І вось нястомны Барыс задумаў і ўвасобіў новы праект, які атрымаў назву «Soulmates» («Роднасныя душы»). У яго аснове таксама была цалкам дакладна сфармуляваная ідэя: запісаць з дапамогай выканаўцаў зноў жа з розных краін тую музыку, якая з’яўляецца часткай іх творчай біяграфіі. І гэта быў джаз, хоць у праграму патрапілі і іншыя паводле жанру творы. Яшчэ адной задумкай было звесці для працы музыкантаў розных генерацый, былых мінчан, якія цяпер жывуць у розных краінах і ўпэўнена заявілі пра сябе ў джазе. На вокладцы альбома Барыс пазначыў: «“Soulmates” менавіта пра наша жыццё, пра годнае стаўленне да ўласнай справы…»
Менавіта дзеля гэтага былі абраныя найперш вядомыя джазавыя стандарты, аранжаванні для якіх зрабіў Уладзімір Ткачэнка. А яго творчасць — гэта заўсёды знак высокай якасці! Апрача яго, асноўныя дзейныя асобы праекта — саксафаніст Ігар Бабіч з Канады і мінчанін, гукарэжысёр, бас-гітарыст Мікалай Няронскі. У запісе асобных твораў удзельнічалі барабаншчык Марк Шмелькін (Германія), даўні ўдзельнік мінскай «Тоники» саксафаніст Сяргей Гурбелашвілі (ЗША), а таксама саксафаніст Андрэй Матлін (ЗША), які гэтым разам выступіў як піяніст у п’есе «Samba for Carmen». Сярод мінчан былі таксама спявачка Людміла Куц і гітарыст Віктар Малчанаў. Амаль усе яны — прадстаўнікі збольшага старэйшай генерацыі. А вось джазавая моладзь выступіла ў асобах кантрабасіста Аляксея Крышталя, саксафаніста і спевака Паўла Аракеляна і выканаўцы на клавішных Максіма Лоскутава. Гукарэжысёрамі выступілі Мікалай Няронскі (адначасова дызайн выдання) і Дзіма Грачанік-Грацыяні (Канада).
Праслухаўшы праграму, міжволі прыходзіш да высновы, што задуманае цалкам атрымалася. Адкрываецца яна знакамітай тэмай «Lullaby of Birdland» Джорджа Шырынга. Трэцім нумарам гучыць не менш славуты «Caravan» Хуана Цізола і Дзюка Элінгтана, які запісаны сола Уладзімірам Ткачэнкам з ужываннем тэхнікі тэйпінгу, калі гук здабываецца з гітары дзякуючы ўдарам пальцамі абедзвюх рук зверху па грыфу. Пяты нумар — запальная «Hava Nagila» Мошэ Натансона. Шосты нумар, на маю думку, найбольш удалы ды запамінальны — п’еса «Moody’s Mood for Love» Джэймса Мудзі і Эдзі Джэферсана. Тут ва ўсёй моцы ды прыгажосці гучаць галасы Людмілы Куц і Паўла Аракеляна. Я быў проста ўражаны сапраўднай вакальнай джазавай аўтэнтыкай! Апрача ж згаданых ужо твораў, на дыску ёсць яшчэ што паслухаць і чым наталіць душу. Сваю і роднасную. Прыемнага слухання на bborka.com/soulmates.html.
Дзмітрый ПАДБЯРЭЗСКІ