Аўтары
Аўтар Таццяна КОМАНАВА ( 198 cт. )"К" інфармуе № 25 / 945 за 2010-06-19
Аляксандр Лукашэнка: “Фільм сапраўды трымае ў напружанні, ігра бездакорная”
17 чэрвеня ў сталічным кінатэатры “Цэнтральны” адбыўся перадпрэм’ерны паказ поўнаметражнага мастацкага фільма “Брэсцкая крэпасць”, у якім прыняў удзел Кіраўнік нашай дзяржавы Аляксандр Лукашэнка. Як вядома, фільм гэты зняты па заказе Тэлерадыёвяшчальнай арганізацыі Саюзнай дзяржавы Нацыянальнай кінастудыяй “Беларусьфільм” і расійскай кампаніяй “Цэнтрал Партнершып”. “Брэсцкая крэпасць” — першы буйнамаштабны кінапраект, ажыццёўлены ў рамках Саюзнай дзяржавы і прафінансаваны з яе бюджэту ў памеры 225 213,1 тыс. расійскіх рублёў (прыкладна 8 млн. долараў). Практычна ўсе прысутныя на паказе адзначылі высокі мастацкі ўзровень карціны, дасканалую ігру акцёраў і праўдзівасць экраннага аповеду. Прэм’ерны паказ фільма адбудзецца 22 чэрвеня а 2-й гадзіне ночы ў горадзе над Бугам, ля галоўных варот Брэсцкай крэпасці. А ўжо вечарам гэтага дня стужка будзе дэманстравацца ў рамках Маскоўскага міжнароднага кінафестывалю. “Агульнасаюзная” ж прэм’ера запланавана на лістапад, і адбудзецца яна адначасова ў Мінску, Маскве і Санкт-Пецярбургу.
Далей
|
№ 24 / 944 за 2010-06-12
“Як цудоўна, што вы — з намі!”
5 чэрвеня сваё 85-годдзе адзначыла адна з патрыярхаў айчыннай тэатральнай педагогікі, кандыдат мастацтвазнаўства, прафесар, заслужаны дзеяч мастацтваў Беларусі Эльвіра Герасімовіч. І з гэтай святочнай нагоды ў мінулы аўторак на Малой сцэне Тэатра-студыі імя Еўсцігнея Міровіча ў сценах Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў адбылося ўрачыстае віншаванне юбіляркі.
Далей
|
№ 22 / 942 за 2010-05-29
“НА РАДЗІМЕ І З КАРЫСЦЮ ДЛЯ ГРАМАДСТВА”
Паводле добрай традыцыі, 24 мая ў Палацы Рэспублікі Прэзідэнт нашай краіны Аляксандр Лукашэнка сустрэўся з навучэнцамі — пераможцамі міжнародных прадметных алімпіяд, творчых конкурсаў і фестываляў, лаўрэатамі спецыяльных фондаў Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь па сацыяльнай падтрымцы адораных навучэнцаў, студэнтаў, таленавітай моладзі. І сустрэча — зноў жа, па традыцыі — распачалася з калектыўнага здымка на памяць.
Далей
|
Кіно і тэатр № 25 / 945 за 2010-06-19
Даставай свае кручкі!…І пасаг з вензелямі
Нацыянальны акадэмічны драматычны тэатр імя Максіма Горкага прапанаваў тэатралам чарговую прэм’еру. Вырашыўшы адпачыць ад “праграмнасці” на сцэне, рэжысёр Сяргей Кавальчык звярнуўся да лёгкага жанру, і згодна з ім назваў свой новы спектакль “Рускія вадэвілі”. А склалі яго аднаактоўкі “Пецярбургскі анекдот з жыльцом і домаўласнікам” П.Грыгор’ева і “Аз і Ферт” П.Фёдарава.
Далей
|
№ 23 / 943 за 2010-06-05
Вакол апошняй бочкі вады
Нашу размову з галоўным рэжысёрам Магілёўскага абласнога тэатра лялек Ігарам КАЗАКОВЫМ мы пачалі з пытання аб тым, адкуль узялася "рэжысёрская смеласць" для размовы ў тэатры лялек на такую няпростую і абсалютна "не лялечную" тэму, як экалогія.
Далей
|
"Абярэг" у пальчатцы, або Універсальны рэцэпт ад "трукацтва"
Сталічныя тэатралы завяршылі вясну "лялечным тыднем": з 24 па 30 мая на шэрагу мінскіх пляцовак шосты раз віраваў Беларускі міжнародны фестываль тэатраў лялек. Майстэрства і шляхі творчых пошукаў прадэманстравалі калектывы з Польшчы, Славеніі, Расіі, Эстоніі, Латвіі, Бельгіі, Украіны. Яшчэ больш прыемна наступнае: у Мінск са сваімі пастаноўкамі з'ехаліся ўсе без выключэння айчынныя тэатры лялек. Так што можна было скласці пэўную панараму іх творчага жыцця на сучасным этапе. І за тое варта падзякаваць арганізатарам фестывалю: Міністэрству культуры Рэспублікі Беларусь, Мінскаму гарадскому выканаўчаму камітэту і Беларускаму дзяржаўнаму тэатру лялек, якія парупіліся пра тое, каб гэты тыдзень стаўся не толькі дэманстрацыяй "імпартных" прапаноў, але і прэзентацыяй уласных магчымасцей і прафесійнага ўзроўню беларускіх лялечнікаў, фестывалем, дзе прадстаўнікі краіны-арганізатара не з'яўляюцца ўсяго толькі гасцямі на ўласным свяце. А таму і казаць у сувязі з фэстам хочацца найперш аб прадстаўленай панараме айчыннага мастацтва тэатраў лялек, якая, у параўнанні з замежнымі калектывамі, высвеціла пэўныя тэндэнцыі і праблемы.
Адна з балючых праблем сучаснага тэатра лялек - адсутнасць новай, актуальнай драматургіі для яго. Гэтую праблему яскрава выявіў сёлетні фестываль, прадэманстраваўшы, што рэжысёру, які захоча вырвацца са спрадвечна-класічнага кола казачных сюжэтаў, давядзецца адчуць сябе амаль скарбашукальнікам.
Зрэшты, праблема гэтая мае шырокі, так бы мовіць, інтэрнацыянальны ахоп. Неаднаразова ад прысутных на фестывалі рэжысёраў - і не толькі - даводзілася чуць: сучасныя аўтары, калі яны ўсё-такі бяруцца пісаць для тэатра лялек, вельмі слаба ўяўляюць спецыфіку жанру. Сярод самых распаўсюджаных праблем - загрувашчванне п'есы тэкстам (толькі ўявіце сабе, як статычна і нядзейсна будзе ў такім фармаце глядзецца доўгі, хаця і цалкам прыдатны для драматычнага тэатра, маналог лялькі!) ды адсутнасць дакладнага ўсведамлення ўзроставай катэгорыі, для якой ствараецца сам твор. Перад рэжысёрамі, як перад казачнымі волатамі, паўстаюць тры шляхі: падбіраць сучасныя сцэнічныя формы для пастаноўкі даўно вядомых твораў, вышукваць-такі "свежы" матэрыял, часам нават звяртаючыся для гэтага ў мінулае, альбо запазычваць узоры "прагрэсіўнай" літаратуры для лялечнага тэатра ў бліжэйшых суседзяў і спрабаваць адаптаваць іх пад нашы рэаліі. Фестываль даў нам цудоўную магчымасць прасачыць за рэжысёрскімі паходамі ва ўсіх гэтых трох накірунках.
Далей
|
Соцыум № 24 / 944 за 2010-06-12
|
Развяжыце мне рукі!
Пра тое, што рэжысура - прафесія эксклюзіўная і штучная, казалася неаднойчы і пры самых розных абставінах. Думку гэтую наўрад ці хто возьмецца абвяргаць. Іншая справа, што, нават прызнаючы немагчымасць цалкам спрагназаваць і пралічыць з'яўленне на тэатральным небасхіле новых цікавых рэжысёраў, можна з высокай доляй верагоднасці вызначыць тыя аспекты і акалічнасці, якія робяць гэты "зорны шлях" для маладых творцаў пакручастым і цярністым.
Чамусьці прынята лічыць, што два самыя галоўныя "непрыяцелі" маладога рэжысёра - гэта творчая ВНУ, якая, маўляў, за пяць гадоў не навучае яго прафесіі "ад і да", і тэатры, што нібыта не жадаюць прызнаваць новыя таленты і даваць ім пастаноўкі. А, між іншым, акурат дзве гэтыя інстытуцыі, бадай, больш за іншых зацікаўлены ў тым, каб маладыя рэжысёры не толькі не "губляліся" па дарозе "з пункта "А" ў пункт "Б", але і, працуючы па спецыяльнасці, стваралі цікавыя, адметныя спектаклі, працягваючы традыцыі нацыянальнай тэатральнай школы. І, пэўным чынам, амалоджвалі спіс брэндавых імёнаў айчыннай сцэны. А што ж адбываецца на самой справе?
Далей
|
№ 22 / 942 за 2010-05-29
“Залатая маска”.by
Канцэпцыя Конкурсу
Тэма з’яўлення на Беларусі Нацыянальнага тэатральнага конкурсу ў сценах рэдакцыі “К” узнікла яшчэ мінулай восенню, пад час сустрэчы міністра культуры Рэспублікі Беларусь Паўла Латушкі з калектывам РВУ “Культура і мастацтва”. І яна адразу ж была ўзята намі пад пільную ўвагу. Неўзабаве, напярэдадні Міжнароднага дня тэатра, было аб’яўлена, што распачаўся актыўны этап па распрацоўцы гэтага праекта. І сёння па каментарыі аб тым, калі ж айчынным тэатралам чакаць свайго “ўзыходжання на Алімп”, мы звярнуліся да начальніка ўпраўлення мастацтваў Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь Міхаіла КАЗЛОВІЧА.
Далей
|
V.I.P. № 23 / 943 за 2010-06-05
А праўда — на шэсцьдзесят першай старонцы...
Загадкі без адгадак Аляксея Дударава
Сёння знакаміты айчынны драматург, старшыня Беларускага саюза тэатральных дзеячаў Аляксей ДУДАРАЎ адзначае сваё 60-годдзе. Лічыцца, што “круглыя даты” даюць магчымасць азірнуцца на пройдзены шлях і ўспомніць усё здзейсненае і няздзейсненае, падзяліцца ўласным прафесійным і жыццёвым вопытам. Але нашу размову з Аляксеем Ануфрыевічам мы вырашылі пачаць з пытання аб тым, што ж за столькі часу, аддадзенага тэатру ў самых розных іпастасях — акцёра, драматурга, рэжысёра, — да сёння засталося неразгаданым для Дударава?
Далей
|
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|