Аўтары
Аўтар Ілья СВІРЫН ( 557 cт. )Калонка рэдактара № 39 / 1374 за 2018-09-29
Ідэя, што замуроўвае гісторыю?
На гэтым тыдні на архітэктурна-горадабудаўнічым савеце пры галоўным архітэктары Мінска разглядаўся праект ландшафтнага дызайну тэрыторыі каля Палаца спорту. Неўзабаве ў сеціве з'явіліся і рэндары, адразу ж стаўшы тэмай для грамадскага абмеркавання. Далучымся да яго і мы.
Далей
|
№ 32 / 1367 за 2018-08-11
Імпэт аказаўся заразлівым
Мінулым разам фестываль Sprava атрымаўся настолькі пазітыўным па атмасферы, якасным па творчым змесціве і прадуманым у плане арганізацыі, што, прызнацца, я (будучы “дасведчаным у жыцці аптымістам”) слаба верыў у магчымасць паўтарэння гэтага поспеху. Тым не меней, цуд здарыўся. Сёлетні фэст пераўзыйшоў леташні па ўсіх параметрах — як колькасных (зусім “непапсовую”, здавалася б, імпрэзу наведала з паўтары тысячы чалавек!), так і якасных.
Закінутая і амаль нікому невядомая царква на паўвыспе ўсяго за які год стала папраўдзе культавым — і культурным — месцам. І сакрэт такога поспеху, без сумневу, варты асэнсавання.
Далей
|
Персона № 36 / 1371 за 2018-09-08
Адбіткі зменлівага духу
У Нацыянальным мастацкім музеі праходзіць выстава Аляксандра КАНАВАЛАВА, прымеркаваная да яго 70-годдзя. Называецца яна па-інтэлігентнаму сціпла: “Маргіналіі, або нататкі на палях”. Што выглядае сімптаматычным. Мастак нібы наўмысна абірае сферу бытавання недзе наўзбоч ад тлумных магістраляў, утульней за ўсё пачуваючыся ва ўласнай майстэрні на ціхай ускраіне Полацка. І там з дапамогай пэндзля ўвасабляе амаль няўлоўныя “адлюстраванні зменлівага духу”, як напісала пра творчасць жывапісца яго жонка і паплечніца, мастацтвазнаўца Ларыса Лысенка.
Далей
|
art-блог № 35 / 1370 за 2018-09-01
Фотафіксацыя сноў
У Полацкай карціннай галерэі прайшла вялікая рэтраспектыва Сяргея Ждановіча “Срэбра і вугаль”. Аўтар, вядомы чытачам “К” і часопіса “Мастацтва” як выкшталцоны фотадакументаліст айчыннага культурнага працэсу, мае і зусім іншую іпастась. Вось ужо болей за два дзясяцігоддзі ён выкарыстоўвае камеру для стварэння ўласных арт-выказванняў, якія ставяць пад сумневы
агульнапрынятыя ўяўлені пра фатаграфію.
Далей
|
Рэдакцыя плюс... № 34 / 1369 за 2018-08-25
Карабас-Барабас у памежнай зоне
Ва ўтульным і дагледжаным парку ідзе гарадское свята. Разняволеныя людзі гуляюць па алейках з дзецьмі альбо смакуюць напоі. Папкорн, салодкая вата, шарыкі… Раптам аднекуль выплываюць дзіўныя пачвары на хадулях і смела рушаць наўпрост у святочны натоўп. І ва ўсіх прысутных з’яўляецца выбар: стаць удумлівымі гледачамі гэтай дзеі, адрынуць яе альбо проста не заўважыць. Апошніх, вядома, больш за ўсіх,
але знаходзяцца і першыя — прычым іх нямала.
Гэтым перформансам, які мае красамоўную назву “Чужыя”, можна алегарычна акрэсліць ролю яго выканаўцы ў беларускім тэатры апошніх трох з гакам дзясяцігоддзяў. Для кагосьці InZhest — даўно ўжо легенда, камусьці — “прынамсі, цікава”, нехта
і дасюль адварочваецца. У кожным разе, тэатр, які не раз браў галоўныя прызы буйных міжнародных фестываляў і стабільна ды з найлепшага боку прадстаўляе нашу краіну за мяжой, сёння месціцца ў вельмі сціплай актавай зале звычайнага інтэрната (прычым да нядаўняга часу ўмовы ў яго былі яшчэ горшыя). Менавіта там мы і гутарым з нязменным кіраўніком “ІнЖэсту” Вячаславам ІНАЗЕМЦАВЫМ напярэдадні доўгачаканай для ўсіх мінскіх прыхільнікаў прэм’еры — “Генэзіс, або Паходжанне відаў”
Далей
|
Соцыум № 33 / 1367 за 2018-08-18
Стымул для “гаспадара музея”
Каб не заспаць да паўдня, на выхадных заўсёды стараюся кудысьці выбрацца. Гэтым разам і нагода здарылася. У “коласаўскай” Альбуці ўпершыню прайшоў свой фэст — Мядовы Спас. Вуллі ля леснічоўкі месцяцца па-ранейшаму, як і ў тыя часы, калі класік іх натхнёна апісваў у “Новай зямлі”.
Далей
|
аКно ў свет № 33 / 1367 за 2018-08-18
Заапарк для чалавека
Рыжская біенале сучаснага мастацтва стала неспадзяванкай нават для самаго гэтага горада, і без таго насычанага рознымі культурнымі падзеямі. І не толькі з той прычыны, што заяўка на статус еўрапейскага маштабу арт-цэнтра выглядае даволі пераканаўчай: 8 немалых па сваіх памерах лакацый, болей за сотню мастакоў з усяго свету. Сам сюжэт з’яўлення — бы Піліп з канапель — гэтай ініцыятывы можа падацца нам абсалютна неверагодным. Прынамсі, пакуль што.
Далей
|
Актуаліі № 32 / 1367 за 2018-08-11
Бясконцасць, памножаная на тры
Жыццярыс мэтраў нярэдка абрастае міфалогіяй, а часам яны ствараюць яе самі. Вось і ў лёсе гендырэктара Нацыянальнага мастацкага музея Уладзіміра Пракапцова спалучэнне трох васьмёрак мае надзвычайную ролю. Ён нарадзіўся 65 гадоў таму 8 жніўня а восьмай раніцы. Менавіта ў такі дзіўны час, які спалучаў тры васьмёркі, у музеі была прызначаная юбілейная імпрэза, якая супала з адкрыццём выставы самаго юбіляра. І нягледзячы на згаданую акалічнасць, яна сабрала сапраўдны бамонд.
Далей
|
Тэндэнцыі № 31 / 1366 за 2018-08-04
Галоўны недахоп — хранаметраж
Жыццярыс Ігнація Дамейкі даўно прасіўся ў аснову фільма — як, зрэшты, і біяграфіі многіх іншых дзеячаў нашай мінуўшчыны. І вось, прэм’ера такой стужкі ўрэшце адбылася. Зняла яе небезвядомая студыя гістарычных фільмаў пад кіраўніцтвам Уладзіміра Бокуна. Між іншым, на беларускай мове, якая гучыць на экране вельмі арганічна. І прыйшоўшы спякотным вечарам у добра кандыцыянаваную і зацемненую залу аднаго з лепшых мінскіх кінатэатраў, глядач мог прыемна здзівіцца: маўляў, могуць “нашы”, могуць.
Далей
|
Постаць № 31 / 1366 за 2018-08-04
Шаргаценне сукенкі музы
Напярэдадні юбілею Ігара Лучанка вядомы фотажурналіст Юрый Іваноў узгадвае эпізоды свайго сяброўства з кампазітарам, якое доўжыцца ўжо болей за паўстагоддзя.
Далей
|
·
1 .. 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 .. 56
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! аКно ў свет: замежны культурны вопыт Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|