Аўтары

Вядучы навуковы супрацоўнік Дзяржаўнага літаратурнага музея Янкі Купалы Павел Каралёў паведаміў “К”, што 20 жніўня купалаўцы прэзентуюць выставу “У народ і край свой толькі веру”. Такім чынам будзе адзначана стагоддзе з дня смерці выбітнага грамадскага дзеяча, палітыка і археолага Івана Луцкевіча. Як сцвярджае Павел Каралёў, упершыню ў краіне ў межах асобнай выставы музейшчыкі збіраюцца адлюстраваць шлях Івана Луцкевіча, які значна паўплываў на станаўленне асобы Янкі Купалы.

Задоўга да Дня беларускага пісьменства, якое пройдзе напачатку верасня ў Слоніме (летась сталіцай свята было Іванава) сярод яго месцічаў быў абвешчаны конкурс на слоган і сімвал знакавага рэспубліканскага мерапрыемства. Слоган прыдумалі мясцовыя ідэолагі (каму як не ім гэтай пачэснай справай займацца!).

23 мая ў расчыненае акно нашага рэдакцыйнага кабінета заляцела пчала. Зрабіла круг над нашымі камп'ютарамі і знікла ў сталічнай паднябеснай гарачыні. “У Клімавічы памчалася”, — пасмяяліся мы. Акурат у гэты дзень там распачаўся XVIII Міжнародны фестываль дзіцячай творчасці “Залатая пчолка”. З 1996 года крылатая працаўніца стала сімвалам рэгіянальнага мерапрыемства. З 2001-га фэст набыў міжнародны статус, аб’ядноўваючы тысячы ўдзельнікаў з многіх краін свету.

У мінулую суботу я і мой старэйшы сын Сцяпан адправіліся з вудамі на вадасховішча ля вёскі Пятровічы (ад Соснаў у бок Гомеля). Назіранне за паплаўком на азёрнай роўнядзі — цудоўны сродак антыстрэсавай тэрапіі. Вялізнае возера ў атачэнні хмызняку і з утульнымі “кішэнямі” (якраз для дваіх), каб без перашкод закідваць снасць, прывабіла не адзін дзясятак аматараў рыбацкага адпачынку. Але я не пра тое, як добра бярэцца рыба на ўсходзе сонца. Я пра надзвычайную засмечанасць гэтых “кішэняў” пластыкавымі пакетамі, бутэлькамі, паперай і кардонам, харчовымі адходамі і іншымі непрыемнымі сведчаннямі актыўнай жыццядзейнасці. На такое здольны толькі чалавек. Як ні стараліся, а прыбраць усё не змаглі. Згадаў сітуацыю невыпадкова.

Лета — час чытання. Прынамсі, для мяне ў школьны гады, асветленыя бясконцымі вакацыямі, гэта было так. Днём я знікаў на рэчцы, азёрах ці ў лесе, а ўвечары надыходзіў час вандровак кніжных (паміж старонак знікаў таксама з галавой). Метадыст Карэліцкай раённай бібліятэкі і наша сталая пазаштатная аўтарка Наталля Казарэз упэўнена, што сучасныя падлеткі таксама могуць прабавіць лета весела, цікава нават і без сучасных гаджэтаў. Гульнявая праграма мясцовай дзіцячай бібліятэкі называецца “Чытайце, гартайце — свет пазнавайце”.

Назапасілася лістоў, назапасілася. А што паробіш — лета: новы віток раённай творчай актыўнасці. Сяджу-думаю: з чаго б пачаць. А тут дзяўчаты-метадысты з Дзятлава тэлефануюць. Цікавяцца, ці атрымаў я звесткі пра знакаміты “Зецельскі фэст” — трэці штогадовы фестываль сямейнага адпачынку. З гэтай навіны і пачну.

Прыдумаць новае гэтак жа складана, як адмовіцца ад старога. Тым больш у сферы сельскай культуры, дзе кадравая праблема на сёння паўстае як ніколі востра. І бібліятэчная справа ў гэтым плане — найбольш паказальная. Маладыя гуманітарыі з хранічнай залежнасцю ад кнігі і чытання калі і трапляюць у вёску, якую дагэтуль не бачылі, дык толькі на два гады адчапнога. Тэрмін гэты ніяк не пасуе стварэнню базы крэатыўных ідэй. Рэй за бібліятэчнай кафедрай па-ранейшаму вядуць пенсіянеры ці “перадпенсіянеры”. Час ужо ім помнік адліваць за прафесійную непахіснасць.

Так, у мінулую суботу мы не грашылі. Пад спякотным шумілінскім небам мы смяяліся: хто ўпотай і сарамліва, хто адкрыта, размахваючы рукамі і размазваючы па твары слёзы радасці. Абыякавымі да ўсяго заставаліся толькі два поні, якія драмалі ў цяньку гарадскога парку ў чаканні маленькіх вершнікаў. Астатняе Шуміліна смяялася. Як і належыць на свяце гумару Віцебскай вобласці “Смяяцца— не грэх” — ужо XV па ліку.