Аўтары
Аўтар Антон СІДАРЭНКА ( 199 cт. )На маю думку... № 52 / 1230 за 2015-12-26
Ключы ад брамы
У фільме-пераможцы Нацыянальнага конкурсу ігравога кіно Мінскага міжнароднага кінафестывалю “Лістапад-2015” маладога рэжысёра Мікіты Лаўрэцкага “Беларускі псіхапат” ёсць наступная сцэна. Маладыя людзі спрабуюць патрапіць на лецішча, але аказваецца, што ў іх няма ключа ад брамы. І тады тры хлопцы і тры дзяўчыны, асабліва не пераймаючыся, пералазяць цераз нечаканую перашкоду. Гучыць рэпліка, накіраваная да спадарожніка, меркаванага гаспадара: “Ну а дача хоць твая?..”
Далей
|
Страта № 47 / 1225 за 2015-11-21
Маленькі мужны Рыцар Кіно
У сумятні апошніх дзён перад фестывалем “Лістапад” прыйшла сумная навіна — Алы Пятроўны Бабковай больш няма... І адразу стала незразумелым, як жа цяпер будуць праходзіць фестывалі, паказы, абмеркаванні... Рэтраспектывы і вечарыны ў Музеі гісторыі беларускага кіно... Як жа мы цяпер без яе, ўсюдыіснай і нястомнай?
Далей
|
Тэндэнцыі сферы № 44 / 1222 за 2015-10-31
“Тут і цяпер” на… апошнім сеансе?
Яшчэ дзесяць — пятнаццаць гадоў таму ўсё кіно ўпэўнена падзялялася на прафесійнае і аматарскае. З пераходам кінамастацтва ў лічбавы фармат такі падзел, па меншай меры, стаў неактуальным. Здымачная тэхніка — усё больш даступная, а яе якасць павышаецца. Таму і колькасць амбіцыйных маладых людзей, якія вырашаюць паспрабаваць сябе ў якасці аўтараў фільмаў, становіцца ўсё больш. Ды і самі знятыя без вялікіх бюджэтаў і па-за межамі буйных студый стужкі часам мала адрозніваюцца ад карцін, зробленых за салідныя грошы выпускнікамі знакамітых кінашкол. У кароткаметражным кіно такая тэндэнцыя праяўляецца найбольш ярка.
Далей
|
№ 50 / 1175 за 2014-12-13
Дзе мы ў кінасхеме?
Напэўна, бацькі-заснавальнікі беларускага кінематографа Юрый Тарыч і Уладзімір Корш-Саблін вельмі б здзівіліся, каб даведаліся, што кіно можна здымаць на фотаапарат і абыходзіцца пры гэтым без плёнкі, без дарагіх і высокатэхналагічных працэсаў накшталт праяўкі-друку кінакопій, а паказваць фільмы — з маленькай скрыначкі. Ва ўсім астатнім сутнасць іх любімай справы засталася ранейшай. Больш за ўсё змянілася не тэхніка, а гледачы і свет вакол. Беларускае кіно пачынае свой дзясяты дзясятак ў зусім іншых абставінах і сітуацыі, чым восьмы ці нават дзявяты. Змяняецца час, кіно займае ў ім іншае месца. Якое менавіта, пагаворым ніжэй.
Далей
|
Соцыум № 39 / 1217 за 2015-09-25
Патрабуецца адміністратар!
У верасні адбыўся з’езд Беларускага саюза кінематаграфістаў. Чарговы-пазачарговы — цяжка сказаць. Гледзячы, што лічыць з’ездам. На ранейшыя гістарычныя мерапрыемствы ў Доме кіно — Чырвоным касцёле, — у любым выпадку, не падобны. Што не дзівіць: змянілася грамадства, змянілася кіно, змяніліся кінематаграфісты. Быць членам БСК зусім не так прэстыжна, як у часы закрытых кінапаказаў і пуцёвак у элітныя дамы творчасці. У залатыя часы “Беларусьфільма” кінематаграфісты збіраліся, каб разам адстойваць свабоду творчасці і самавыяўлення, спрачацца аб мастацкіх кірунках і падыходах. А цяпер гаворка ідзе пра хлеб надзённы, штодзённы заробак, за які творцы змагаюцца, на жаль, паасобку.
Далей
|
Суботнія сустрэчы № 24 / 1202 за 2015-06-13
Трэба здымаць! Дрэннае ці добрае…
У сталіцы і абласных цэнтрах на мінулым і гэтым тыднях дэманстравалася праграма кароткаметражных стужак — пераможцаў самых прэстыжных міжнародных фестываляў і лаўрэатаў кінапрэмій. Амаль сенсацыяй у спісе карцін для паказу выглядала новая работа “Пугач” беларускага рэжысёра Сяргея КАЛАСОЎСКАГА. “К” распытала маладога рэжысёра, якім чынам можна дабіцца поспеху ў свеце кароткаметражнага кіно. І — галоўнае — што рабіць з гэтым далей...
Далей
|
art-блог № 17 / 1195 за 2015-04-25
Брат Луіджы і яго госці
Беларуская дакументалістыка спакойная і ціхая, яна не імкнецца здзівіць сенсацыямі ды ўразіць неверагоднай відовішчнасцю. Новы фільм Андрэя Куцілы “Госці” па сцэнарыі Раісы Грэбянюк акурат такі — удумлівы і павольны. Але павольнасць красамоўная: яна распавядае пра наш свет значна больш, чым насычаныя тэлерэпартажы.
Далей
|
аКно ў свет № 11 / 1189 за 2015-03-14
Мінулае на мове цяжкага року
Рэжысёр Карла КАРАПЕЦЯН жыве ў Лос-Анджэлесе, але здымае свае фільмы па ўсім свеце. У Мінск яна прыехала, каб прадставіць сваю самую найвядомую карціну, “Screamers”, што можна перакласці як “Тыя, якія крычаць”. Гэты фільм у Мінску адкрываў кінапраграму, падрыхтаваную ерэванскім кінафестывалем “Залаты абрыкос” да гадавіны пачатку генацыду армянскага народа ў Асманскай імперыі. Карэспандэнт “К” пагутарыў з Карлай Карапецян пра тое, як ствараўся яе фільм і чаму праз восем гадоў пасля прэм’еры яго працягваюць глядзець у розных краінах свету.
Далей
|
№ 9 / 1187 за 2015-02-28
Семінары "Berlinale"
Берлінскі міжнародны кінафестываль — адзін з трох найвядомых кінафорумаў класа “А”. Але толькі на “Berlinale” ладзіцца спецыяльны адукацыйны семінар для маладых кінематаграфістаў з розных краін. Сёлета сярод 300 удзельнікаў “Berlinale Talents” быў і рэжысёр з Беларусі Андрэй КУЦІЛА — аўтар шэрагу цікавых дакументальных стужак, з якімі ён удзельнічаў у прэстыжных еўрапейскіх фестывалях неігравога кіно кшталту Амстэрдамскага, Лейпцыгскага і Кракаўскага.
Далей
|
прыватная гісторыя № 50 / 1175 за 2014-12-13
Гісторыя яго кіно
Адной з асноўных падзей ўрачыстага вечара, прысвечанага 90-гадоваму юбілею беларускага кінамастацтва, стане прэзентацыя кнігі “Гісторыя майго кіно” кіназнаўцы Анатоля Красінскага. Ледзь паспеўшы выйсці з друкарні, кніга адразу стала бібліяграфічнай рэдкасцю. І прычынай таму — нават не невялікі наклад, а ўнікальны аповед пра жыццё, калег, сустрэчы і мастацтва, які прапануе зацікаўленаму чытачу аўтар. Доктар мастацтвазнаўства, кіназнаўца Анатоль Віктаравіч Красінскі — сведка і актыўны ўдзельнік самых значных падзей у нацыянальным і савецкім кінематографе другой паловы ХХ стагоддзя. Ураджэнец Расонаў, у 1950 годзе ён паступае ва ВГИК і з сярэдзіны 1950-х прыступае да актыўнай працы ў беларускім кіно: рэдактар Красінскі ўдзельнічаў у стварэнні мноства вядомых кінакарцін нашай студыі, а таксама займаўся важнай арганізацыйнай працай — быў сустаршынёй, а потым і старшынёй Беларускага саюза кінематаграфістаў. У апошні час Анатоль Віктаравіч актыўна займаецца навуковай дзейнасцю, але па-ранейшаму вельмі зацікаўлена сочыць за становішчам спраў у нашым кіно. Магчыма, адказы на шматлікія праблемы і пытанні, якія стаяць перад нашым кінематографам сёння, можна знайсці менавіта ў яго кнізе, фрагменты з якой “К” прапануе сваім чытачам.
Далей
|
·
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 .. 20
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|