Наведайце таксама старонкi:

Штотыднёвая грамадска-асветнiцкая газета
Выдаецца з кастрычнiка 1991 года

Анімацыйны фільм “Паданне пра гуслі” рэжысёра і мастака-пастаноўшчыка Таццяны КУБЛІЦКАЙ працягвае збіраць прызы на міжнародных фестывалях. Цягам мінулага месяца беларускую стужку адзначылі на фестывалі дзіцячага і сямейнага кіно “Ноль плюс” у Цюмені, на севастопальскім “Залатым Віцязі”, а раней і на іншых фэстах. Падобны пераможны лёс ва ўсіх фільмаў рэжысёра Таццяны Кубліцкай — у гэтую прафесію яна прыйшла 10 гадоў таму, а як мастак-пастаноўшчык свой першы мультфільм зрабіла яшчэ ў 1985 годзе. “Піліпка”, “Сараканожка”, “Вясна ўвосень” — творы не проста папулярныя і любімыя дзіцячай аўдыторыяй, але і высока ацэненыя сусветнай прафесійнай суполкай. “Паданне пра гуслі” — стужка мінулага года, беларуская і па мове, і па выявах, і па гісторыі. З Таццянай Кубліцкай мы пагаворым і пра самы новы фільм, і пра прынцыпы працы — паспрабуем разгадаць сакрэт стварэння яе знакамітых фільмаў.

Галоўная / Аўтары

Аўтары

Аўтар Барыс КРЭПАК ( 527 cт. )
рэдактар аддзела газеты "Культура"

прыватная гісторыя

№ 5 / 1235 за 2016-01-30

Беларускі Арфей з чырвонай ружай

Што да сямейнага жыцця Валодзі і Святланы — дык не ведаю, ці трэба пра тое казаць... Не, усё ж скажу некалькі слоў, бо жыццё і каханне гэтай пары заўсёды былі непарыўна звязаны з арганізацыйнай і творчай работай ансамбля “Песняры”, у якім Святлана Аляксандраўна шмат гадоў з’яўлялася памочніцай яго кіраўніка. Як бы ні складваліся іхнія ўзаемаадносіны, што б там ні адбывалася ў іх доме, — гэта было іх выключна сямейнай справай, і нікому з журналістаў ці іншым выпадковым людзям не дазволена было туды саваць свой нос. Так што некаторыя журналісты дарэмна крыўдзіліся на яе за тое, што яна не давала ім інтэрв’ю наконт, скажам, гісторыі свайго асабістага жыцця ці адносін з мужам. Бывала, што наогул не пускала на парог сваёй кватэры нахабных пісак.

Далей

№ 2 / 1232 за 2016-01-09

Беларускі Арфей з чырвонай ружай

Ён быў адзін з самых адораных, самых своеасаблівых, жывых і разумова-спагадлівых творчых людзей, якіх можна было сустрэць у нашу эпоху. Своеасаблівасць была ўсё ж найбольш прыкметнай яго рысай. І ў кожным сваім меркаванні, у кожным слове і ў кожнай мелодыі, у кожнай ноце заставаўся самім сабою.

Далей

№ 48 / 1226 за 2015-11-28

Смак кароткіх сустрэч з У.К.

З Уладзімірам Караткевічам я сустракаўся некалькі разоў. Неяк у маі 1983 года пабачыліся на вернісажы юбілейнай выстаўкі Аляксандра Кішчанкі ў Палацы мастацтва. Потым зайшлі ў кішчанкаўскую майстэрню. Было тады чалавек сем-восем: Гаўрыла Вашчанка, Ангеліна Бельцюкова, здаецца, Валодзя Басалыга, яшчэ хтосьці… Уздымалі кілішкі, гаворачы традыцыйныя тосты “за здароўе юбіляра Сашы”, “за мастацтва і паэзію”, за прэм’ерны выхад на экраны фільма “Чорны замак Альшанскі”… Кішчанка алоўкам накідваў партрэт Уладзіміра, а Караткевіч, які добра развесяліўся, прачытаў усім чатырохрадкоўе “Склероз”.

Далей

аКно ў свет

№ 4 / 1234 за 2016-01-23

Два іспанцы ў адной ладдзі

Мы пісалі ўжо, што ў снежні ў Нацыянальным мастацкім музеі Беларусі адкрылася выстава “Гоя… Пікаса” з калекцыі мадрыдскага Каралеўскага музея прыгожых мастацтваў Сан-Фернанда. Сёння прадстаўляем матэрыял пра некаторыя “зрэзы” экспазіцыі. Гэтыя імёны даўно і добра ведаюць усе, хто цікавіцца сусветным выяўленчым мастацтвам, і таму я іхнія біяграфіі апускаю.

Далей

№ 2 / 1232 за 2016-01-09

Два іспанцы ў адной ладдзі

Далей

art-блог

№ 3 / 1233 за 2016-01-16

Метафізіка праз перуны

Жывапіс Анатоля Кузняцова — своеасаблівы “метадычны дапаможнік” для больш глыбокага разумення таго, якое ж месца займае абстрактны жывапіс на сучасным этапе развіцця беларускага шматгалосага выяўленчага мастацтва, поўнага супярэчнасцей, процілегласцей і супрацьстаянняў.

Далей Каментарыі (1)

"К" інфармуе

№ 52 / 1230 за 2015-12-26

Гоя… Пікаса...

21 снежня ў Нацыянальным мастацкім музеі адкрылася выстава графікі Францыска Гоі і Пабла Пікаса з калекцыі Дзяржаўнай каралеўскай акадэміі прыгожых мастацтваў Сан-Фернанда (Мадрыд, Іспанія). У экспазіцыі — 80 арыгінальных афортаў Гоі з серый “Капрычас”, “Таўрамахія”, “Дыспаратас”, “Бядоты вайны” і 15 аркушаў Пікаса — з цыкла “Сюіта Валара”, ілюстрацыі да навэлы Анарэ дэ Бальзака “Невядомы шэдэўр” і іншыя работы.

Далей

Сэлфі: творца пра твор

№ 52 / 1230 за 2015-12-26

Асацыяцыі і кантрасты “Берага”

Што ёсць мастак — зразумела кожнаму: той, хто малюе карціны, лепіць скульптуры, можа класна рэзаць гравюры і афармляць ілюстрацыямі кнігі, ткаць габелены, рысаваць плакаты, ствараць дэкарацыі і касцюмы для кіно і тэатра, упрыгожваць інтэр’еры і экстэр’еры будынкаў манументальнымі мазаікамі, вітражамі, фрэскамі і гэтак далей. Але глядач бачыць толькі вынік такой працы: на выстаўцы ці ў пастаяннай экспазіцыі музея, у прасторы горада ці ў грамадскім будынку, у тэатральнай зале або на кінаэкране.

Далей

Легенды без легенд

№ 49 / 1227 за 2015-12-05

Просты кодэкс цудоўнага

Мастацтва Уладзіміра ХІНА — гэта роздум пра свет і чалавека, пра “natura rerum” (прырода рэчаў і светабудова); гэта сімбіёз адлюстравання і слова, прасторы і часу, літары-знака і лініі, чорнага і белага, дакладнага шрыфта і дэкаратыўнага “павуціння”, прадметнасці і абстракцыі, рацыянальнасці і пачуццёвасці. Ён па сваёй натуры — інтуітыўны мысляр-інтэлектуал, які самастойна прыйшоў “да сябе”. І таму яго ўвагу прыцягваюць толькі тыя мудрыя пісьменнікі, якія блізкія яму па духу, якія падыходзілі да свайго асэнсавання свету па-філасофску і ў той жа час імкнуліся паказаць чытачу ў сваіх творах, што ісціна дзесьці побач з імі, а сусветную ісціну знайсці цяжка: можна яе перажыць толькі сэрцам, і тым самым дайсці хаця б крыху да ейнай сутнасці. Менавіта такая “формула” самога мастака, выпакутаваная яго семідзясяцігадовым жыццём і лёсам, не падобным да іншых калег.

Далей

Дэтальны разгляд

№ 48 / 1226 за 2015-11-28

Сэлфі спазнання свайго “Я”

Так, Рэспубліканская маладзёжная выстаўка пад назвай “Сэлфі” адпрацавала свой, незразумела чаму такі кароткі, тэрмін (усяго 10 дзён!), адведзены ёй. Сапраўды, чаму? Гэтае пытанне хачу задаць кіраўніцтву Беларускага саюза мастакоў. Канешне, у Палацы мастацтва праходзяць пэўныя выстаўкі, асабліва персанальныя, якія могуць экспанавацца і тыдзень — не больш, на іх усё роўна мала хто ходзіць. Але — рэспубліканская маладзёжная, тая, у якой у Год моладзі прынялі ўдзел амаль 150 маладых мастакоў, для якіх падобныя “агляды” маюць значэнне не толькі ў асабістай творчай біяграфіі, але і ў кантэксце ўсяго складанага мастацкага працэсу.

Далей