Галоўная / Аўтары
АўтарыАўтар Пётра ВАСІЛЕЎСКІ ( 836 cт. ) |
“Дыснэйлэнд”... Драздовіча?
Ужо не адзін год ідуць размовы пра тое, што ў турыстычнай структуры Беларусі не стае такога важнага чынніка, як уласны “дыснэйлэнд”. Якім ён мусіць быць, пакуль не абмяркоўвалася. Аднак, думаецца, знойдзецца шмат прыхільнікаў ідэі пабудаваць на нашай зямлі чарговую варыяцыю сусветнавядомага забаўляльнага парку. Маўляў, навошта “ровар вынаходзіць”?
Далей
|
З агульнай “кухні” — у кожны квартал
Апошнім разам генеральны план Мінска зацвярджаўся ў 2010 годзе. Сёлета зроблена яго новая рэдакцыя. Зараз ідзе грамадскае абмеркаванне генплана: праект выстаўлены ў памяшканні распрацоўшчыкаў — унітарнага прадпрыемства “Мінскграда”. Нас цікавіў культурны складнік. Ці будуць пабудаваны ў Мінску новыя выставачныя і канцэртныя залы, ці з’явяцца школы мастацтваў, якія помнікі даўніны падлягаюць аднаўленню.
Далей
|
Як “задаць” тэму для пленэра?
У сталічнай галерэі “Універсітэт культуры” праходзіць выніковая выстаўка ХІІІ Міжнароднага пленэра па кераміцы “Арт-Жыжаль”. Прыехала выстаўка з Бабруйска. Цягам трох летніх тыдняў дваццаць два адмыслоўцы з Беларусі, Латвіі, Літвы, Польшчы, Расіі, Украіны, Францыі і Японіі працавалі ў палявых умовах пад адкрытым небам на беразе Бярэзіны. Кожны рабіў сваё, але ў межах адзінай для ўсіх тэмы, якая сёлета была абазначана як “Чалавек у асяроддзі”.
Далей
|
“Мяне няма” або “Быў. Ёсць. Буду”?
250-м угодкам з дня нараджэння Міхала Клеафаса Агінскага ў Мінску прысвечаны дзве выстаўкі. Пра адну з іх, што праходзіць у сталічным Палацы мастацтва і мае назву “Паланэз”, “К” пісала ўжо ў мінулым нумары. Менавіта яна мае статус галоўнай мастацкай падзеі ў кантэксце юбілейнага года. Другая выстаўка ладзіцца ў мінскай творчай прасторы “Цэх”. Яе назвалі “250”.
Далей
|
Іпастасі “Паланэза”
Бягучы год абвешчаны UNESCO годам Міхала Клеафаса Агінскага. Да яго 250-годдзя ў нашай краіне адбываюцца афіцыйныя мерапрыемствы і культурныя акцыі. У гэтым шэрагу — і Рэспубліканская мастацкая выстаўка “Паланэз”, дзе экспануецца каля 250 работ больш як 160 аўтараў з розных рэгіёнаў Беларусі. Праходзіць выстаўка ў сталічным Палацы мастацтва. На ёй прадстаўлены жывапіс, графіка, скульптура, узоры дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва. Сярод аўтараў — Леў Гумілеўскі, Анатоль Кузняцоў, Мікалай Бушчык, Рыгор Сітніца ды іншыя добра вядомыя аматарам мастацтва творцы. Некаторыя аўтары прадставілі карціны, графічныя аркушы і скульптуры, адмыслова створаныя да юбілею славутага кампазітара, іншыя — работы даўніх гадоў, якія пасуюць тэме і зместу дадзенай культурнай акцыі. Кожная рэспубліканская выстаўка, незалежна ад тэматыкі, гэта дэманстрацыя мастацкага патэнцыялу Беларусі. Гэтая — не выключэнне. Я не стаўлю пад сумнеў прафесіяналізм большасці ўдзельнікаў выстаўкі, але ж мушу канстатаваць, што зразумець і ўвасобіць у мастацкім творы такую постаць, як Міхал Клеафанс Агінскі, дадзена не ўсім.
Далей
|
Крокі “Глебаўкі”
У мастацкім асяродку “Глебаўку” (Мінскі дзяржаўны мастацкі каледж імя Аляксея Глебава) прынята лічыць своеасаблівымі “падрыхтоўчымі курсамі” Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў з той прычыны, што значная колькасць выпускнікоў каледжа імкнецца працягваць адукацыю менавіта ў гэтай ВНУ. Адпаведна навучальны працэс ў “Глебаўцы” ладзіцца з улікам такой перспектывы. Акадэмія для каледжа і ўзор, і маяк. Адпаведна, калі Акадэмія робіць нейкія карэктывы ў методыцы навучання, гэта рэхам аддаецца ў “Глебаўцы”. Калі пэўную разняволенасць сваім студэнтам на стадыі работы над дыпломам дазваляе Акадэмія, дык тое ж робіць і Мастацкі каледж. Гэта добра відаць па выстаўцы дыпломных работ “Глебаўкі”, што зараз праходзіць у галерэі “Універсітэт культуры”.
Далей
|
Дакрануцца алоўкам да прасторы...
Мастак Алег Луцэвіч пражыў больш за 90 год, нарадзіўся ў 1924-м, пайшоў з жыцця сёлета. Ён валодаў асаблівым талентам — вучыць іншых, перадаваць творчы досвед моладзі. Педагогіка была ягоным пакліканнем. Многім вядомым сёння творцам ён дапамог знайсці ўласны шлях у мастацтве. Сярод вучняў Алега Вікенцевіча і жывапісец Ігар Бархаткоў. Сваімі ўспамінамі пра настаўніка ён дзеліцца з чытачамі “К”.
Далей
|
Так і застанемся зборачным цэхам?
Дызайн — дзейнасць сінтэтычная, якая ўключае ў сябе інжынерную і мастацкую творчасць. Адпаведна, ён мусіць арыентавацца на вышэйшыя дасягненні элітарнай мастацкай культуры. Больш за тое, дызайн часта сам выконвае функцыі “haute couture” і “ pret-a-porter” — інакш кажучы, стварэння і тыражавання высокіх стандартаў жыцця. Самі згаданыя тэрміны скарыстоўваюцца ў індустрыі моды, але, фактычна, прыдатныя да ўсяго.
Далей
|
Што відаць за завядзёнкай?
Раз на два гады ў Беларусі адбываецца Нацыянальны фестываль архітэктуры. Сёлетні — адзінаццаты. Першая такая імпрэза прайшла ў Брэсце ў 1999 годзе і да 2003-га ладзілася штогадова ў розных гарадах краіны. А з 2005-га ўсталяваўся двухгадовы цыкл і вызначылася пастаяннае месца правядзення — Мінск. Фестываль складаецца з наступных мерапрыемстваў: Рэспубліканскага конкурсу лепшых архітэктурных твораў за апошнія два гады, Міжнароднага біенале маладых архітэктараў “Леанарда”, Рэспубліканскага конкурсу дыпломных праектаў выпускнікоў вышэйшых і сярэдніх спецыяльных архітэктурных школ краіны, конкурсу дзіцячай мастацкай творчасці на архітэктурную тэматыку, агляду твораў нацыянальных саюзаў архітэктараў постсавецкай прасторы ды іншага замежжа. Зразумела, што праектныя арганізацыі і прадпрыемствы, задзейнічаныя ў нашым будаўнічым рынку, скарыстоўваюць фестываль для рэкламы паслуг, тавараў і тэхналогій. Гран-пры фестывалю атрымлівалі такія будынкі, як сталічны аўтавакзал “Маскоўскі”, Чыгуначны вакзал Мінска, Нацыянальная бібліятэка Беларусі, культурна-спартыўны комплекс “Мінск-Арэна”… Сёлета архітэктурны Гран-пры атрымаў Беларускі дзяржаўны музей гісторыі Вялікай Айчыннай вайны.
Далей
|
Паўгадзіны на Верхні горад — мала, калі...
Рэдка здараецца, што сумоўе адмыслоўцаў набывае шырокі розгалас па-за межам прафесійнага кола і становіцца падзеяй для грамадства. А вось ХІ Нацыянальны фестываль архітэктуры “Мінск-2015” такой падзеяй, такім выключэннем з правіла стаць здолеў. Бо архітэктары не пабаяліся “пусціць публіку за кулісы”, выставіўшы ўсю візуальную інфармацыю фэста на вуліцах горада. Гэта конкурсныя матэрыялы, рэтраспектывы праектаў, як рэалізаваных, так і адхіленых часам, перспектыўныя ідэі творчай моладзі і прэзентацыі творча-вытворчых структур, якія змагаюцца за дзялянкі ў сферы нашага горадабудаўніцтва.
Далей
|
Новы нумар
Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова
"Культура і мастацтва"