Аўтары
Аўтар Ілья СВІРЫН ( 593 cт. )Крытычная маса № 43 / 1273 за 2016-10-22
Агляд творчасці. Канвертаванай
Як і трэба было чакаць, леташнія прагнозы спраўдзіліся, і другі “Восеньскі салон з “Белгазпрамбанкам” поўнасцю адпавядае сутнасці — “выстава-продаж твораў маладых мастакоў”. Прычым узнікае ўражанне, нібы многія з твораў рабіліся адмыслова, каб быць прададзенымі. Смелыя ідэі або лёгкі эпатаж у некаторых з іх прысутнічаюць, ды…
Далей
|
Соцыум № 39 / 1269 за 2016-09-24
Лёсы папяровых трафеяў
Тэма вяртання (не абавязкова, вядома, фізічнага) страчаных Беларуссю культурных каштоўнасцяў трывала замацавалася на парадку дня ледзь не з першых дзён атрымання нашай дзяржавай незалежнасці. Лейтматыў яе зразумелы: у ваенныя ды іншыя ліхалецці мы панеслі непапраўныя страты, і цяпер нашы скарбы раскіданыя не раўнуючы па ўсім свеце. З гэтым і сапраўды не паспрачаешся.
Далей
|
№ 37 / 1267 за 2016-09-10
Крытычная маса для Лынтупаў
Калі з-пад колаў машыны, якая рушыць па залітай святлом поўні лясной гравейцы, выпырхвае чарговы заяц альбо ліса, разумееш, чаму Лынтупскі край часта называюць магічным.
Далей
|
№ 36 / 1266 за 2016-09-03
Гадзіннік спыніўся на… кнізе
Як выглядае сталіца Дня беларускага пісьменства наконадні свята, думаецца, тлумачыць не трэба: суцэльны будаўнічы гармідар! Погляд ледзь паспявае выхопліваць асобныя дэталі гэтай вялізнай шматфігурнай карціны. Вось рабочыя, бы канструктар, збіраюць галоўную сцэну на цэнтральнай плошчы Рагачова, вось на тваіх вачах ствараюцца клумбы ў форме кнігі, а вось бронзавы барані рог рыхтуецца стаць часткай абноўленага і вернутага да жыцця фантана…
Безумоўна, Дзень пісьменства — гэта таксама і замена труб водазабеспячэння альбо асфальту. Аднак куды важнейшае тое, што маштабнае свята становіцца для яго штогод іншай сталіцы не проста штуршком у развіцці сацыяльнай інфраструктуры і магчымасцю “навесці марафет”, але яшчэ і аказіяй задумацца пра свой імідж.
Далей
|
№ 32 / 1262 за 2016-08-06
Адваротная эвалюцыя Версаля пад Мінскам
Пра колішні маёнтак Хмараў у Сёмкаве, што непадалёк ад Мінска, гады тры таму мы ўжо пісалі, з радасцю дзелячыся планамі яго аднаўлення, а таксама і першымі захадамі па іх рэалізацыі. У тое, што неўзабаве тут можна будзе пракаціцца на брычцы, прайсціся дагледжаным англійскім паркам і пакаштаваць шляхецкай кухні, верылася тады ахвотна. Ды, як высветлілася, спадзевы аказаліся заўчаснымі: сёлета не толькі ваколіцы, але і самі руіны палаца зараслі вялізным хмыззём, якое ніхто тут ізноў не выкошвае. Лік колішніх шляхецкіх сядзібаў, якія перайшлі ў прыватную ўласнасць, ідзе ўжо на дзясяткі. Лік тых з іх, дзе за прамінулыя з таго часу гады адбыліся хоць нейкія станоўчыя зрухі, — пакуль хіба на адзінкі. Новыя гаспадары альбо проста забываюць пра свае абавязкі (а яны нязменна ідуць у нагрузку да гэтай зазвычай вельмі таннай нерухомасці), альбо заняхайваюць набытыя маёнткі пад ціскам неспрыяльных для сябе абставін. Сёмкава — акурат другі выпадак.
Далей
|
№ 31 / 1261 за 2016-07-30
Art-reboot занядбанай вёскі
Дыпламаваны скульптар Канстанцін Мужаў падчас сваіх перформансаў і сам падобны на антычную статую. Шпацыр пафарбаванага ў белы колер тулава па вуліцы беларускай вёскі пакідае папраўдзе незабыўныя ўражанні. Але можа здарыцца, што неўзабаве падобныя дзеі там стануць такой самай завядзёнкай, як прыезд аўталаўкі. Фестываль і кіналагер “Хранатопь. Абнуленне”, пра які “К” пісала ў адным з мінулых нумароў, пазначыў на культурнай карце Беларусі новы тапонім — Каптаруны. Яшчэ месяц таму пра яго не ведаў ніхто. Ужо ведаюць. Неўзабаве паселішча са скандынаўскай назвай можа спазнаць сапраўдную рэінкарнацыю — у якасці ўжо не простай вёскі, але “арт-“. Што гэта такое — інтэлігенцкая забаўка або сур’ёзны сацыяльны праект з вялікай будучыняй? Адказ на дадзенае пытанне ведае хіба час. Аднак, вядома, хацелася б верыць у другі варыянт.
Далей
|
Рэпарцёрскі марафон № 39 / 1269 за 2016-09-24
Колькі ж беларусаў у Карэліі?
Першая асацыяцыя “звычайнага беларуса” са словам “Карэлія” — гэта недзе далёка. І сапраўды, нардычны край, з яго некранутай прыродай, выспай Кіжы і эпасам “Калевала”, здавалася б, не мае да нас дачынення. Але “Беларускія дажынкі”, што прайшлі ў расійскім Петразаводску 10 верасня, прыадкрылі зусім нечаканую старонку гісторыі нашага народа: удзел яго прадстаўнікоў у засваенні Карэліі. Таму і не дзіўна зусім, што “Цячэ вада ў ярок”, вышыванкі і саламяныя птушкі выклікалі ў публікі прыязную рэакцыю. Агулам беларускі дэсант у Карэлію налічваў больш за паўсотні чалавек. Намеснік міністра культуры Рэспублікі Беларусь Васіль Чэрнік, які ўзначальваў дэлегацыю, перакананы, што дзякуючы гэтай акцыі ў Петразаводску ўдалося хай і сцісла, але пераканаўча паказаць здабыткі беларускай культуры.
Далей
|
"К" інфармуе № 38 / 1268 за 2016-09-17
Дажынкі на Анезе
10 верасня ў цэнтры сталіцы Рэспублікі Карэлія (Расія) Петразаводска гучалі беларускія песні.
Далей
|
Prof-партфоліа № 34 / 1264 за 2016-08-20
Анатомія “Анатоміі”
Чацвёртая па ліку выстава “Анатомія”, якая прайшла ў Нацыянальным цэнтры сучасных мастацтваў, парвала некалькі шаблонаў. Пра альтэрнатыўныя падыходы да цялеснасці і ўмоўнасць канонаў прыгажосці гаворым з куратаркай праекта Дзінай ДАНІЛОВІЧ.
Далей
|
Тэндэнцыі сферы № 30 / 1260 за 2016-07-23
Няпростая навука кампрамісаў
На чарговым пасяджэнні Беларускай рэспубліканскай навукова-метадычнай рады па пытаннях гісторыка-культурнай спадчыны пры Міністэрстве культуры Рэспублікі Беларусь разглядаліся канкрэтныя (часам, здавалася, нават дробныя) выпадкі. Тым не менш, кожны з іх з’яўляецца асобнай праявай той ці іншай праблемнай тэндэнцыі ў сферы аховы помнікаў. Наведаўшы пасяджэнне, можна было ў чарговы раз пераканацца: аптымальныя адказы на такія пытанні зазвычай бываюць няпростымі.
Далей
|
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|