавацца абсалютна па-рознаму. У кожным творы прысутнічае вольнае поле для фантазіі, якое мастак асцярожна пакінуў для цікаўнага гледача.
Героі яго карцін нагадваюць тых карыкатурных персанажаў, якім адведзена пэўнае месца ў творчай біяграфіі мастака (у свой час яму давялося займацца коміксамі — іх сюжэтам сталіся прыгоды двух беларускіх хлопцаў, што прыехалі з правінцыі ў вялікі горад). Сваіх выдуманых герояў аўтар змяшчае ў выразны камічны кантэкст, арнаментаваны ў стылі народнага наіву... Напрыклад, у «Скоках» Хацкевіч паказвае чалавека, які падчас скокаў у ваду мысленна атаясамлівае сябе з велічным арлом, забываючы пры гэтым пра падводныя камяні. Мастак надзяляе сваіх герояў сінкрэтычнасцю, пазбягае складанасці ў выявах, дзякуючы чаму яго вобразы становяцца асабліва пазнавальнымі і даступнымі для разумення. Адметныя і так званыя арт-міксы, выкананыя разам з дачкой. Дзіцячыя малюнкі для яго — не толькі адпраўная кропка бязмежнага палёту фантазіі, але і звяно, што злучае ў карцінах розныя пакаленні. Найбольш яркі прыклад сямейнай творчасці — праца «Дзяцінства», у якой малюнак дачкі становіцца часткай «сталага» мастацкага твора. Дзіцячая творчасць зараджае карціну пэўнай «вольнай» энергетыкай, якую складана ўлавіць у іншых мастацкіх творах. Такі прынцып сінтэзу наіўнай дзіцячай творчасці са сталым стылем Хацкевіча ў сучасным беларускім мастацтве можна смела назваць наватарскім.
Вікторыя ГУЛЕВІЧ