Галоўная / Аўтары
АўтарыАўтар Пётра ВАСІЛЕЎСКІ ( 836 cт. ) |
Магілёў — гэта…
У Магілёве да Дня горада, які адзначаецца 28 чэрвеня, культурны абшар папоўніўся выставачнай залай. Як ні дзіўна, але пры наўянасці вядомых на ўсю краіну музеяў (адзін з іх — Мастацкі, нават выяўлены на грашовай купюры) абласны цэнтр пэўны час не меў агульнагарадской залы, адмыслова абсталяванай для зменных экспазіцый. Дакладней, фармальна такая зала існавала, але па прызначэнні не скарыстоўвалася. Бо даўно не рамантавалася, яе абсталяванне і дызайн састарэлі маральна і фізічна, яна была эканамічна нерэнтабельнай і не мела руплівага гаспадара.
Далей
Каментарыі (1)
|
Каму пасля дыплома камфортна?
Летась “К” даволі падрабязна распавядала пра абароны дыпломаў у Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў, а таксама ў сталічных ВНУ, якія маюць факультэты дызайну (гл. “К” № 34 за 2013 г.). Уласная інфармацыя суправаджалася каментарыямі спецыялістаў. Калі памятаеце, нашы суразмоўцы, увогуле станоўча характарызуючы стан падрыхтоўкі дызайнераў, не абмінулі, аднак, і наяўнасці праблем у гэтай сферы. Водгукі ж на тую публікацыю аказаліся неадназначнымі: нехта палічыў за станоўчую з’яву такі разбор, іншыя, наадварот, не жадалі б выносіць справу па-за межы аўдыторыі.
Далей
|
Суб’ектыўнасць новага
Паводле заведзенай традыцыі ў Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў выпускнікі кафедры манументальна-дэкаратыўнага мастацтва і кафедры скульптуры абараняюцца ў адзін дзень і на адной экспазіцыйнай пляцоўцы — у зале галерэі Акадэміі. Па-першае, гэта зручна. Курс на мастацкім факультэце звычайна складаецца з чатырох-шасці студэнтаў. Такім чынам, з дыпломных праектаў дзвюх кафедр атрымліваецца кампактная выстаўка, што адпавядае фармату гэтай невялікай, утульнай прасторы. Зручна для Дзяржаўнай камісіі, прывабна для гледачоў, якіх на абарону прыходзіць нямала. Па-другое, і скульптары, і жывапісцы-манументалісты, хоць і карыстаюцца рознымі сродкамі, але робяць адну справу. Іх творчае прызначэнне — аздоба вуліц, плошчаў, грамадскіх інтэр’ераў. Скульптар і жывапісец-манументаліст нярэдка працуюць разам — у адным праекце, над адным аб’ектам. Сумесная “абарончая” экспазіцыя скульптуры і манументальнага мастацтва паказвае, як універсальныя эстэтычныя прынцыпы, адзіныя для ўсяго выяўленчага абшару, рэалізуюцца ў творчай практыцы функцыянальна роднасных спецыяльнасцей.
Далей
|
Чалавечы маштаб экспазіцыі
Адкрыццё новага будынка Беларускага дзяржаўнага музея гісторыі Вялікай Айчыннай вайны і яго новай экспазіцыі прымеркавана да Дня Незалежнасці. Карэспандэнты “К” днямі наведалі гэты авангардысцкага выгляду музейны гмах на праспекце Пераможцаў: пабачылі залы, ужо гатовыя прыняць наведвальнікаў (у іх засталося хіба што падлогу лішні раз падмесці), залы, дзе завяршаецца мантаж экспазіцыі, і памяшканні, у якіх яшчэ шчыруюць адмыслоўцы па аздобе. Не бяромся вызначыць ступень гатоўнасці аб’екта ў працэнтах: колькі ад запланаванага здзейснена, колькі зрабіць засталося. Але калі глядзіш на спакойную і зладжаную працу будаўнікоў, тэхнічных спецыялістаў, дызайнераў, мастакоў, то не сумняваешся, што работа завершыцца ў запланаваны тэрмін пры высокай якасці...
Далей
|
У Ждановічы, да Быкава…
Напярэдадні адкрыцця ў Ждановічах Мемарыяльнага музея-дачы Васіля Быкава карэспандэнт “К” сустрэўся з дырэктарам Дзяржаўнага музея гісторыі беларускай літаратуры Лідзіяй Макарэвіч. Музей-дача з’яўляецца філіялам установы, якую мая візаві ўзначальвае. Яна адказала на шэраг пытанняў, датычных асаблівасцей мемарыялізаванага лецішча, турыстычных перспектыў новага культурнага аб’екта, а таксама — новага аблічча і зместа самога Музея гісторыі беларускай літаратуры, у якім зараз — капітальны рамонт з рэканструкцыяй.
Далей
|
Святло Перамогі
У сталічным Палацы мастацтва адкрылася выстаўка “Святло Перамогі”, прысвечаная 70-й гадавіне вызвалення Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў.
Далей
|
“Сёння” заблукала ва “ўчора”?
Выстаўкі, якія маюць статус абласных, рэспубліканскіх, нацыянальных, для мяне звычайна больш цікавыя за персаналіі. Справа ў тым, што, маючы ўяўленне пра здольнасці і вектар творчасці канкрэтнага мастака, ужо і не чакаеш ад яго сюрпрызаў. Персанальная выстаўка — часта падсумаванне, а не пошук. А вось на вялікай імпрэзе, якая збірае творцаў цэлага рэгіёна ці нават усёй краіны, прыемныя неспадзяванкі час ад часу здараюцца. Гэтаму спрыяе сама атмасфера творчага сумоўя. Там, дзе ў наяўнасці параўнанне, мусіць з’явіцца і канкурэнцыя. А для гледача такая акалічнасць павялічвае верагоднасць адкрыцця новага імені, знаёмства з тэндэнцыяй, якая яшчэ толькі запачаткавалася, усведамлення сэнсавых ці тэматычных дамінант культурнага працэсу. Такім чынам, глядач сам настроены на інтэлектуальную працу, а не на чыста эмацыйнае ўспрыманне пабачанага.
Далей
|
Ці лёгка быць дабрадзеем?
Сярод рупліўцаў культуры мне на журналісцкім шляху даводзілася сустракаць не толькі тых, хто дбае пра “разумнае, добрае, вечнае” паводле службовага абавязку, але і прыватных спонсараў культурнага працэсу. Дзякуючы ім ладзяцца мастацкія выстаўкі ды тэатральныя відовішчы, узбагачаюцца музейныя зборы ды выязджаюць на гастролі самадзейныя калектывы. Я неаднойчы меў магчымасць пераканацца, што быць дабрадзеем, спонсарам, фундатарам — справа вельмі клапотная і не надта ўдзячная.
Далей
|
Музей гісторыі вайны: першыя работы для інтэр'ера
Сярод аздобы новага будынка Беларускага дзяржаўнага музея гісторыі Вялікай Айчыннай вайны будуць і спецыяльна створаныя для гэтых сцен жывапісныя палотны. У прыватнасці, карціны мусяць упрыгожыць памяшканні побач з залай Перамогі.
Далей
|
Новы нумар
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"