Аўтары
Аўтар Наталля АГАФОНАВА ( 10 cт. )Кіно Сакавік 2019г.
Шахта, вальс і лебедзі
АГЛЯД СТУЖАК СТУДЫІ «ЛЕТАПІС» НАЦЫЯНАЛЬНАЙ КІНАСТУДЫІ «БЕЛАРУСЬФІЛЬМ», ЗНЯТЫХ ЗА АПОШНІ ЧАС, ПАКАЗАЎ, ШТО МАЛАДЫЯ РЭЖЫСЁРЫ АПЫНУЛІСЯ НА ПЕРЫФЕРЫІ ТВОРЧАГА ПРАЦЭСУ, САСТУПІЎШЫ МАЙСТРАМ — КОЛІШНІМ ВЫПУСКНІКАМ МАЙСТЭРНІ ВІКТАРА ДАШУКА.
Далей
|
Сакавік 2018г.
Настальгія па сучаснасці
ЗА МІНУЛЫ ГОД СТУДЫЯ «ЛЕТАПІС» НАЗАПАСІЛА САЛІДНАЕ ПАРТФОЛІА. КОЛЬКАСЦЬ ФІЛЬМАЎ СЯГНУЛА ЎВЕРХ, ІХ ПРАЦЯГЛАСЦЬ РАЗГАРНУЛАСЯ ЎШЫР.
Далей
|
Студзень 2018г.
Кінаспробы: замалёўкі на снезе
Літаральна ўчора лідарам незалежнага беларускага кіно амаль аднадушна быў абраны юны Мікіта Лаўрэцкі. Сёння яго імя крыху адсунулася. Мо амбіцыёзнага, таленавітага кінааматара завяла ў творчы тупік гіпертрафія ўласнага «Я»: фільм-аўтапартрэт (хай сабе і ў адмысловай манеры спецыфічнага жанру мамблакор) хутка губляе шарм, калі робіцца, так бы мовіць, серыйным.
Далей
|
Жнівень 2016г.
Вольга Дашук
Беларускае дакументальнае кіно апошнім часам перажывае не лепшыя часы. Ці магчыма ва ўмовах мінімалізацыі кінавытворчасці распавядаць з экрана пра важнае, хоць і невідавочнае? Наогул ці магчыма распавядаць пра рэальнага чалавека ў сённяшюю эпоху фатальнага нарцысызму, калі наратыў выціснулі сэлфі, лайкі ды фэйкі. Пра гэтыя «вокны магчымасцяў» размаўляем з рэжысёркай, лаўрэаткай міжнародных кінафестываляў і сціплай асобай Вольгай Дашук.
Далей
|
Майстар-клас Сакавік 2015г.
Таццяна Логінава
Звычайна пра аператарскае майстэрства кажуць агульнымі и стандартными фразамі... Візуальная пластыка рухомай экранная выявы ствараецца ў выніку яднання фізікі з лірыкай. Пра тэхналогію і мастацтва мы размаўляем з выдатнай беларускай кінааператаркай, лаўрэатам Дзяржаўнай прэміі СССР, пераможцам і дыпламанткай шматлікіх кінафестываляў Таццянай Логінавай.
Далей
|
Артэфакты Верасень 2014г.
Ішоў салдат з фронту...
Беларуская кінакрытыка стамілася пісаць пра нацыянальнае кіно. Дакладней, пра яго адсутнасць. Такая анамалія яшчэ з канца мінулага стагоддзя замацавалася ў трапнай ідыёме: студыя «Беларусьфільм» існуе, але беларускага кіно няма.
Далей
|
Чэрвень 2014г.
Шпацыр у нябёсах
Выхад на экран гэтай карціны быў арганізаваны па ўсіх правілах сучаснай кінапрамоцыі. Інтэрв’ю рэжысёра і акцёраў тыражаваліся ў медыяпрасторы. Ланцужок прэм’ерных паказаў пачаўся ў лютым на адной са шматлікіх пляцовак міжнароднага кінафэсту «Берлінале». Потым — Масква, Віцебск і нарэшце — Мінск.
Далей
|
Дыскурс Жнівень 2014г.
Ніхто не хацеў паміраць
У чэрвені ў мінскім кінатэатры «Перамога» прайшоў фестываль фільмаў «1914 Revisited/Вяртанне ў 1914», прымеркаваны да 100-годдзя пачатку Першай сусветнай вайны. Імпрэзу арганізавалі Інстытут імя Гётэ і пасольствы Вялікабрытаніі, ЗША, Францыі і Чэхіі. Тэма парадаксальным чынам рассунула жанрава-стылявыя межы форуму. Дзякуючы гэтаму кінапраграма спалучыла гістарычны, этычны і мастацкі погляды на тую трагедыю.
Далей
|
Жнівень 2013г.
І партрэт, і драма
Стварэнне ў красавіку 1989 года аўтаномнай ад «Беларусьфільма» студыі па вытворчасці дакументалістыкі адпавядала рознамаштабным, як цяпер кажуць, выклікам. Такім чынам уладжваліся празаічныя праблемы, паскараўся тэхналагічны прагрэс, задавольваліся мастацкія амбіцыі.
Далей
|
Дзейныя асобы Чэрвень 2014г.
Анатоль Казазаеў
Звычайна ўсе лаўры за фільм атрымлівае рэжысёр. Насамрэч кінатвора без майстэрства аператара папросту няма — няма той візуальнай матэрыі, з якой фільм «шыюць». Як тая матэрыя ўзнікае з фарбаў, святла і ценяў — пра гэта мы размаўляем з таленавітым кінааператарам, прызёрам міжнародных кінафестываляў Анатолем Казазаевым.
Далей
| Назад
|
|