Аўтары
Аўтар Ілья СВІРЫН ( 593 cт. )art-блог № 6 / 1341 за 2018-02-11
“ПлаSтформа” паміж рухам і сэнсам
Адкрыты форум эксперыментальных пластычных тэатраў “ПлаSтформа”, які ўжо шосты раз пройдзе на наступным тыдні ў Мінску, вяртаецца да былых маштабаў. Гэта ізноў паўнавартасны фэст, які ладзіцца на розных пляцоўках, мае замежных удзельнікаў і, што самае важнае, дэманструе шырокую панараму той мастацкай з’явы, якой ён прысвечаны. Хаця, паводле не зусім добрай традыцыі, праводзіцца форум па-ранейшаму з намаганняў і энтузіязму кіраўніка “ІнЖэста” Вячаслава Іназемцава ды яго паплечнікаў.
Далей
|
№ 49 / 1332 за 2017-12-08
Сталоўка як храм спажывання
Прыемна здзіўляе ўжо тое, што мастакі па-ранейшаму могуць здзіўляць — нават не важна, прыемна альбо не. Пагатоў калі патрафяць здзівіць ужо цалкам сфармаваныя аўтары. Знакаміты абстракцыяніст Сяргей Кірушчанка нечакана для ўсіх скарыстаўся вынайдзеным Ільём Кабаковым жанрам татальнай інсталяцыі — гэта калі аўтар стварае цэласную прастору, непадзельны штучны сусвет, які цалкам паглынае гледача. Жывапіс, якому мастак аддаў ці не ўсё свядомае жыццё, тут выконвае хіба другасную, утылітарную функцыю — не нашмат важнейшую, чым белая пашчэрбленая кафля, цыратавыя абрусы ды іншыя часткі праекта.
Далей
|
Калонка рэдактара № 5 / 1340 за 2018-02-02
Прэзумпцыя невінаватасці аўтара
1 лютага беларуская арт-супольнасць нарэшце змагла ўбачыць айчыны праект на леташнім Венецыянскім біенале, які многія ўжо паспелі не проста раскрытыкаваць, а расшкуматаць, бы Тузік грэлку — зразумела, па прынцыпе “не чытаў, але асуджаю”.
Далей
|
№ 2 / 1336 за 2018-01-13
Статус для культуртрэгераў
Так ці іначай, але прыклад віцебскага “Музея мапедаў” сведчыць за тое, што характар узаемаадносінаў паміж ініцыятыўнымі прыватнікамі і дзяржструктурамі яшчэ толькі наладжваецца. Якім ён павінен быць? Пакуль адказ вымалёўваецца толькі адзін: гнуткім і шматварыянтным. І ўзаемапрадуктыўным таксама.
Далей
|
№ 52 / 1335 за 2017-12-30
Рэальны плён віртуальнай актыўнасці
За амаль прамінулы год у сферы аховы гісторыка-культурнай спадчыны не адбылося нічога асабліва важнага. Напэўна, нехта адзначыць, што гэта дрэнна само па сабе — і будзе мець рацыю. Аднак, як падаецца, у сёлетніх тэндэнцыях і падзеях можна знайсці нагоды для аптымізму. Галоўная з іх — прыкметны рост грамадскай актыўнасці.
Далей
|
№ 50 / 1333 за 2017-12-17
Не да банкетаў
На гэтым тыдні сваё дзесяцігоддзе адсвяткавала “Майстэрня Уладзіміра Бокуна”. Гэтую маленькую тэлестудыю, у актыве якой з тры сотні стужак, можна было б назваць нейкім эпітэтам з прыстаўкай “най-“, калі б у сваёй нішы яна не была адзінай. Іншых суб’ектаў айчыннага медыярынку, якія спецыялізуюцца менавіта на гістарычным кіно, я не прыгадаю. Прынамсі, калі казаць пра беларускую тэматыку, бо на рынкі іншых краін некаторыя нашы кампаніі пастаўляюць такую прадукцыю вагонамі.
Здавалася б, выключны статус дае прэферэнцыі. Балазе, у цяперашні час усеагульнай цікавасці да мінуўшчыны такая прадукцыя запатрабаваная бы піражкі. Аднак не! “Банкета не будзе — неяк не “банкетныя” часіны” — адразу папярэджваў у запрашэнні стваральнік студыі. І яно зразумела.
Далей
|
Страта № 4 / 1339 за 2018-01-27
Культурны герой эпохі крыгаходу
24 студзеня пайшоў з жыцця Міхал Анемпадыстаў. Літаратар, чые радкі многія ведаюць на памяць. Дызайнер з уласным бачаннем стылю. Даследчык колераў і ментальнасці. І, бясспрэчна, культурны герой свайго часу.
Далей
|
Асоба № 4 / 1339 за 2018-01-27
Імпэт і магія “справы моцных”
Паверыць у тое, што рэжысёр Уладзімір АРЛОЎ ужо адсвяткаваў 20-годдзе з таго дня, калі ён стаў атрымліваць пенсію
(гэта яго ўласная фармулёўка), асабіста мне было вельмі
складана. Як і выказаць юбіляру звыклы набор зычэнняў.
Назіраючы за яго ўпэўненымі рухамі — як у кіно, гэтак
і па жыцці, — бачачы ў вачах папраўдзе маладзецкі запал, ты можаш хіба пажадаць хаця б толіку такога імпэту самому сабе, які пенсію яшчэ далёка не заслужыў.
Таму і нядзіўна, што гаварылі мы не столькі пра справы мінулых дзён (хаця зважаючы на “паслужны спіс” візаві, маглі б гаварыць пра іх суткамі), колькі пра новыя праекты. Балазе, рэжысёр насамрэч ні на якую пенсію не выходзіў. Сведчаннем таму — нядаўняя прэм’ера яго фільма “Пясняр. Сэрцам і думамі”. Увогуле, постаць Мулявіна пастаянна ўсплывала падчас нашай гутаркі. Гэта сімптаматычна, калі ўлічыць, што адбылася яна акурат напярэдадні сумных угодкаў смерці Песняра.
Далей
|
Тэндэнцыі № 3 / 1338 за 2018-01-21
Эшафот, які стаў п’едэсталам
Адзін з сумных юбілеяў гэтага года — 75-годдзе знішчэння карнікамі вёскі Хатынь. З гэтай нагоды вядомы на ўвесь свет мемарыяльны комплекс, які адлюстроўвае трагедыю беларускага народа ў гады вайны, рыхтуе цэлую праграму мерапрыемстваў. А распачала яе прэзентацыя новай скульптуры, якая ўпрыгожыць музейную экспазіцыю.
Далей
|
Соцыум № 51 / 1334 за 2017-12-22
Усе жанры драматургіі
Разам з гісторыкам-архівістам Змітром ДРАЗДОМ мы склалі топ-5 сюжэтаў з жыцця Дуніна-Марцінкевіча, якія скалануць любую публіку, калі яны ўвасобяцца ў спектаклі альбо фільмы.
Далей
|
Назад
|
Цікавосткі: варта прачытаць! Гісторыя і лёсы: культура Беларусі ад мінулага да сучаснасці
|